Kimsenin kaderi kimseye benzemez. Başımıza gelmeden bilemeyiz ki. Kimisi kaçıyor bi şekilde okuyor da çalışıyor da. Ama herkes aynı cesarette değil ki. Küçük ablam memur falan olamadı o da aynı koşullarda yaşadı evde. Ama daha iyi bi bölüm kazanamadı. Memur biriyle evlenebilirdi istemedi komşu oğluyla evlendi.
Ha benim anltmak istediğim bana göre benim koşullar zordu. Ama benden daha rahat olan arkadaşlarım benim kadar başarılı olamadılar. Hatta üniversite bile kazanamadılar.
Kimisi kaç yaşına gelse de gidip yine de okuyor. Siz sadece olana razı gelmişsiniz ve hep o şekilde yaşamışsınız. Yani sonradan bi girişiminiz oldu mu bilmeden konuşuyorum yanlış anlamayın.
D
Dandinidastana2
ama benim hayatımdaki zorluklar da bana göre hiçe sayılacak kadar az değildi. Ve çok eminim ki soğuk odada ağlaya ağlaya ders çalıştım. Onkoloji koridorlarında test çözdüm. 18 yaşımdaydım. Babamın altından annem ve ben alıyorduk sadece. Diğer kardeşlerim yapamıyordu. Diğer arkadaşlarım yazlıklarda tatillerini yaparken amcamın yanında amele gibi çalışıyordum ben de genç kızdım yani.
Ama belki sizinle benzer şeyler yaşayıp hayata daha farklı tutunanlar da vardır diye düşünüyorum. Tıpkı benden daha iyi olanların başarısız olmaları gibi.
Ya da benden daha zor koşulları olup daha iyi meslek sahibi olmuşlar da vardır eminim. Sonuçta ben kendime göre başarılıyım. Ama diyemem en kötü şeyleri ben yaşadım en büyük zorlukları ben çektim.. çünkü biliyorum ki beterin beteri var maalesef...