- 28 Ekim 2016
- 1.141
- 1.009
- 53
Merhaba kızlar uzun zamandır yazmayı planladığım bi şey var yazmak istedim .hamileyim,ilk hamileliğim.annem ve kayınvalidem aynı şehirde aynı mahallede oturuyor çok yakınlar. Biz şehir dışındayız (doğuda, hastane ortamı yok)en çok korktuğum şey bebeğime bi şey olması elbette her gün kabuslarla uyanıyorum.fakat derdim şu eşim doğumdan sonra annesinde kalmamızı istiyor ben de tabiki kendi annemde . Hiç sert bi tavrı yok resmen yalvarıyor ben her zaman senin yanında olucam bi dakika olsun seni yalnız bırakmıycam diyor. Yalnız ben istemiyorum eşimi de kırmak istemiyorum çok iyidir bugüne kadar ne dediysem olmuştureşimin ailesi çok iyidir annesi de görünürde iyidir evimi bile temizler ama 1 yıl kadar önce tartışmalarımız olmuştu bana seni boşarım bile dedi çok inatçı ve dediğim dedik bi insandır sadece eşimden çekinir başka kimseden çekinmez eşim de farkında o sana hiçbir şey diyemez ben onu sustururum diyor yeterki kabul et diyor ne istersen yaparım diyor
Açık konuşalım . ben hamile olduğumu öğrendim, annem hastaneydi tedavi gördü 4 ay. 2 aydır annemleyim. Annem gözünden sakinir. Çalışıyor ve bende annem e kiyamiyorumm yemek temizlik ne varsa elimden geldiğince yardım ediyorum ama insan ne olursa olsun kendi annesini ister. Bence bu sadece senin kararın. Kahrini çekende annen sana bakanda. Düşünsene Kv bi laf söylese içine batar belki susarsin içine atarsın ama annen laf söylese en azından annendir içine batmaz. Açık açık konuşur tartısı r halledersin. Bilmiyorum ya en rahat ana ocagi bence. En azından ben im icin öyle.
