düğünüme 4 hafta kaldı. Ev inşaat halinde tamamlanmadı. Müteahhit inatlaşıyor kapıları takmıyor, kavga dövüş birkaç yer yapıp gene sallıyor. Kafam sürekli meşgul.
Ablam annem ben birbirimize aşırı bağlıyız. Ablam evli, evlerimiz yakın. Ben 20 dk uzaklığa gidiyorum. Nişanlım allah için sıkmaz bunaltmaz. Sürekli gidersin, onlar gelir diyor. Ama ben her akşam ağlıyorum. Hiçbir şey eskisi gibi olmazsa diye. Suan Her günümüz birlikte güle oynaya geçiyor. Sanki onları bırakıp gidiyorum ihanet ediyorum gibi
neden böyle hissediyorum bilmiyorum..
Bir yandan nişanlımı cok seviyorum, onunla aynı evi paylaşacak olmak heyecan veriyor. Güzel teselli cümlelerinize ihtiyacım var..