dostumun beni önemsememesi

Merhaba ablalarım ve kardeşlerim bana yardımcı olursanız çok sevinirim. Kafayı yiyecek gibiyim artık. 6 yıllık bir dostum var. Çok yakın bir arkadaşım. Aramızdan su sızmazdı lise zamanında. Sonra o bazı olaylardan sonra çok değişti. Bana değer vermediğini hissediyorum ben aramadığım sürece aramaz, yazmaz. Ama ben ona çok değer veriyorum kardeşim gibi benim için. Defalarca karşıma alıp konuştum sevgimi belli edebilen birisi değilim diyor. Ama önceden böyle değildi ve ben kendimi çok kötü hissediyorum insan hiç mi arayıp sormaz ya umrunda değilim gibi sanki çoğu şeyimde yanımda oldu ben de onun ama artık arkadaşlığımız bitmiş gibi hissediyorum. Bana beni kaybetmekten korktuğunu söylüyor ama kaybetmemek için bir şey yapmıyor. Onun yazmasını bekliyorum hala yazmıyor yazdığı zaman da arkadaşlığımızı bitirmek istediğimi söyleyeceğim ne zaman aklına gelirim de yazar diye bekliyorum. Sadece bir şey istediğinde yazıyor. Sizce ne yapmalıyım nasıl konuşmalıyım ve ben çok kötü haldeyim çok mutsuzum bu anları nasıl atlatacağım bilmiyorum. Kalbim kopuyormuş gibi sanki. Lütfen yardımcı olun lütfen...
Arkadaşınızdan çok şey bekliyorsunuz. Kimseden bir şeyin beklentisine girmeyin yoksa hayal kırıklığına uğrarsınız. Açıkça konuşun onunla,size değer vermediğini anlarsınız da siz de ona değer vermeyin. Bağımlı bir hale gelmiş gibisiniz
 
Arkadaşınızdan çok şey bekliyorsunuz. Kimseden bir şeyin beklentisine girmeyin yoksa hayal kırıklığına uğrarsınız. Açıkça konuşun onunla,size değer vermediğini anlarsınız da siz de ona değer vermeyin. Bağımlı bir hale gelmiş gibisiniz
evet çok doğru söylüyorsunuz haklısınız ancak nasıl yapacağımı bilmiyorum çok kafamı takıyorum
 
20 yaşındayım. Kardeşinizle aranız böyle olsa üzülmez misiniz biz çok fazla yakındık birbirimize kardeşlik yaptık abartımın sebebi budur. Bağımlılık olduğunu düşünüyorum ben de ve eğer öyleyse bundan nasıl kurtulabilirim onu düşünüyorum zaten
Arkadaşınız üzülmüyor demek ki
 
Valla okuyunca acaba benim arkadaşım mı bu demedim değil. Konu sahibi 10 yıllık arkadaşım ve anlattığı da benim adeta. Size en iyi ben yardımcı olabilirim o halde. Velhasılkelam hayat şartları değişiyor. Zaman yaş mekan değişiyor. Arkadaş çevremiz genişliyor. Hiç birimiz o lise yıllarındaki gibi kalamıyoruz malesef. Benim arkadaşım da senin gibi bana çok yakınır. Bunu arkadaşlığın abartılı hali olarak görüyorum ben. Benim arkadaşımsa kişilik haklarıma düzenime ve yaşantıma saygı duymak zorunda ve anlamak zorunda. Bende belli bi 20 li yaşlarımdan sonra vıcık vıcık olmaktan sık muhabbetten irite olmaya başladım mesela. Mesafeli samimiyet daha kaliteli ilişkiler sağlıyor çünkü. Sık sık aramak konuşmaktan hoşlanmam çünkü hayatımızda ciddi işleyen durumlarla boğuşuyoruz çoğu kez. Bazen sorumlulukların içine gömülüyoruz. Bana göre iki tarafta aylarca veya yıllarca görüşemeyip bi gün yan yana geldiğinde hala eski samimi bağı kurabiliyorsa ve sanki hiç araya mesafe girmemiş gibi hissediyorsa gerçek dostluk budur. Vıcık vıcık dostlukları samimi bulmuyorum. Bence sizde arkadaşınızı darlamayın artık ve saygı duyun
 
arkadaş çevrem kalabalık aslında ama bilmiyorum işte
En büyük acı bile 21 gün sürüyor.
Dayan 21 gün sık dişini çıkarırsın hayatından.

Benimde böyle bı arkadaşım vardı.
O kadar çok severdim ki.
Kız kardeşim olsa o kadar olurdu.
Koptuk sonra.
Ben çok gittim kaldım, aradım konuştuk vs vs.
Başına hiç olmayacak çok kötü bı olay geldi, duyar duymaz gittim destek oldum. (Olayı duyduğumda o kadar ağladım üzüldüm ki)
Baktım olmuyor.
Tamam dedim buraya kadarmış.
2018 sonuydu oğluma hamileydim eşimle bı AVM de gördüm arkadaşımı.
Yürüdüm gittim.
Bir merhaba bile demedik.
 
İnsan belli bir dönem arkadaşlarını hayatının merkezine koyuyor, herkesten önde tutuyor. Tam da o dönemin sonlarındasınız:)

Zaman geçiyor ve insanlar değişiyor.
Öncelikler değişiyor.Herkes ayrı bir yere savrulup ayrı hayatlar yaşıyor. Siz de bu değişime ayak uydurun.
Üzüntünüzü anlıyorum ama ite kaka olmuyor. Boşverin. O çocukluk arkadaşı olarak kalsın orada. Kalmak istiyor çünkü.
 
Valla okuyunca acaba benim arkadaşım mı bu demedim değil. Konu sahibi 10 yıllık arkadaşım ve anlattığı da benim adeta. Size en iyi ben yardımcı olabilirim o halde. Velhasılkelam hayat şartları değişiyor. Zaman yaş mekan değişiyor. Arkadaş çevremiz genişliyor. Hiç birimiz o lise yıllarındaki gibi kalamıyoruz malesef. Benim arkadaşım da senin gibi bana çok yakınır. Bunu arkadaşlığın abartılı hali olarak görüyorum ben. Benim arkadaşımsa kişilik haklarıma düzenime ve yaşantıma saygı duymak zorunda ve anlamak zorunda. Bende belli bi 20 li yaşlarımdan sonra vıcık vıcık olmaktan sık muhabbetten irite olmaya başladım mesela. Mesafeli samimiyet daha kaliteli ilişkiler sağlıyor çünkü. Sık sık aramak konuşmaktan hoşlanmam çünkü hayatımızda ciddi işleyen durumlarla boğuşuyoruz çoğu kez. Bazen sorumlulukların içine gömülüyoruz. Bana göre iki tarafta aylarca veya yıllarca görüşemeyip bi gün yan yana geldiğinde hala eski samimi bağı kurabiliyorsa ve sanki hiç araya mesafe girmemiş gibi hissediyorsa gerçek dostluk budur. Vıcık vıcık dostlukları samimi bulmuyorum. Bence sizde arkadaşınızı darlamayın artık ve saygı duyun
Evet haklısınız ancak bu kişiden kişiye değişebilecek özelliklerdir. Sizin arkadaşlık kavramınızda bu ise eğer buna saygı duyulur ama benimki buna uymak zorunda değil. Karşımızdaki kişinin olduğu kişi olmak bize zarar veriyorsa bence hayatımızdan çıkarmalıyız ki beni çoğu zaman kırıyor. Ben de çocuk değilim herhalde kimseyi sıkboğaz edecek değilim ki bana yapılmasından da hoşlanmam ancak en yakın arkadaşım benim kötü günlerimde yanımda olmuyor bana halimi hatrımı sormuyorsa bi terslik olduğunu bilmesine rağmen yazmıyorsa ve konuştuğumuzda sadece kendinden bahsediyorsa en önemlisi eleştirdiği şeyleri yapıyorsa bence en yakın arkadaş konumunda kalmaması gerekir ben böyle düşünüyorum
 
En büyük acı bile 21 gün sürüyor.
Dayan 21 gün sık dişini çıkarırsın hayatından.

Benimde böyle bı arkadaşım vardı.
O kadar çok severdim ki.
Kız kardeşim olsa o kadar olurdu.
Koptuk sonra.
Ben çok gittim kaldım, aradım konuştuk vs vs.
Başına hiç olmayacak çok kötü bı olay geldi, duyar duymaz gittim destek oldum. (Olayı duyduğumda o kadar ağladım üzüldüm ki)
Baktım olmuyor.
Tamam dedim buraya kadarmış.
2018 sonuydu oğluma hamileydim eşimle bı AVM de gördüm arkadaşımı.
Yürüdüm gittim.
Bir merhaba bile demedik.
beni çok iyi anladınız kız kardeşim olsa bu kadar olurdu üzüldüğüm nokta bu... geçiyor mu peki gerçekten
 
İnsan belli bir dönem arkadaşlarını hayatının merkezine koyuyor, herkesten önde tutuyor. Tam da o dönemin sonlarındasınız:)

Zaman geçiyor ve insanlar değişiyor.
Öncelikler değişiyor.Herkes ayrı bir yere savrulup ayrı hayatlar yaşıyor. Siz de bu değişime ayak uydurun.
Üzüntünüzü anlıyorum ama ite kaka olmuyor. Boşverin. O çocukluk arkadaşı olarak kalsın orada. Kalmak istiyor çünkü.
evet haklısınız teşekkürler karşılıklı olmalı zaten
 
20 yaşındayım. Kardeşinizle aranız böyle olsa üzülmez misiniz biz çok fazla yakındık birbirimize kardeşlik yaptık abartımın sebebi budur. Bağımlılık olduğunu düşünüyorum ben de ve eğer öyleyse bundan nasıl kurtulabilirim onu düşünüyorum zaten
Kardeş ile arkadaşı aynı kefeye koymam.
Kardeşim benimle görüşmek istemese de saygı duyarım kararına.
Onu severim arkasında dururum ama benimle görüşüp görüslemek onun karari.
Yine kalbim parçalanmaz yani.
Arada kan bağı var diye kimse muhteşem ilişki kurmak zorunda değil diye düşünüyorum.
Size tavsiyem yeni arkadaşlar edinmeye çalışmanız. Bir arkadaşlığınız var diye diğer kapıları kapatmamanız. Kendinizi onsuz yalnız hissediyorsanız sosyalleşmeniz, şu dönemde bu ne kadar mumkun orası tartışılır tabi.
 
Kardeş ile arkadaşı aynı kefeye koymam.
Kardeşim benimle görüşmek istemese de saygı duyarım kararına.
Onu severim arkasında dururum ama benimle görüşüp görüslemek onun karari.
Yine kalbim parçalanmaz yani.
Arada kan bağı var diye kimse muhteşem ilişki kurmak zorunda değil diye düşünüyorum.
Size tavsiyem yeni arkadaşlar edinmeye çalışmanız. Bir arkadaşlığınız var diye diğer kapıları kapatmamanız. Kendinizi onsuz yalnız hissediyorsanız sosyalleşmeniz, şu dönemde bu ne kadar mumkun orası tartışılır tabi.
saygı duyuyorum çok teşekkürler
 
Evet haklısınız ancak bu kişiden kişiye değişebilecek özelliklerdir. Sizin arkadaşlık kavramınızda bu ise eğer buna saygı duyulur ama benimki buna uymak zorunda değil. Karşımızdaki kişinin olduğu kişi olmak bize zarar veriyorsa bence hayatımızdan çıkarmalıyız ki beni çoğu zaman kırıyor. Ben de çocuk değilim herhalde kimseyi sıkboğaz edecek değilim ki bana yapılmasından da hoşlanmam ancak en yakın arkadaşım benim kötü günlerimde yanımda olmuyor bana halimi hatrımı sormuyorsa bi terslik olduğunu bilmesine rağmen yazmıyorsa ve konuştuğumuzda sadece kendinden bahsediyorsa en önemlisi eleştirdiği şeyleri yapıyorsa bence en yakın arkadaş konumunda kalmaması gerekir ben böyle düşünüyorum
Bu kadar derinini bilseydim ona göre yazardım. Yazdığın yazı yüzeyseldi. Rahatsız olduğunuz boyut bu şekildeyse yapmanız gereken tabiki merhaba merhaba olmalıdır.
 
Duygularınızı uçta yaşamayın. İlişkiler illa ki birer uçta olmak zorunda değildir. Ya hep ya hiç mantığıyla bir yere varamazsınız. Akışına bırakmayı öğrenin derim.
 
beni çok iyi anladınız kız kardeşim olsa bu kadar olurdu üzüldüğüm nokta bu... geçiyor mu peki gerçekten
Niye geçmesin!!!
Tabi ki geçiyor.
En büyük acı diyorum 21 gün sürüyor tıbben kanıtlı.

Şu platforma bı göz at bebeklerinin öldü haberini alıyorlar, bebek toprağa gömüyorlar, evladını gözünden sakınmış el bebek gül bebek büyütmüş anneler var evlatları ölmüş, benim halam kızını 23 yaşında dev hücreli kemik kanserinden kaybetti.
Daha neler neler.

Yada insanlar öyle büyük aşklar yaşıyorlar ki, ne sevmek ama.
Bitiyor ayrılıyorlar.
Zamanla insan unutuyor.
Yeni bı yol çiziyor tekrar seviyor seviliyor.

Sen 20 yaşında arkadaşını mı unutmayacaksın.

İleri de bu haline kahkaha atıp güleceksin.
 
Back
X