- Konu Sahibi pastakolik
-
- #21
Niye böyle ki duzelmezse işimiz çok zor
Niye böyle ki duzelmezse işimiz çok zorMesela ornek veriyim her asi gunu bana kara tasa. Asi ya bayat olursa, ya yan etki yaparsa diye aglaya aglaya gidip, aglaya aglaya donuyorum saglik ocagindan
En doğrusu o sanırım yalnız olmadığımi bilmek de güzel su an rahatlatan tek şey dua zaten milyonlarca anne de benzer duygular içindedir diyorum yine de kendime engel olamıyorum bazenBenim de 5 aylık bebeğim var Allah bağışlarsa. Kaygılarınız o kadar normal ki, kendimizden sakındığımız bir varlık var artık dünyada. Ben çözümü Allaha emanet demekte buldum.
Ben gitgide duzeliyorum. Simdi dusununce cok komik hallerim vardi. Dr lar, esim, ailem iyi idare etti diyorun dusundukce :)Niye böyle ki duzelmezse işimiz çok zor
Herkese iyi günler uç aylık minik bir prensim var çok şükür sağlıklı ailemle evliliğimle ilgili de hiçbir sorunum yok sorunum kendimle. Oldum olası evhamlı kaygılı bir tiptim ama bu durum doğum sonrası en üst seviyeye ulaştı. Beynim sürekli felaket senaryoları yazıyor aklınıza gelebilecek her türlü kötü şey aklımdan geçiyor sürekli sevdiklerimi kaybetme korkusu yaşıyorum. Haber okumak, izlemek beni daha da kötü yapiyor. Sizce bu geçici bir durum mu var mı benim gibi olan. Doktora gitsem dedim emzirirken ilaç kullanamayacagim için bir süre erteledim. Ne dersiniz geçici bir durum mudur?
Inşlh dua edin bol bol. Bide beni kendime getiren burdan bi arkadaşın dediği cümleydi. "unutma asla bi daha bebek olmucaklar o yüzden tadını çıkarın anı yaşayın" demişti. Allah razı Olsun silkeledi bu cümle beni.İnşallah benimki de geçer
Aslında ben de ilk günlerde bu kadar değildim sonra topuk kanıyla ilgili bi problem oldu tekrar kan alındı çok kötü bir bekleme süreci yaşadım temiz çıktı sonuçlar ama ben kendime gelemedim hala tam olarak başka başka çaresiz hastalıkları düşünüyorum kazaları falanMerhaba benim kızım şuan 11 aylık
Birinci aydan itibaren kızımı takip ederdim hep neden uykusunda gülüyor ağlıyor sicriyor irkiliyor diye
Kafayı yiyordum hastami diye aglamalarima dayanamayıp eşim çocuk nörolojisine götürdü eeg çekildi hersey temizdi
Kafamda yer ettiğim hastalık değildi çok şükür beşinci aydan sonra geçti biraz kaygilarim
Suan düşünüyorum da psikolojim çok bozukmus
Bol bol dua ediyorum onu kokluyorum yalnız kalmayıp kafa dağıtmaya çalışıyorum yine de bazen kötüyumInşlh dua edin bol bol. Bide beni kendime getiren burdan bi arkadaşın dediği cümleydi. "unutma asla bi daha bebek olmucaklar o yüzden tadını çıkarın anı yaşayın" demişti. Allah razı Olsun silkeledi bu cümle beni.
Çok gerginlik değil de üzüntü hali ona yansitmamaya çalışıyorum elimden geldiğinceBence geçici bir durum. Ben de hamileyim benzeri bende de var. Haber izleme gazete okuma. Öyle yemek programları çocuk gelişim kitapları ve ile oyalan bence. Aklına kötü şeyler gelince uzaklaştır bence o düşünceleri güzel şeyler düşünmeye çalış. Bebeğini sev, şefkat göster. Sen gerilirsen o da gerilir.
Ben de hamileligimi sürekli roketlerin atıldığı bir şehirde geçirdim hala da yüzde yüz güvenli bir il değil onun da etkisi büyük bir anda ses geliyor dumanlar yükseliyor ve birileri ölüyordu inşallah düzelirizCanımın içi merak etme, yalnız değilsin.
Ben darbe günü Ankara'da doğum yaptım, bebeğimi eve getirdikten saatler sonra kızılca kıyamet koptu. Bebek ağlıyor, bi bomba atılıyor ev aydınlanıyor, bebek korkudan susuyor. O halini ölünceye kadar unutamam. Sarılık nedeniyle ertesi gün hastaneye gitmemiz lazım sabah 8'de. Allahım diyorum, sokağa çıkma yasağı olacak nasıl gidicez? Ya bezimiz biterse? Ya sütüm kesilirse? Ya mama alamazsak?
Afedersin ödüm b.kuma karıştı, hala atlatamadım ve yazdıklarının hepsini fazlasıyla yaşıyorum.
Kocam ölecek mi, annem ölecek mi, ben ölecek miyim, bebeğime bir şey olur mu, deprem mi olacak, yangın mı çıkacak, iç savaş olur mu, bomba patlarsa ölür müyüm ve hatta kıyamet mi geliyor'a kadar giden felaket senaryoları üretiyorum devamlı.
Buradan tüm yeni annelere selam olsun, yalnız değiliz çok şükür. Ben teselliyi bu düşüncede buluyorum.
Konunu baştan sona okudum ve aynen kendimi gördüm aynı saçma takıntılar evhamlar biri kucağına alınca az hoplatinca icim gidiyor ya düşürürse diye kuaföre gittim ilki berbatti çünkü ikinci kez alınan riskli bir topuk kanı sonucu bekliyordum orda da ağladım sürekli sonra sonuç temiz geldi yine gittim iyi geldi o ama sanırım etkisi geçti bir uğraş bulmak şart diyorsun...http://www.kadinlarkulubu.com/forum/index.php?threads/sanirim-kendimi-cok-hirpaliyorum.971645/
Konumu ve yorumları olduğu gibi okursan, bu konuda baya ağır bir endişe halinde olduğumu ve o an kafayı sıyırmama ramak kaldığını görürsün. Yalnız değilsin
Geçiyor, bir süre sonra bu kadar yoğun yaşanmıyor diyorlar, annelik hüznü deniyormuş buna.
Eğer 1-2 ay daha aynı yoğunlukta devam ederse, ağlama-öfke nöbetlerine döndürürse, iştahın ve uykuların iyice oynarsa depresyon gelmiş demek oluyor.
Ben şu an haftanın 2 günü resim kursuna gidiyorum, kafamdan çıkarıyorum ne varsa, o kadar iyi geliyor ki, bu dönemde mutlaka seni oyalacak bir şey olmalı bebiş haricinde.
Konumu açtığım günün ertesi günü hemen bir kuaförün yolunu tuttum, saçlarımı boyattım, kırıklarını aldırdım o kadar iyi geldi ki, moral oluyor, gündelik hayatın içine girmeye çalış, kendini ihmal etme.
Haberleri bir süre almamanı tavsiye ederim, en azından bu hassas dönemi atlatana kadar, doktor tavsiyesidir aynı zamanda.
Bir de yürüyüşler yap, hava fırsat verdiği an durma evde.
Ben şu an çok çok çok daha iyiyim.
Evet ben de fıtrat meselesi olduğunu düşünüyorum çünkü oldu bitti böyleydim ben aynen anlattiginiz gibi garip senaryolar kurardim kafamda ama çocuktan sonra yoğunlaştı hayattan pek zevk alamaz hale geldim sürekli kafamda yazdığım içinİlk aklıma gelen 2 felaket senaryomu paylaşayım.
Kızım merdivenden düştü, apartman girişinde ki merdivenden.
Çok şükür bir şey olmadı ama o bir kaç saniyelik düşüş esnasında beni hemen kurdum.
Meridvenden yuvarlanıp kaldırımdan yola düşerse, o sırda serserinin biri sür'atle sokaktan geçerken ezerse v.s. v.s. Allah korusun Rabbım cümlemizin evladını sakınsın.
Diğeri de eşimle ilgili.
Bir akşam geç geleceğini söyledi. Bende ertesi güne hazır olsun diye geç vakit düdüklüde yemek pişirdim, .
Ocağın altını kapatıp uyumayı planlıyordum ki ne mümkün.
Ya ben uyur uyumaz eşim gelirse, aç olduğu için düdüklü tencereyi açmak isterse havasını almayı düşünemezse, tencere patlarsa eşimin yüzü yanarsa v.s. derken uyku muyku kalmadı.
salonda öyylece kıvrılıp kaldım. Düşünün yani hastanedeki sargılı hali falan canlandı gözümde.
Bunun illaki tpta bir adı ve tedavisi vardır ama biraz da fıtrat meselesi bana göre.
Muhakkak tıpta adı vardır kaygı bozukluğu diye biliyorum ama ilaçlar beni sadece bastırır geçici bir dönem olduğunu düşünmeye çalışıyorum etrafımdaki annelerle paylaşıp onların da benzer süreçlerden geçtiğini görünce biraz daha rahatliyorum dua ediyorum tasiyamayacagim yüklerle sinanmamak için dediğiniz gibi Rabbim korusun sevdiklerimizi...İlk aklıma gelen 2 felaket senaryomu paylaşayım.
Kızım merdivenden düştü, apartman girişinde ki merdivenden.
Çok şükür bir şey olmadı ama o bir kaç saniyelik düşüş esnasında beni hemen kurdum.
Meridvenden yuvarlanıp kaldırımdan yola düşerse, o sırda serserinin biri sür'atle sokaktan geçerken ezerse v.s. v.s. Allah korusun Rabbım cümlemizin evladını sakınsın.
Diğeri de eşimle ilgili.
Bir akşam geç geleceğini söyledi. Bende ertesi güne hazır olsun diye geç vakit düdüklüde yemek pişirdim, .
Ocağın altını kapatıp uyumayı planlıyordum ki ne mümkün.
Ya ben uyur uyumaz eşim gelirse, aç olduğu için düdüklü tencereyi açmak isterse havasını almayı düşünemezse, tencere patlarsa eşimin yüzü yanarsa v.s. derken uyku muyku kalmadı.
salonda öyylece kıvrılıp kaldım. Düşünün yani hastanedeki sargılı hali falan canlandı gözümde.
Bunun illaki tpta bir adı ve tedavisi vardır ama biraz da fıtrat meselesi bana göre.
Yalnız olmadığımi bilmek de güzel sizin cevrenizdekiler de normal olduğunu bir süre sonra geçtiğini söylüyorlar miKesinlikle bende de var o evhamlar, kaygılar...Benimki de 3.5 aylık. Rabbim evlatlarımızı korusun. Sanırım anne olduktan sonra bu kaygılar had safhaya ulaşıyor. İnşallah geçer.
We use cookies and similar technologies for the following purposes:
Do you accept cookies and these technologies?
We use cookies and similar technologies for the following purposes:
Do you accept cookies and these technologies?