Şimdi düşünüyorum da üstüme saldıran biri var, o kişi de hayat arkadaşım. Hani böyle sarmaş dolaş uyuduğun, aşık olduğun, aynı sofraya oturduğun, korkunca, üzülünce sığındığın biri. Suratından öfke akıyor, vurdukça vuruyor. Yüzün gözün şişene, dudağın patlayana kadar dövüyor. Tuttuğun el sana zarar veriyor. İnsan tiksinir. Tiksinmese yalnız kalmaya korkar. Bazı şeylerde tekrarın olup olmaması çok önemli gelmiyor bana. Birini bir kereliğine öldürdüm katil sayılmam demek gibi bir şey. Onun canını geri verebilir misin yok, evlilikteki güveni geri verebilir misin, sevgiyi geri verebilir misin? Veremezsin. Bence bitmiş bir evlilik. Dönmemeli. Hiçbir kadın bunları sindirmeye uğraşmamalı, gece yattığında yanındaki adamdan korkmamalı.