Eki Görüntüle 2194624
Bazen hayat bir bilgisayar oyunu gibi geliyor. Bir seviyeyi atlamadan öbür seviyeye geçemiyorsunuz. O seviyeyi geçene kadar da hep aynı tipte karakterler karşınıza çıkıyor. Gelenin tipi değişse de sizi hep aynı yerinizden vuruyor, sizi hep aynı şekilde incitiyor.Sizi inciten şey her ne ise, onu bir de genellediniz mi, o zaman işler iyice karışıyor: “Bütün erkekler, kadınlar, patronlar birbirinin aynıdır” gibi.
Halbuki onu birçokları içinden siz çektiniz ve seçtiniz. Onunla yola devam etmeye siz karar verdiniz.
İşin püf noktasını keşfedip bulunduğunuz seviyeyi atlayana kadar hep aynı tiplerle oynamaya devam ediyorsunuz.
Gözden kaçırdığınız şeyi bulup düzeltene kadar…
Bütün bu aynıların içinde artık yeniye merhaba demek istiyorsanız, yapabileceğiniz birkaç şeyi hemen burada sıralayayım:
Tepkilerinizi değiştirin.
Karşınızdaki kişiye kızmaya başladığınızı fark ettiğinizde genelde ne yapıyorsanız, gidin hiç yapmadığınız bir şey yapın. Mesela gidip dişlerinizi fırçalayın.
Böylece kendini tekrar eden döngüyü kıracak, otomatik tepki vermeyi bırakacaksınız. Tepkileriniz sizi yönetmeyecek, siz tepkilerinizi yönetmeye başlayacaksınız.
İletişimle ilgili neyi farklı yapabileceğinize bakın. Her olumsuz duygu, karşılanmamış bir ihtiyaçtan doğar. Diyelim ki çok sinirlendiniz, kendinize sorun: Benim aslında neye ihtiyacım var?
Hangi ihtiyacım karşılanmadığı için sinirlendim? Bulduğunuz cevabı karşınızdaki kişiyle de paylaşın. “Şuna ihtiyacım vardı ve bu ihtiyacım karşılanmadığı için şu davranışın karşısında sinirlendim” gibi. Ve sonra ihtiyacınızı giderin.
Önceki ilişkilerinizden getirdiğiniz birikmiş üzüntü ya da öfkeyi temizleyin. Bunu yapmadığınız sürece, yaşadığınız her olayı sizi yaralayan olaya benzetip otomatik tepki vermeye devam edeceksiniz. Geçmişle ilgili depoladığınız yükü temizlemeden hayatınızın değişmesini beklemeyin.
Olaylara büyük pencereden bakın. Kişiselleştirmeyin. Büyük resimde olan bitenin o an hiç bilmediğiniz bir anlamı olduğunu hatırlayın. O anki çatışmanın 10 sene sonra hiçbir anlamı kalmayacağını düşünün. “Yaşadığım bu durum bana ne öğretiyor, bundan ne ders çıkarabilirim?” diye kendinize sorun.
Varsayımda bulunmayın. “Bana çiçek getirmedi, demek ki beni sevmiyor.” Neden çiçek getirmediğini öğrenmeye, anlamaya çalışın.
Beklediğiniz şeyi önce siz verin. İlgi bekliyorsanız, ilgi; anlayış bekliyorsanız anlayış… Yani bulmak istediğiniz şeyi önce kendinizde yaratın.
Bu yazıyı okuduktan sonra, “söylemesi kolay ama” diyerek söze başlamayın. Yazıyı tekrar okuyup gerçekten küçük küçük de olsa neleri değiştirebileceğinize bir daha bakın.
Alıntı.
(Son paragrafı okurken güldüm öncesinde tam “söylemesi ko... “ diyecektim ki sustum hadi hadi kızım boş yapma uygula düzelt değiştir dedim
)
Ben yazdım sandım valla : ))) Hatta yukarıda bir yeri okurken bir yorum yaptım alttaki satırlarda yorumumun aynısı gördüm :) Şöyle ki ben olayları kişiselleştirmem ki dedim aşağıda kişişselleştirmeyin i gördüm. Uzun süredir bakış açımı 180 derece değiştirdim, eskiden beni inanılmaz sinirlendirecek kişiye sevgiyle bile bakabiliyorum,gülümseyebiliyorum
Çünkü o kişi benim değişmem için bir araç,o benim aynam. Asıl gerçek olan olayın kaynağı her neyse onu sevgiyle bırakıyorum o kişiyle.Veeee o kişi hayatımdan sevgiyle çıkıyor
Çünkü görevini yerine getirmiş oluyor,sağolsun iyiki varmış
Yıllardır hep burda bunu diyorum,aaaa yıllar diyorum vayy beee
güzel bir gün olsun hepimiz için
Ama senin bu isteğini koruman lazım harika enerjilerle,güzel beklentilerle.Sonsuz sınırsız dünyada yaşıyoruz,evren birinin yerine diğerini fazlasıyla koymaya bayılır
Düşüncelerini kontrol edersen hislerini kontrol edersin;hislerini kontrol edersen frekansını kontrol edersin; kontrollü frekansınla da istediklerini çekersin
ama kisa surdu. en sevdigim bluzlerden biriydi. Sonra dusundum bu kadar uzulmemem gerektigine karar verdim. Gece huzurla uyudum, savah kalktim o bluzu giyinip ise geldim
