- 7 Ağustos 2016
- 952
- 1.453
- 43
- 27
- Konu Sahibi Yildizsezen
- #1
Kızlar cidden ne oldugunu bilmiyorum ama gercekten durduk yere cok kotu hissettim. Buraya konu acmak o kadar zor ki kötu de olsa iyi de olsa elestiriye acik ol polemik cikmasin falan. Sizden ricam sert yorum yapacak biri varsa lutfen bu konuma yapmasin cunku gercekten garip bir durumdayim. Konuma gelirsek dun gece sarhostum aklima ne geldi bilmiyorum ama hatirladigim sey aynaya bakip dagilmis yuzumu gorup hersey onlar yuzunden diye kustugumdu. En yakin arkadaslarim bizdeydi bu sabah eskiden cok cok asik oldugum ilk eski sevgilimi ilk gordugum yere gitmek zorunda kaldik. Evimin yan sokagi zaten 1 dakika mesafe yok yani uzak bir yer degil hep gectigim ama iceri girmedigim bir yer. Neyse oraya girdik calisan abi beni taniyamadi o kadar degistim ki bakisim gulusum dış gorunusum hepsi farkli bir insan gibi. Neyse hemen isimi halletmeye calisiyorum abiyle konustuk falan cok severdi beni ama ordayken sanki duvarlar ustume gelmeye gelmeye basladi. Anlatamiyorum ama biraz daha kalsam sanki bogulacak gibiydim. Kizlar beni cikardi ordan parka oturttular agliyorum ama neden agladigimi bilmiyorum. Burada eski sevgilisini unutamayan ya da takan kadinlara birak degmez diyorum ama benimki sevgi degil zaten eminim. Durdum aklima ilk gordugum anki ve son hali aklima geldi. Oturup zamaninda ona olan askima ne kadar saf olduguma yandim. Yerdeki kaldirima bakiyorum o sevgiyi kaldirima versem guller acardi diye agliyordum. Beni sevdi mi sevmedi mi umrumda degil ama canimi canimdan sokup oyle gitmisti zamaninda. Ondan sonra karsima adini versem cogunlugun taniyacagi insanlar ya da ciddi anlamda iyi insanlar pesimden kostu. Ama ben kimseyi istemedim. Oyle guvensiz oyle sert ve duygusuz bir insanim ki. Eskiden cok guzel gulerdim cok masumdum ama simdi sari sac beyaz ten mavi göz porselen bebek gibi dumduzum. Şizofren gibi hissediyorum bazen beni hic begenmezdi son zamanlarda. 49 kiloydum kilolusun sen diyip ciddi ciddi dalga gecerdi. Sanki ondan baskasiyla olamayip ona baglanayim diye isledigi bilinc alti gibi ne zaman suslenip guzellesip ciddi anlamda guzel olsambile aynaya baksam cirkinsin iste diye ses geliyor bilinc altima. Yemek yerken adi gecse ya da aklima gelse midem bulanip kusuyorum.
Ondan intikam bile almak istemiyordum aslinda. Tamam gitti o hayatina ben hayatima bakarim ben hayatima kimseyi almak istemiyorum der kariyerime okuluma odaklandim ki hedeflerim de gerceklesti zaten.
Facebook a hic girmezdim. Yani 1 ay arayla falan girerim o da bir sey soylerlerse. Arkadasim biseye etiketledim gir diyince bir girdim bu bana arkadas istegi yollamis. Ne kabul ettim ne reddettim o kadar degmez dedim. Arkadasim da dedi fotografin eski kalmis yeni fotografini koy girip kabul etmedigini gorup biraksin. Degistirdim cidden egosuna yediremeyip istegi geri cekti. Gecen seneki arkadaslarim taniyamiyor beni yolda gorse kendi bile tanir mi emin degilim ciddi anlamda baktim kendime ama ruhen iyi sayilmam. Reddedildigini anladiktan sonra kapimin onunde banklarda oturmaya basladi surekli disari bile cikmiyordum o derece tiksiniyordum cunku. Kendisi bende engelliydi instagramda orfan engelimi kaldirmis ama bende engelli oldugu icin ulasamiyor tabiki. Gecenlerde en yakin arkadasi takip atti bana sanki onun attirdigini anlamayacakmisim gibi tum fotograflarimi goruyorlar bilerek kabul ettim ona karsi sevgim olmadigini ve mutlu oldugumu gorsun diye. Aklimdan tamamen silinmisken simdi guzellesmis halimle ona bakmayacagimi ve beni gormesini istiyorum zavalli bir egoist gibi. En buyuk intikam takmamaktir aslinda ama bunu farkedip kendini farkettirmeye calismasi igrenc bir sey. Sizce hissettigim insani bir duygu mu yoksa yine yolumu degistirip onunla karsilasmamali miyim?
Ondan intikam bile almak istemiyordum aslinda. Tamam gitti o hayatina ben hayatima bakarim ben hayatima kimseyi almak istemiyorum der kariyerime okuluma odaklandim ki hedeflerim de gerceklesti zaten.
Facebook a hic girmezdim. Yani 1 ay arayla falan girerim o da bir sey soylerlerse. Arkadasim biseye etiketledim gir diyince bir girdim bu bana arkadas istegi yollamis. Ne kabul ettim ne reddettim o kadar degmez dedim. Arkadasim da dedi fotografin eski kalmis yeni fotografini koy girip kabul etmedigini gorup biraksin. Degistirdim cidden egosuna yediremeyip istegi geri cekti. Gecen seneki arkadaslarim taniyamiyor beni yolda gorse kendi bile tanir mi emin degilim ciddi anlamda baktim kendime ama ruhen iyi sayilmam. Reddedildigini anladiktan sonra kapimin onunde banklarda oturmaya basladi surekli disari bile cikmiyordum o derece tiksiniyordum cunku. Kendisi bende engelliydi instagramda orfan engelimi kaldirmis ama bende engelli oldugu icin ulasamiyor tabiki. Gecenlerde en yakin arkadasi takip atti bana sanki onun attirdigini anlamayacakmisim gibi tum fotograflarimi goruyorlar bilerek kabul ettim ona karsi sevgim olmadigini ve mutlu oldugumu gorsun diye. Aklimdan tamamen silinmisken simdi guzellesmis halimle ona bakmayacagimi ve beni gormesini istiyorum zavalli bir egoist gibi. En buyuk intikam takmamaktir aslinda ama bunu farkedip kendini farkettirmeye calismasi igrenc bir sey. Sizce hissettigim insani bir duygu mu yoksa yine yolumu degistirip onunla karsilasmamali miyim?