Dogumdan sonra hayat

Olmaz mı? Benimkiler 5 ve 6 yaşındalar hala kimseyle görüşmüyorum en yakınlarımın dışında. Kimseye tahammülüm yok.
 
Deliksiz uyku mu, o ne:) ben gecede en az 10 kere uyandığım için:) bende görürüm inşallah deliksiz uykuyu. 5 gecedir de olsa siz iyisiniz yine benim yerime de uyuyun:)
Sizinki emiyor mu ? Belki o yuzden sık uyaniyordur benimki emmiyor suan. Umarim duzene girer bende cok umutsuzdum ama mucize gibi oldu bi anda :)
 
Sizinki emiyor mu ? Belki o yuzden sık uyaniyordur benimki emmiyor suan. Umarim duzene girer bende cok umutsuzdum ama mucize gibi oldu bi anda :)
Benimki emiyo evet, hem de fazla emiyo. Açlıktan olmasa da alışkanlıktan sürekli meme der. Sevindim sizin adınıza iyi uykular:)
 
benımde oyle oldu ve 2 sene surdu bu acıkcası
aklıma geldıkce agladıgım bıle oldu dun gıbı aynı taze kırgınlık ve ofke
baktım mılletın umru degıl uzulen benım
ee dedım hem haksızlıga ugrayan hem uzulen hemde kafaya takan benım ? zaten haksızlık yasamısım kendımı neden daha fazla uzuyorum habıre hatırlayarak dedım
ıcten ıce kendımı onları affetmeye zorladım
dedım affettım be sızı :) hayat bana yasattırdıklarınızı yasatmadan bıtmeyecek hak adalet karma dıye bırsey var nasılsa ne takıcam be kafamı ben affettım benden cıktı sız basınıza geleceklerı dusunun sımdı dedım kendı kendıme


bır hafıfledım anlatamam gercekten ... ogun bugundur kafaya takmıyorum ve bu sayede bırseye kırıldıgım zaman dırek o anda su davranısına kırıldım demeyı de ogrendım
mıllet dusunmuyor umursamıyor bız nıye takalım ? ayıp onların sorun onların yasatılan bızız ama cozmesı gereken onlar sız nıye takıyorsunuz kafayı onlar taksın :)
 
Bende öyleyim ama kesinlikye öfke değil kızgınlık falan da duymuyorum. Bebeklerimi büyütürken hep yalnızdım yardım istememe rağmen kulak asan olmadı çeşitli bahaneler sunuldu üstelik çalışan bir anneyim çoçuklarımı tek başıma bakıcı kreş öyle büyüttm kaç bakıcı değiştirdim hatırlamıyorum bile ne rezillikler hastalıklar çekildi hastane odalarında günlerce yatış yapıldı onlardan hiç bahsetmeyim bile.çok isterdim bebeklerime şöyle 2 /3 yaşina kadar anneanne veya kv baksın ama bakmadılar kendi rahatlarını gezmelerini tozmalarını düşündüler. Öfkeli değilim ama çok soğudum 1 ay seslerini duymasam aklıma bile gelmiyor görüşmek nerdeyse zoraki arıyorum artık ayıp olmasın diye o eski içten gerçekten olan sevgim yok oldu sanki hayatımda hiç yoklarmış gibi hissediyorim ben. Bu sadece kv karşı değil anneme karşıda böyle hissediyorum
 
Oyle gercekten ya olan bize oluyor. Esime soylesem cok büyütüyosun anneme soylesem ne yapsam yaranamiyorum modundalar sinirimle basbasa kalıyorum. Şöyle affettim deyip önüme bakmak isterdim ama bana bunu nasil yapar diye kendi kendime sinirleniyorum mesela daha farkli yasayabilirdim ilk zamanlarimi veya annem biraz daha ablamla degilde benimle ilgilenseydi psikolojim daha iyi olurdu.. Ay catlicam vallahi bende affetmeye calisiyim :)
 
Asıl kendi annesine olan duygulari daha agir oluyor insanin. Yabanci olsa siler atarsin ama gormek konusmak zorundasin bi yandan. Bende cok sogudum benimki keyfi icin de degil ablamin cocuklariyla ilgilenmekten ki ablam calismiyor, bana destek olmadi. Esimle basbasa hic çıkamadık mesela 1 bucuk yildir. Ayrımcilik beni mahvetti psikolojik olarak.
 
acilen troid hormonunuza baktirin, hamilelik troid sorununu tetikliyor ve bu aşırı sinirlilik öfke hali yaşanıyor.
Ben de doğumdan sonra bu sekildeydim ve fark edemediğim için bebeğim 4 aylıkken sütüm kesildi, bu teh hormonundaki bozukluk sütü kesiyor.
Neyse herkes içime şeytan kaçtığını düşünüyordu :))
 
Troidim normal sadece d vitamini eksikliği cikti . Bende oyleyim asiri sinirliyim herseye ya bu sinir beni yordu
 
Troidim normal sadece d vitamini eksikliği cikti . Bende oyleyim asiri sinirliyim herseye ya bu sinir beni yordu
Ben eşimden resmen nefret ediyordum, ailesinden ve kendi ailemden, çok kırılgan oluyoruz ve herkesden çok ince düşünmelerini bekliyoruz galiba.
Kendinizi sürekli telkin edin, normalde bu kadar kızmam loğusa olduğumdan böyle hissediyorum diye. Benim1 yılda tamamen bitti. 7 ay çok şiddetli geçti.
 
affedebılmek ıcın bunu ogrenebılmek ıcın ınsan sabrının sonunu gormelı
o sınırı o zorlamayı gormeden yapamıyor o duruma dusmelı
sızın hala mucadele ve bas edecek sabrınız oldugundan henuz tukenmemıssınız guluyorum kusura bakmayın ama sızı okadar ıyı anlıyorum ve yasadıklarıma sımdı okadar guluyorum kı ondan
sızde bır gun bırıne boyle yazıp guleceksınız aslında ıcınde bulundugumuz duruma kendımızı kendımız sokuyoruz bunun caresız bızız ıcımızde dıye :)

zamanınız var dıbıne kadar uzuntuyu yasayın kafaya takın once
sonra takmamayı ogrenıyorsunuz
takınca elınıze bırsey gecmedıgıne ıkna oluyorsunuz :)
 
Ne öfke ne kırgınlık, sadece canımdan çok sevdiğim hiç kimseyi şimdi eskisinin çeyreği kadar bile sevmiyorum.
Ama içimde büyütüp uzatmiyorum da, öyle kabulüm herkes..
 
Bebeğim 1 bucuk yasinda hala gecmedi :))
 
Ne öfke ne kırgınlık, sadece canımdan çok sevdiğim hiç kimseyi şimdi eskisinin çeyreği kadar bile sevmiyorum.
Ama içimde büyütüp uzatmiyorum da, öyle kabulüm herkes..
Ah ya. Cok üzücü ama bizi buna mecbur birakiyorlar. Sevgim bitmesin duzelsin dedikce hicbisey degismedi.
 
Yok Estağfurullah gerçekten oyle :)
Surekli takintili sekilde dolasan sinirli bi insan oldum komik gerçekten. Bende sabrimin son sınırına geldim gibi hissediyorum içim yoruldu artik boyle cok garip bisey. Bunun bi adim otesi affetmek demekki az kaldi hissediyorum :)) zaten boyle deli gibi olmak istemiyorum ya yoruldum
 

hersey guzel olacak
 
Ah ya. Cok üzücü ama bizi buna mecbur birakiyorlar. Sevgim bitmesin duzelsin dedikce hicbisey degismedi.
Bir süre sonra öyle çok üzücü falan gelmiyor kuzum.
En fazla şeye üzülüyorsun, zamanında ne kadar çok sevdin, neler yaptın, ve sende aynı şekilde sevildiğini, senin için de aynı fedakarlıkları yaparlar diye düşündüğün anlara üzülüyorsun..
Ama o da geçiyor, herşeyi öyle kabullenip, bir daha aynı kazığı yememek üzre,kendinden başka kimseden zerre beklenti içinde olmadan yoluna devam ediyorsun :) :)
 
 
Anlattıklarınızdan profesyonel yardıma ihtiyacınız olduğunu anladım.
Bir psikiyatriste başvurun lütfen.
Şu sıralar okuduğum çok güzel bir kitap var.
Az Seçilen Yol.(Akaşa Yy.)
Yazarı Amerikalı bir psikiyatrist.
Öfke duygusunun,orta yaş öncesinde kontrol altına alınmasının zor olduğunu yazıyor.
Az önce bu satırları okuyup,
derin düşüncelere daldım.
Kendini ve insanları anlamak,
tanımak isteyen herkese tavsiye ederim.
 
Bu siteyi kullanmak için çerezler gereklidir. Siteyi kullanmaya devam etmek için onları kabul etmelisiniz. Daha Fazlasını Öğren.…