Güzel arkadaşım, neler yaşadın, ne oldu bilmiyorum ama şuan gözlerimin dolduğunu söyleyebilirim. İlla tanımak gerekmez değil mi bir insanı? Yüreğime bir şey dokundu... İnan bana benim durumum da şu anda imkansız görünüyor. Ne yapacağımı bilemez haldeyim. Her gün bir şeyler yapmaya çabalıyorum, bazen bir mesaj, bazen bir arama, karşısına çıkma. Ama Rabbim isteseydi yapardım. Demek ki şuan hayır bunda. Bu satırları yazarken bile öyle bir sızı var ki kalbimde. Ve bu sızı beni Allah'a daha çok yaklaştırdı. Meğer ne kadar uzaklaşmışım Yaradan'dan. Hakettim belki de. Sürekli acı çekip ağlasam da o ''istemek'' duygusu bir türlü içimden gitmiyor. Bu umut hep içimde bir yerlerde var. Eğer hala istiyorsan ve hala dua edebiliyorsan, isteme duygusunu veren Yaradan'ın bir bildiği vardır diye düşünüyorum. Hep böyle hissettim, daha sıkı sarıldım. Ne zaman ki bu isteme, bu umut tükenir o zaman anlarım. Ama bu duayı ettiren Rabbim ondan daha çok istememizi, istikrarlı olmamızı, sabırlı olmamızı istiyor belki de.
Arkadaşım... Senin için bolca dua edeceğim. Rabbim gönlündekini sana hayırlı kılsın inşallah. Sakın ola umudunu kaybetme. Bugünümüze hamdolsun. Bize acı gibi anlamlı bir hissi veren Allah'a şükürler olsun. Duamız Yaradan'a emanet...