Insanın karşısına her an güzel bir kapı açılabilir. Ama siz bukadar umutsuz iken o kapıyı farkedemezsiniz. Bırakın birilerini mutlu etme derdini. Birilerinin önüne başarı dolu bir hikaye koymayı. Küçük iş yapan bir sürü mutlu insan var. O küçük işlerden büyük yerlere gelen insanlar var. Bir çoğu da sizin gibi çaresiz hissetmistir emin olun. Bir gun bir arkadaşım vardı sizin gibi. O bana imreniyor du. Bak üniversite okudun ben yapamadım. Evlendin çocuğun bile var sebeplerin var mutlu olmak için deri. Sonra karşısına biri çıktı ama mutsuzluğa öyle teslimdi ki resmen ittim onu o kişiye. Şimdi evli çocuk düşünüyor. Hayal ettiğinden çok daha iyi imkanları var hatta benle mukayese bile edilemez. İşinden nefret ediyordu artık ve karşısına yeni bir sektör çıktı çekindi yine beceremem diye yine ittim verdim gazı bu konuda iyiyim galiba. Şimdi işi de çok rahat.Kuzenim atandı, yaşça küçük, henüz hayatının baharında.
Atanması halamlar için devasa bir olay oldu haliyle ama bizimkiler için bile gurur kaynağına dönüştü. Babam yeğeni atandı diye insanlara mutlulukla ve gururla bahsediyor.
Bense etrafımda olup biteni sessizce izliyorum.
Küçük kuzenim için sevinirken kendim için bol bol yas tutuyorum. Babası kendisinde gururlanacak bir şey bulamadığı için yeğenleriyle gururlanmak zorunda kalan, annesi her fırsatta lafları itinayla sokan, iş bir türlü bulamayan, basit işlerde çalışmakta bir türlü yakıştırılamayan, boşanmış, hayatta bir şeyi de başardım diye kimsenin önüne koyamamış, bir zavallı olduğum için...
Kurslara yazıldım, keyif vermiyorlar ama gidiyorum. Yeni insanlarla tanışmaktan nefret ediyorum ama yine de gidiyorum. Onlara boşandığımı söylemekten tiksiniyorum ama gidiyorum.
Sırf bir şeyler yapmış olmak için.
Diyete başlayamıyorum. Bu gün başlıyorum ertesi gün yine bozuyorum. Spor yapmaktan nefret ediyorum tüm hücrelerimle hemde. Yine de yapmaya çalışıyorum.
Bana diyorsunuz ki kendi hayatına bak Müge. Neresine bakayım? Napayım bununla? Neresinden tutulur bu hayatın? Olmadı bu hayatım, bir daha istiyorum ben.
Geleceğe dair ufacık bir hayalim yok, umudum yok...
Her şey bomboş geliyor, yaşamak için sizde tonla olan sebepler bende yok. Hiç bir şey heyecanlandırmıyor beni, keyif vermiyor. Ne hayal edeyim?
Son dört senemi de ben zayıflama, iş bulma ve çocuk yapma gibi saçma sapan hayallerle geçirmiştim zaten.
Şimdi hepsi boş saçma ve gereksiz geliyor. Her şeye geç kalmış hissediyorum.
Bir işe girsem nolacak? Eminim üç günde ondanda sıkılırım ben.
"Uçurumun kenarındayım hızır, bir gamzelik rüzgar yetecek, ha itti beni ha itecek" diyor ya şair. Öyleyim. Sanki bir uçurumun kenarındayım...
Bana diyorsunuz ki bakma onlara. Nereye bakayım? B.mbok olan hayatıma mı? Yaşamak için kalmayan enerjime mi.. Kuzeninin atanmasına bile içten dolu dolu sevinemeyen bir Müge ye mi bakayım?
Sanki benim bütün mutluluklarım onlara yüklenmiş.
Yine bir efkar gecesindeyim. Benim yerime de sigaraları yakarsanız ne mutlu olurum. Zira bu evde rahat rahat sigara bile içemiyorum....
Ben içimi döküyorum, kendime yazıyorum, bir gün dönüp bu yazıları okuyup neler çekmişim be diyeceğim. Sizlerde sabredip okuduysanız, mıncırdım çok.
"Beni özleyince bir nehir yatağını bulsun, kor düşsün dağlarına, ceylanlar suya insin,sesime bakıpta ağlıyorum sanma, seni özleyince böyle olsun birazda, canım aldın can evimden vurdun ya sende, küstüm sana faydası yok geri dönsende...Sende vefasız çıktın, sende hayırsız çıktın, sende vicdansız çıktın, adın batsın.."
Ah şu şiirler...!
Seni itecek yureklendirecek birileri olmayabilir ama umutsuzluk kuyusundan cikarsan kendin de birçok yol bulabilirsin. Bıak başkalarının senle gurur duymasını. Hayatını tek başına sürdürebilecek duruma gelemeye bak ilk olarak. Sonra yukselt çıtanı. Uzun olur zahmetli olur ama sağlam olur. Bir yerden başla. Gittiğin kurstan keyif almıyorsan senin kalemin olmayabilir. Ne istediğine karar ver. Çıtanı yüksek tut ama hayalperest olma.
Birgün burayı oku ve vay be ne caresizdim şimdi allaha çok şükür ayaklarım üzerinde duruyorum dem herşeyden önce sağlıklı olman yeter. Bu bile şükür sebebi. Elimizde olanlarla başlamak gerek sukretmeye.