- 17 Ekim 2018
- 145
- 164
- 18
- 28
- Konu Sahibi Minikbirkedi
-
- #1
Zaten şuan psikolog yardımı almayı düşünüyorum. Ama daha öncede ilaç kullandım ve bir etkisini görmediğim için cesaret edemiyorum. Doktorların klasik sorun ne ve hayattan zevk alıyor musun sorusundan sonra alalede bir ilaç yazıp göndermesinden korkuyorum.yaşadığınız şey ağır bir şey. Bence baş edemeyeceğinizi düşünüyorsanız destek almalısınız profosyonel birinden. Çünkü herkesin acıyı ve sorunları kaldırma şekli başkadır. Sizin yaşadığınız ilerde ciddi problemler, güven sorunları doğurabilir.
Üzüldüm bu arada. Bir anda boşluğa düşmüşsünüzdür. Allah yardımcınız olsun.
Zaten şuan psikolog yardımı almayı düşünüyorum. Ama daha öncede ilaç kullandım ve bir etkisini görmediğim için cesaret edemiyorum. Doktorların klasik sorun ne ve hayattan zevk alıyor musun sorusundan sonra alalede bir ilaç yazıp göndermesinden korkuyorum.
Biliyorum ama bir an önce geçsin istiyorum sanki yıllar boyu bu acıyı yaşayacakmışım gibi..Bir bilsen nasıl hisler geçiyor. Bu da geçecek. Şimdi kötü olman normal iyi olmayı ,iyi hissetmeyi bekleme doya doya üzül. Ama geçecek, bu da geride kalacak merak etme.
Bendeki öyle bir körlük ve aptallık ki, ben asla ayrılığı kabullenemem sanırım.. Hala bir ümit içimde..Düğünüme 1 ay kala terk edildim bende. Çok ağır bi süreç sabah uyanmak bile ağır. Sevdiğine mi yansın, değer görmediğine mi, giyemediği gelinliğine mi, uğradığı haksızlığa mı yansın. Hepsi ayrı ayrı yakıyor insanı. Bende hiç bitmeyecek sandım. Herkes şükret derken durduğum yerde boş boş bakarken ağlardım. Zamana emanet ettim kendimi. Sonra o hemen tekrar nişanlandı zaten öğrendiğim gün sın kez ağladım. Şükretmem gerekiyomuş gerçekten dedim. Kafamın içindekiler sustıilk önce sabah ki o uyandığım an da başlayan kalp ağrısı gitti. Rüyalarıma gelmedi. 6 ay olmuş şimdi daha iyiyim daha da iyi olucam. Sende zamana emanet et kendini o sana neden bittiğini gösterecwk ve eminim şükredeceksin sende...
Bu durumda hayattan zevk almak yada almamak tek kıyas olsaydı bana avuç avuç ilaç yazmaları gerekirdi :) evet belki biraz sakinleştirmek için ilaç tavsiye eder. Ama ihtiyacın olan konuşmak bu yaşadıgın olayı en kısa sürede atlatmak. Hiç geçmeyecekmiş gibi biliyorum. Sadece bunun gerçek olmadığını. Bu günlerin çok geride kalacağını bil. Hepsi geçecek.Zaten şuan psikolog yardımı almayı düşünüyorum. Ama daha öncede ilaç kullandım ve bir etkisini görmediğim için cesaret edemiyorum. Doktorların klasik sorun ne ve hayattan zevk alıyor musun sorusundan sonra alalede bir ilaç yazıp göndermesinden korkuyorum.
Hiç bir şey bir an önce geçip gitmiyor işte acını yaşa sakince.Biliyorum ama bir an önce geçsin istiyorum sanki yıllar boyu bu acıyı yaşayacakmışım gibi..
Bende öyleydim netten kavuşma duaları bulur okurdum. Hatta onunla da konuşurduk pişmanım derdi. Belki düzelir her şey derdi... Sonra gitti buldu birini daha doğrusu ailesi bulmuş nişanlandı yani. Başta kabullenememek çok normal bende geçti diyorum ama nasıl geçti yaşayan bilir..Bendeki öyle bir körlük ve aptallık ki, ben asla ayrılığı kabullenemem sanırım.. Hala bir ümit içimde..
Geçmiş olsun çok zor zamanlar..Bende öyleydim netten kavuşma duaları bulur okurdum. Hatta onunla da konuşurduk pişmanım derdi. Belki düzelir her şey derdi... Sonra gitti buldu birini daha doğrusu ailesi bulmuş nişanlandı yani. Başta kabullenememek çok normal bende geçti diyorum ama nasıl geçti yaşayan bilir..
Olaylara farklı geniş cerceveden bakman da yarar var şu an senin durumunda olmak isteyen milyonlarca Çaresiz kadın çocuklu var kimisi evlatlariyla tehdit ediliyorMerhaba kadınlar kulubu. Birgün burda böyle bir konu açacağım asla aklıma gelmezdi ama evet düğünüme 15 gün kala terkedildim. Hep iyi etkilenmemiş gibi gözükmeye çalışsamda herkese verilen düğün iptal haberinin ardından susmayan telefonlar, ısrarla psikolojimin bozulacağını söyleyenler, annemin babamın birgünde ortaya çıkan çeşitli rahatsızlıkları, göğsümdeki dinmeyen baskı, nefes alamama hissi hiç bitmiyor günden güne mahvoluyorum.. Kendi halimde bu acıyı dindirmeye çalışırken bir yanda zorunlu olarak ara vermek zorunda kaldığım üniversitem, bir yanda girdiğim borç batağı, bir yanda iğrenç bir şekilde (vurmalı kırmalı bol küfürlü) bir ayrılık.. Bu acı diniyor mu? Yaşayıp atlatan var mı? Hep böyle üzülecek miyim, ne zaman atlatacağım bunu.. Zira bana kalsa ömür boyu hep bu kötü olayla ve bana verdiği hisle yaşayacakmışım gibi..
We use cookies and similar technologies for the following purposes:
Do you accept cookies and these technologies?
We use cookies and similar technologies for the following purposes:
Do you accept cookies and these technologies?