- 6 Temmuz 2012
- 143
- 18
- 68
Kızlar iyi geceler. Şu an 35 haftalık hamileyim. Doğuma 1 ay gibi bir süre kaldı. Dert değil belki normal diyeceksiniz ama benim gözüme uyku girmiyor. Her anım internette doğumla ilgili bişeyler okumakla geçiyor. Burda ki topicleri artık ezberledim. Sorun şu ki ben doğum esnasından değil ama sonrasından çok ama çokkk korkuyorum. Yani doğumda sezeryan olursa zaten uyuşmuş olucam normal olursa da epidural filan alırım o kadar hissetmem diye düşünüyorum ama sonrası..... Sanki bi daha hiç iyileşemiycekmişim, aylarca kendimi idare edemiycekmişim gibi geliyor. Sezeryan olursam yaram hep acıycakmış, normal olursa da o alttan atılan dikişler hiç iyileşmiycekmiş o bölge hiç toparlanmıycakmış gibi gliyor. Açıkcası normal doğumdan daha çok korkuyorum. Alttan dikişim çok olursa nasıl wc giderim naparıma taktım kafayı. Nasıl temizlenirim nasıl dokunurum oraya vs vs. Sanki paramparça olucakmış gibi geliyor. Töbe töbe..
Bide şöyle bir sorunum var ki eşim ve kendi annem dışında asla ve asla başkasının yanında tam olarak rahat edemeyen diken üstünde olan biriyim. Doğumdan sonra önce kayınvalideme gideriz diye plan yapmıştık ama evleri pek müsait değil ve evde sadece alaturka wc var. Neyse ben bunu eşime söyleyince o da annesiyle konuşmuş doğumdan sonra kendi evime geleceğim kv de de buraya gelip benle kalacak. Kv gitmeyip kendi anneme gidersem kırılırlar ve yanlış anlarlar. Annem de yaşlı ve daha yeni bel fıtığı ameliyatı olduğu için gelip benle çok ilgilenebilecek bi durumu yok ztn.
Neyse kv gelecek ama benim evim çok küçük. Oturduğumuz oda da yatar muhtemelen ama ben rahat edebilir mi kalmak istermi ben rahat edebilirmiyim vs vs düşünmekten kafayı yicem.
Çok takıntılı bi insanım kabul ediyorum. O burda olunca muhtemelen hısım akraba bebek görmeye gelmek isticekler devamlı. Başımın üstünde yerleri var gelsinler ama dediğim gibi ilk günler beni çok korkutuyor. Bebeğe bakabilicek olucamı bilsem kimse gelmesin 1 hafta tek kalıyım isticem ama böyle bi istek herkese abuk gelir.
Yani doğum değil ama sonrası yüzünden çok ağır stres altındayım. Hormonların da etkisi var biliyorum ama düşünmekten başıma ağrılar giriyor her yerim sivilce döktü. Sevinemiyorum bebeğime kavuşucam diye.
Nolur beni rahatlatıcak bişeyler söyleyin, tecrübelerinizi paylaşın....
Bide şöyle bir sorunum var ki eşim ve kendi annem dışında asla ve asla başkasının yanında tam olarak rahat edemeyen diken üstünde olan biriyim. Doğumdan sonra önce kayınvalideme gideriz diye plan yapmıştık ama evleri pek müsait değil ve evde sadece alaturka wc var. Neyse ben bunu eşime söyleyince o da annesiyle konuşmuş doğumdan sonra kendi evime geleceğim kv de de buraya gelip benle kalacak. Kv gitmeyip kendi anneme gidersem kırılırlar ve yanlış anlarlar. Annem de yaşlı ve daha yeni bel fıtığı ameliyatı olduğu için gelip benle çok ilgilenebilecek bi durumu yok ztn.
Neyse kv gelecek ama benim evim çok küçük. Oturduğumuz oda da yatar muhtemelen ama ben rahat edebilir mi kalmak istermi ben rahat edebilirmiyim vs vs düşünmekten kafayı yicem.
Çok takıntılı bi insanım kabul ediyorum. O burda olunca muhtemelen hısım akraba bebek görmeye gelmek isticekler devamlı. Başımın üstünde yerleri var gelsinler ama dediğim gibi ilk günler beni çok korkutuyor. Bebeğe bakabilicek olucamı bilsem kimse gelmesin 1 hafta tek kalıyım isticem ama böyle bi istek herkese abuk gelir.
Yani doğum değil ama sonrası yüzünden çok ağır stres altındayım. Hormonların da etkisi var biliyorum ama düşünmekten başıma ağrılar giriyor her yerim sivilce döktü. Sevinemiyorum bebeğime kavuşucam diye.
Nolur beni rahatlatıcak bişeyler söyleyin, tecrübelerinizi paylaşın....
