- 26 Temmuz 2012
- 2.854
- 8.285
- 108
Günaydın.
Daha önce de yazmak istedim,ama denk gelemedik.
Seni bilemem,seviyorum diyorsun susuyorum...
Benimle beraber olmak istemiyor diye düşünüp boşanırım ben olsam.
Çünkü kızma,kırılma da ben sevildiğime inanmam böyle biri tarafından.
Ben evde onu bekleyecem o gezecek,neymiş sosyalmiş.
Bekar kalaymış be!
İstediği sosyalliği yaşardı.
He sen de kız arkadaşlarınla gez tavsiyesi de vermem çünkü ben zaten evcimen bir insanım. Ben evimde olmak isterim,ama onu beklemek yerine bekar hayatımda kendi düzenimi kurmayı tercih ederim.
Haklısın. İnsan boşanmayı düşünmüyor değil, bende düşünüyorum böyle ara ara ama..
Olmuyor çünkü evet seviyorum, sevmesem bile baktığımda bu boşanmak için yeterli bir sebep olmayacak gibi de geliyor.
Çünkü eşim kendi hayatına düşkün evet ama artıları var. Dışardan insanlar bana çok mükemmel biriyle evliymişim hayat bana güzelmiş muamelesi yapar çoğu zaman.
Öyle olunca bocalıyor insan. İnsanlar nelere katlanıyor belki düzeltiriz kafasında oluyorsun. Boşanmakta kolay değil hem de severken. Ama bir yandan bazen hiç bir şey düzelmeyecek bu lanet kısır döngüyle ömür boyu yaşayacakmış gibi geliyor insana..
Keşke evlenmeseymiş.. Evlilik insanı değilmiş gerçekten.
Olmuyor biliyormusum? Bende çok denedim kendi hayatımı yaşamayı, ne yapsam da onun kadar olmuyor hem olsa o daha çok mutlu oluyor çünkü ona sarmamış oluyorum.
Adamda kıskanma diye bir huy yok çünkü.