- 24 Ağustos 2009
- 291
- 234
- 323
Merhabalar,
Sizlerle paylaşmak istediğim bir sorunum var.Açıkçası fikirlerinize ve tavsiyelerinize çok ihtiyacım var.....
Yaşım 22, erkek arkadaşım benden bir yaş büyük ve 10 aydır beraberiz.
İlk defa ciddi diyebileceğim bir ilişkim var açıkçası.Erkek arkadaşımın sevgisinden eminim.Ancak ben onu sevmeden çıktım.
Biz arkadaştık ve ben bu konularda(aşk,meşk) çokça üzülmüştüm.Kendisinin bana olan sevgisine ve güvenirliğine inandım ve ona karşı aşk yada hoşlanma vs. hissetmeden çıktım.
Bu konularda bayağı üzüldüğümden bir kerede böyle olsun dedim.Hani derler ya aşk sevgi nereye kadar mantığı ile açıkçası.
Merak etmeyin kendisine de açık yüreklilikle söyledim.Ondan hoşlanmadığımı bu konularda yeterince üzgün olduğumu ama o herşeyi kabullendi.Bana şans ver tüm bunlar değişecek dedi.
Ona verdiğim şansı kendime de verdim.bende denedim yeniden sevmeyi ve on ay oldu bile.
Duygularıma gelirsek ilk günlerdekinden çok daha farklı gerçekten erkek arkadaşımı seviyorum..güveniyorum.onsuz olmak istemiyorum.hatta büyük konuşmayayım ama geleceğimi bile onunla düşünüyorum o da benimle aynı durumda.Ancak tutku yok arkadaşlar böyle yanlış anlaşılmasın ama torun torba sahibi yıllarını beraber geçirmiş çiftler gibi tutkusuz hissediyorum.
yani aşkın insanda yarattığı hisleri biliyorum.mesela onunla buluştuğumda kalbim hızlıca çarpmıyor mesela yanına giderken kendime extra özen göstermiyorum.kendim gibiyim işte.böyle hani onun yanında yemek yiyememe durumu vardır.yada konuştuğu zaman gözlerini insan yüzünden ayıramaz ya öyle durumlar yok işte ne bileyim.
ama seviyorum sevmiyorum değil.belki alışkanlık diyeceksiniz.ama yani o da değil yazın 1 ay görüşemedik. 1 ay sonra onu karşımda görünce dilim tutuldu konuşamadık özlemden.
durumu şöyle de açıklayayım. erkek arkadaşım ayakları çok yere basan biri.yaşına göre oturaklı biri yani.her hareketi ölçülüdür.kavga ederken bile zıvanadan çıkmaz.ben yaşıma göre tip olarak bile küçük gösteririm çocuksuyumdur.yanında çok doğalımdır.çekinmem ondan.o ağır bir insan olmasına rağmen benim fazla hareketliliğimi yadırgamaz.
aslında bakarsanız çok zıttız. o türk sanat müziği sever ben pop rock dinlerim. o aksiyon filmleri sever ben romantik dram severim.yani biliyorum bu tercihler yaşla beraber kayboluyor.bunlar önemsiz detaylar ki biz birbirimizin ilgilendiği şeylere saygı da gösteririz ben onunla aksiyon filmine girerim o da benimle rock konserine gelir vs gibi!
Çok uzattım kusura bakmayın.ama benim sorunum şu erkek arkadaşım ile gün geçtikçe bağlarımız kuvvetleniyor.benim aşksız böyle bir ilişkinin geleceği olur mu? yani geleceği evliliği düşünüyoruz sonuçta...belki bu sorular zamanla cevap bulacak daha çok erken cevaplamak için ama yinede bu tarz birşey yaşamış olan yada yaşamasanız da düşüncelerinizi merak ediyorum..
Bir diğer sorun; biliyorum erkek milletinin genelinde var ama erkek arkadaşımda diğer erkekler gibi duygularını pek belli etmeyen biri nasıl desem
sevdiğini çok sık söylemez..özlediğiini söylemez yani öyle alışmış herşeyi içinde yaşıyor ama biz bayanlar olarak istiyoruz ki söylesin durduk yere seni seviyorum özlüyorum desin..Onunla bu konuyu konuştuğumda ben sana her an söylersem özel bir an da söylersem anlamı kalmaz...hislerimiz kelimelere mi ihtiyaç duyuyor diyor..
belki benim tecrübesizliğim ama bu konu da açıkçası bayağı üzüyor sürekli ufak da olsa kırgınlıklara yol açıyor..ne yapmalıyım kabullenmeli miyim? bu durumu yaşayanlarınız var mı?
Sabır gösterip şu uzun yazımı okuduğunuz için teşekkür ederim. Düşüncelerinizi çok merak ediyorum
Sizlerle paylaşmak istediğim bir sorunum var.Açıkçası fikirlerinize ve tavsiyelerinize çok ihtiyacım var.....
Yaşım 22, erkek arkadaşım benden bir yaş büyük ve 10 aydır beraberiz.
İlk defa ciddi diyebileceğim bir ilişkim var açıkçası.Erkek arkadaşımın sevgisinden eminim.Ancak ben onu sevmeden çıktım.
Biz arkadaştık ve ben bu konularda(aşk,meşk) çokça üzülmüştüm.Kendisinin bana olan sevgisine ve güvenirliğine inandım ve ona karşı aşk yada hoşlanma vs. hissetmeden çıktım.
Bu konularda bayağı üzüldüğümden bir kerede böyle olsun dedim.Hani derler ya aşk sevgi nereye kadar mantığı ile açıkçası.
Merak etmeyin kendisine de açık yüreklilikle söyledim.Ondan hoşlanmadığımı bu konularda yeterince üzgün olduğumu ama o herşeyi kabullendi.Bana şans ver tüm bunlar değişecek dedi.
Ona verdiğim şansı kendime de verdim.bende denedim yeniden sevmeyi ve on ay oldu bile.
Duygularıma gelirsek ilk günlerdekinden çok daha farklı gerçekten erkek arkadaşımı seviyorum..güveniyorum.onsuz olmak istemiyorum.hatta büyük konuşmayayım ama geleceğimi bile onunla düşünüyorum o da benimle aynı durumda.Ancak tutku yok arkadaşlar böyle yanlış anlaşılmasın ama torun torba sahibi yıllarını beraber geçirmiş çiftler gibi tutkusuz hissediyorum.
yani aşkın insanda yarattığı hisleri biliyorum.mesela onunla buluştuğumda kalbim hızlıca çarpmıyor mesela yanına giderken kendime extra özen göstermiyorum.kendim gibiyim işte.böyle hani onun yanında yemek yiyememe durumu vardır.yada konuştuğu zaman gözlerini insan yüzünden ayıramaz ya öyle durumlar yok işte ne bileyim.
ama seviyorum sevmiyorum değil.belki alışkanlık diyeceksiniz.ama yani o da değil yazın 1 ay görüşemedik. 1 ay sonra onu karşımda görünce dilim tutuldu konuşamadık özlemden.
durumu şöyle de açıklayayım. erkek arkadaşım ayakları çok yere basan biri.yaşına göre oturaklı biri yani.her hareketi ölçülüdür.kavga ederken bile zıvanadan çıkmaz.ben yaşıma göre tip olarak bile küçük gösteririm çocuksuyumdur.yanında çok doğalımdır.çekinmem ondan.o ağır bir insan olmasına rağmen benim fazla hareketliliğimi yadırgamaz.
aslında bakarsanız çok zıttız. o türk sanat müziği sever ben pop rock dinlerim. o aksiyon filmleri sever ben romantik dram severim.yani biliyorum bu tercihler yaşla beraber kayboluyor.bunlar önemsiz detaylar ki biz birbirimizin ilgilendiği şeylere saygı da gösteririz ben onunla aksiyon filmine girerim o da benimle rock konserine gelir vs gibi!
Çok uzattım kusura bakmayın.ama benim sorunum şu erkek arkadaşım ile gün geçtikçe bağlarımız kuvvetleniyor.benim aşksız böyle bir ilişkinin geleceği olur mu? yani geleceği evliliği düşünüyoruz sonuçta...belki bu sorular zamanla cevap bulacak daha çok erken cevaplamak için ama yinede bu tarz birşey yaşamış olan yada yaşamasanız da düşüncelerinizi merak ediyorum..
Bir diğer sorun; biliyorum erkek milletinin genelinde var ama erkek arkadaşımda diğer erkekler gibi duygularını pek belli etmeyen biri nasıl desem
sevdiğini çok sık söylemez..özlediğiini söylemez yani öyle alışmış herşeyi içinde yaşıyor ama biz bayanlar olarak istiyoruz ki söylesin durduk yere seni seviyorum özlüyorum desin..Onunla bu konuyu konuştuğumda ben sana her an söylersem özel bir an da söylersem anlamı kalmaz...hislerimiz kelimelere mi ihtiyaç duyuyor diyor..
belki benim tecrübesizliğim ama bu konu da açıkçası bayağı üzüyor sürekli ufak da olsa kırgınlıklara yol açıyor..ne yapmalıyım kabullenmeli miyim? bu durumu yaşayanlarınız var mı?
Sabır gösterip şu uzun yazımı okuduğunuz için teşekkür ederim. Düşüncelerinizi çok merak ediyorum