...
iyi dileklerin için teşekkür ederim. zaten beni en çok üzen şey ona haksızlık etmek. çünkü çok seviyorum onun için her fedakarlığı yapabilirmişim gibi geliyo. yinede bikaç gündür bu düşüncelerden kurtulamıyorum daralıyorum hep bi depresif haller. sabahları uyandığımda hayattan bezmiş gibi oluyorum. düğün stresi dedikleri bumu acaba ?
O zaman korkma, çünkü emin ol hemen hemen gelin olacak her bayan yaşamıştır aynı üzüntüleri, endişeleri..
Hatta düğün bitiminde ailesi' nin bırak gel kızım demesini bekleyenleri kendi ağızlarından dinledim.
valla açıkcası bazen babam beni bırakıp gidecek diyo bende gönderme diyorum vermiyorum dese keşke diyorum içimden :) yeni bi aile yeni insanlar, sustuğun şeyler kimse kırılmasın diye içine attıkların...sana sorulmadan yapılanlara kayıtsız kalışın...velhasıl zor smuwiLa'cım...
Konu sahibi arkadaşım seni en iyi anlayan benimdir sanırım. Benim evleneli 2 yıl oldu da bitti bile. Benim de kafamda milyonlarca soru işareti vardı. Hatta ilk başlarda eşim bana tuhaf geliyordu sanki ailemden ayıran bi düşman gibi. Ama sonra sonra evliliğe de karı kocalığa da alışştım. üstelik ikimiz de istanbulda olmamıza rağmen ailem istanbulun bi ucunda ben bi ucundayız. Ayda bir kere görsem öpüp başıma koyuyorum çalışıyorum çünkü. Diyeceğim o ki çok seviyorsan bi şekilde herşeye alışıyorsun ve şimdi inan bana belki iki ay bile göremediğim oluyor. Ama bi süre sonra yaşadığın ev kendi evin sığınağın oluyor. Ailene gittiğinde kendini misafir hissediyorsun 3-4 gün sonra kendi eviini bile özlüyorsun.ben öyle oldum. şu anda illa ki kendi evim diyorum şahsen. Demem o ki elbet herşeye alışılıyor. şu anda en büyük keyfim kocamla birlikte zaman geçirmek tv seyredip tv seyretmek. Stresi de boşver. Düğün zamanı insan ayrılma noktasına bile geliyor. Aileler karışıyor bilmem ne. Ama evlenip de kapını kapattıktan sonra tamamen senin herşey. O zaman işin eğlenceli tarafı başlıyor bana göre
