Küçüklüğümden beri nefes alma sorunum olduğu için zaten ameliyat olmayı düşünüyordum; fakat sonradan buna
estetik kaygılar da eklendi. Madem ameliyat olacağım bari şekli de düzelsin dedim (iyi ki de dedim). En sonunda cesaret ettim, korkumu yendim, maddi açıdan da uygun olunca yıllardır gözüme kestirip takip ettiğim Ozan Balık'a 17 gün önce ameliyat oldum. Yaptığı işleri (eserlerini : D) çok beğeniyordum ve sonunda ben de kendimi onun ellerine bıraktım.
Öncelikle şöyle bir tavsiye vermek istiyorum, bu çok önemli, lütfen kulak burun boğazcılara "estetik" ameliyat olmayın. Ne kadar KBB'ye ameliyat olan biri gördüysem en iyisi ben biraz daha elimin bollaşmasını bekleyeyim dedim, iyi ki de öyle yapmışım. Estetik sanattır, büyük bir değişimdir ve bunun uzmanı da elbette estetisyenlerdir. Eğer KBB'ye ayıracak maddi imkânınız varsa, birazcık daha sabredip kendinizi emin ellere emanet edin derim.
Şimdi sizlere sürecimi, deneyimimi anlatmak istiyorum. Çünkü bunu paylaşmanın ne kadar önemli olduğunu kendim de görmüş oldum yaşayınca; bu nedenle kimseden esirgemek istemem, umarım bir yardımı dokunur...
Benim (sanırım herkes gibi) narkozdan ödüm kopuyordu, saçma sapan şeyler okuyup duruyordum, kafamı bulandırıp beynimi şartlandırıyordum. Fakat ne kadar da boşunaymış. Ameliyat sabahı tahlillerim yapıldı. Hastane çoğu otelden çok daha konforluydu; hemşireleri, anestezi uzmanı, oradaki herkes o kadar güven vericiydi ki, kendimi teslim ettim hemen. Sakinleştiriyici verdiklerinde de bulutların üzerine çıktım adeta, harika bir kafaydı, her şey çok tatlıydı : D Sonra bir baktım ameliyathanedeyim, herkes hâlâ çok tatlı, ben de tatlıyım, sonra dedim ben gidiyorum galiba, eveeet dediler ve sonra uyandırdılar, her şey bitmişti : D Odama getirildiğimde güzel bir karşılama yapıldı, serumum takıldı, buzlarım koyuldu ve düzenli aralıklarla tazelendi. (Ameliyat öncesi verdikleri serum sayesinde açlık ve susuzluk durumum en aza indirilmişti.) Uykusuzluk problemi olan biri olarak "off ne güzel uyudum be" diye sayıklayıp durmuşum uyandığımda, videomda gördüm, ben hatırlamıyorum şahsen : D
İlk günüm harika geçti (hastanede yattım o gün), ağrım hiç olmadı, ikinci günden itibaren dehşet bir baş ağrısı çekmeye başladım 4. güne kadar. Ama ilacım çok kuvvetli olduğu için çok uyudum, tabii bunun kötü yanı da yatağa çivilenmiş olmam oldu. Gerçi çoğu arkadaşım 2. günlerinde turp gibi olmuşlardı, sanırım bünyeden bünyeye değişiyor. (Unutmadan, doktorunuzun verdiği fısfısı düzenli olarak kullanmanız basınç kaynaklı baş ağrılarınızın önüne geçer, ihmal etmeyin derim.) Ağzımı tam açamıyordum burnum acıdığı için, bu nedenle hep çorba (bol sebzeli, besin değeri bomba) içtim. Ameliyat sonrası bağışıklık sistemini korumak çok önemli, çünkü sağlık en önemli şey. Bol bol su içtim, unutmamalı ki su her şeye iyi gelir. Enerji verir, narkozu ve ilaçları atmanıza yardım eder, vücudunuzu temizler, ayrıca burnunuzdan nefes alamadığınız için daha fazla oksijeni ancak bol sudan alabilirsiniz ve tabii su ödemi atmakta da birebirdir. Yanaklarım biraz tombik oldu ama hiç morluğum olmadı (kapalı rinoplasti sayesinde), ameliyattan 48 saat sonra doktorum buz yapmamı istemedi, ben de akışına bıraktım. Kanamam çok oldu ilk günler; çünkü her sağlıklı insan gibi kanım sulu (aslında kanamanız olmazsa korkmalı ve sebze ağırlıklı beslenmeye başlamalısınız, kalp-damar hastalıklarının önüne geçmek için), pıhtılaştırmak için de K vitaminine sarıldım. Adaçayına, brokoliye falan başlayınca ertesi gün kanamam olmadı. 5. günden itibaren günlük hayatıma kaldığım yerden rahat rahat, ağrısız sızısız devam ettim.
8. gün atel, dikişler ve silikon tamponlar alındı, bu işlemler acıtmadı, acıtan şey burnumun üzerinin silinmesi oldu, burnum biraz acıdı. Her şey çıkınca öyle bir nefes almışım ki, içimden isyan ettim, "Demek siz normal insanlar böyle nefes alıyormuşsunuz, benim bunca zamandır yaptığım eylem sırf koku almak içinmiş meğer!", diye : D Bantlar yapıştırılmadan da aynada burnumu inceledim, yine içimden, "Bu gerçekten yaşanmış ya inanamıyorum fındık kadar olmuş bu!", dedim, şiş olmasına rağmen harika görünüyordu, "Ne kadar iyi bir doktor seçmişim be!", dedim kendi kendime : D 14. günümde de bantlarım çıktı ve bütün gün aynaya baktım, hayatım boyunca hiç bakmadığım kadar : D Hâlâ da bakıyorum, tipim değiştiği gibi (gözlerim kocaman oldu hâlâ inanamıyorum buna) kendini beğenmişin biri de oldum çıktım : D