Merhaba sevgili kk üyeleri. Herkese destek olduğunuz gibi lütfen bana da destek olun. Pisikolojim berbat durumda. 26 yaşındayım. Sevgilim vardı ve cinsel anlamda bazı şeyler yaşadık. İlk sevgilimdi ve böyle şeyleri hiç normal karşılayan biri değilim. Ailem de çok terstir bu konulara, beni de öyle yetiştirdiler. Evet çok ileri şeyler asla olmadı ama yaşananlar benim vicdan azabı çekmem için yeterli. Ben, ben olmaktan çıkmıştım resmen. Nasıl öyle biri haline geldim aklım almıyor. Neyse biz ayrıldık ve ben vicdan azabı çekmeye başladım. Daha sonrasında ise ailem (babam hariç) herşeyi öğrendi. İğrenç resimleri videoları gördüler. Yaşananlardan haberleri var. Detaya girip sıkmak istemiyorum sizi. Ve bana asla gördüklerini söylemiyorlar. Kimse o konuyu açmıyor. Arada laf sokma var sadece. Ama ben zaten vicdan azabı çektiğim konunun üzerine bir de bunu öğrenince iyice yıkıldım. Ailemin yüzüne bakamıyorum. Kendimden nefret ediyorum. Her yeni güne uyandığımda ölmek istiyorum. Tövbe ettim zaten. Ama sürekli içimde sıkıntı ve hiçbir şey yapmak istemiyorum. Her bana baktıklarında acaba ne düşünüyorlar diye deliriyorum. Çünkü ben onların gözünde çok masumdum. Sanki evdeki tüm otoritemi kaybettim. Küçük kardeşlerim beni örnek alırlardı, şimdi sanki onların gözünde yerlerdeyim gibi hissediyorum. Ablama karşı çok mahcubum. Hiç bir zaman gözlerinde eski ablaları, kardeşi olmayacam. Hep o iğrenç şeyleri hatırlayıp benden soğuyacaklar gibi geliyor. Çünkü dediğim gibi böyle şeylere çok önem veren bir aileyiz. Kendimi affedemiyorum. Nasıl unutmalıyım, böyle bir konuyu onlar unutabilir mi nolur bana destek olun