Efkargecesi

Olmadı bu hayatım, bir daha istiyorum ben.
Hayatin devam ediyor dünya hala dönüyor..her zaman istedigin gibi sekillendirme degistirme gibi bir lüksün var..hatta her saniye yeniden dogabilirsin..bir düsünce bir farkli bakis acisi bile yeter. Zaman kavramina takilma.

yaşamak için sizde tonla olan sebepler bende yok
Yasama sebebin kendini bilmen taniman olsa?

Her şeye geç kalmış hissediyorum.
Baskalarina bakarak gec kaldim deme. Herkesin yasadigi seyler farkli. Gec kalmadin..senin icin böylesi uygundu
böyle oldu

Bir işe girsem nolacak? Eminim üç günde ondanda sıkılırım ben.
Sevdigin seyler nedir? Seni heyecanlandiran istek uyandiran merak ettigin seylere yönel

Nereye bakayım? B.mbok olan hayatıma mı? Yaşamak için kalmayan enerjime mi..
Enerjin hala icinde duruyor beklemede..ama suan akmiyor cunku kendini durduruyorsun bu düsüncelerinle..

Sanki benim bütün mutluluklarım onlara yüklenmiş.
Kimsenin mutlulugu kimseye yüklenmez. Senin mutlulugun senin icinde. Onu negatif dusuncelerinle bogup hapsetme.


Birde kendine acimayi birak. Belki farkinda degilsin ama kendine aciyorsun. Kendine aciyan insan kendisini gelistiremez.
Kisirdöngü icinde yasayip gider..hatta baskalarini suclar.
Kendini baskalariyla kiyaslayip zavalli durumda görüyorsun. Ama zavalli degilsin. Özelsin her insan gibi. Kendini kiyaslama cunku herkesin yolu farkli imtihanlari farkli. Hersey senin icin en uygun zamanda gelisti. Yasadigin olaylarin acisina odaklanmak yerine ders cikar.
Hicbirsey bosuna olmadi emin ol. Senin icin ser görünen sey aslinda senin hayrina gelisti. Insallah ileride anlarsin bunlari.. anlamazsan ve anlamak istemezsen ozaman daha da büyük imtihan gelir basina veya ayni olayi farkli bir sekilde baska adam yasatir sana.
 
dibe vur müge,en dibe..
en dibi görmeden çıkıştaki ışığı göremeyeceksin..
yeni başlangıç umutları hep o en dipte saklıdır,sonra küllerinden yeniden doğacaksın
sadece zamanın var..
 
kendine acidikca toparlanman daha zor olacak. ama yok ben dibe gomukeyim camurun icinde debelen debelene oleyim diyorsan kendina acimaya devam et ;)
 
İşte yine egonu konuşturmuşsun. Benim görebildiğimi sen de görebilsen keşke. Şimdi yine parlıycaksın vıdı vıdı bişeyler diyceksin ama görmüş geçirmiş biri olarak "ahh mügişşş :(" diyenlerden daha harbi diyorum ben anlayana
 
Müge' nin sorunu hayatının hiçbir zamanında kendisi olamamış olması bence. Kısa bir dönem çalışmışssın yanlış hatırlamıyorsam ama sonrasında hayatının ekseni hep evliliğin, çocuk hayalin ve eşin olmuş. Kocasının karısı, babasının kızı Müge var ama kendi başına kaldığında ne yapacağını bilen bir Müge yok.

Senin yaşında aldatılarak boşandığım için seni en iyi ben anlarım. Üstelik benim için boşanma bir ödüldü bu sebeple bu kadar dipte olmanı da anlarım. Ama daha sadece 28 yaşında bu kadar mücadeleden kaçmanı anlayamıyorum.

Ben de hayata geç kalmış hissediyorum ama bir boşanma, bir uzun ilişki sonrası terk edilme, üstüne çeşitli işsizlikler, iflaslar yaşadım ve ben senden on yaş büyüğüm. Ama mücadeleye devam ediyorum. Çünkü ben H' yim herşeyin öncesinde. Hep kendi ayaklarım üstünde durdum durmaya da devam edeceğim.

Bu açıdan artık seni anlamam ve hak vermem çok güç. Umarım bir an önce toparlanabilirsin.
 
Uzun zamandir takip edemedim seni .

Tam bilmiyorum son durumlari.

Hani doktor vardi. Asik olmustun ona.
Oda mi fos cikti.

Bence insanlari dusunmeyi birak kendin icin yasa
 
Allah aşkına siz kendinize bu kadar acırken ve bu kadar herşeyden yılmış hiçbir şey yapmak istemeyen her şeyden sıkılan bir insanken başkalarının sizi övmesini nasıl beleyebilirsiniz. Yaa zaten başkaları takdir etsin diye değil kendiniz için birşeyler yapmalısınız. Ve mecbur olduğunuz için değil gerçekten istediğiniz için. İşe girsem sıkılırım yok yeni insanlardan spordan nefret ediyorum söyler misiniz hayatla ne zorunuz var bir kere geliyorsunuz dünyaya. Hem hiç irşey yapmazken hem de başkalarının başarılarını kıskanamazsınız. Siz de kpss kurslarına gidin çalışın başarın sizde yeni arkadaşlar edinin gezin eğlenin. Hayatınızı bu hale getiren sizsiniz. Sonra da o hayatı kötüleyende unutmayın hayatımızın nasıl olacağını kendimiz ve seçimlerimiz belirler.
 
şu yaşadığın buhranı seviyorsun sanırım sen.
yoksa kimse bile isteye kendini diplere itmez.
hepimizin kırılma noktaları oluyor ve bir yerden bir şekilde başarıyoruz.
yirmi sekiz yaş çokta geç kalınmış bir yaş değil.
çocuk yaşta annesini kaybetmiş kendi çocukken küçük kardeşine bakıp evin üstesinden gelmiş,
annesinin hastalığı döneminde sabah yediden dörde kadar bir işte dört buçuktan da gece on bir buçuğa kadar başka bir işte çalışmış,
yetmemiş hem çalışmış hem iki üniversite bitirmiş,
on bir yıl bi adama inanıp bir sabah uyandığında tüm ailesi, yakın çevresi ve evinin karşısındaki direğe çıplak resimleri asılmış, sokağa çıkamayacak hale gelmiş ve ayakta kalmak için savaş vermiş bi kadınım ben.
kendini sev.
kendini mühimse.
 
Kuzenim atandı, yaşça küçük, henüz hayatının baharında.
Atanması halamlar için devasa bir olay oldu haliyle ama bizimkiler için bile gurur kaynağına dönüştü. Babam yeğeni atandı diye insanlara mutlulukla ve gururla bahsediyor.
Bense etrafımda olup biteni sessizce izliyorum.
Küçük kuzenim için sevinirken kendim için bol bol yas tutuyorum. Babası kendisinde gururlanacak bir şey bulamadığı için yeğenleriyle gururlanmak zorunda kalan, annesi her fırsatta lafları itinayla sokan, iş bir türlü bulamayan, basit işlerde çalışmakta bir türlü yakıştırılamayan, boşanmış, hayatta bir şeyi de başardım diye kimsenin önüne koyamamış, bir zavallı olduğum için...
Kurslara yazıldım, keyif vermiyorlar ama gidiyorum. Yeni insanlarla tanışmaktan nefret ediyorum ama yine de gidiyorum. Onlara boşandığımı söylemekten tiksiniyorum ama gidiyorum.
Sırf bir şeyler yapmış olmak için.
Diyete başlayamıyorum. Bu gün başlıyorum ertesi gün yine bozuyorum. Spor yapmaktan nefret ediyorum tüm hücrelerimle hemde. Yine de yapmaya çalışıyorum.
Bana diyorsunuz ki kendi hayatına bak Müge. Neresine bakayım? Napayım bununla? Neresinden tutulur bu hayatın? Olmadı bu hayatım, bir daha istiyorum ben.
Geleceğe dair ufacık bir hayalim yok, umudum yok...
Her şey bomboş geliyor, yaşamak için sizde tonla olan sebepler bende yok. Hiç bir şey heyecanlandırmıyor beni, keyif vermiyor. Ne hayal edeyim?
Son dört senemi de ben zayıflama, iş bulma ve çocuk yapma gibi saçma sapan hayallerle geçirmiştim zaten.
Şimdi hepsi boş saçma ve gereksiz geliyor. Her şeye geç kalmış hissediyorum.
Bir işe girsem nolacak? Eminim üç günde ondanda sıkılırım ben.
"Uçurumun kenarındayım hızır, bir gamzelik rüzgar yetecek, ha itti beni ha itecek" diyor ya şair. Öyleyim. Sanki bir uçurumun kenarındayım...
Bana diyorsunuz ki bakma onlara. Nereye bakayım? B.mbok olan hayatıma mı? Yaşamak için kalmayan enerjime mi.. Kuzeninin atanmasına bile içten dolu dolu sevinemeyen bir Müge ye mi bakayım?
Sanki benim bütün mutluluklarım onlara yüklenmiş.
Yine bir efkar gecesindeyim. Benim yerime de sigaraları yakarsanız ne mutlu olurum. Zira bu evde rahat rahat sigara bile içemiyorum....

Ben içimi döküyorum, kendime yazıyorum, bir gün dönüp bu yazıları okuyup neler çekmişim be diyeceğim. Sizlerde sabredip okuduysanız, mıncırdım çok.

"Beni özleyince bir nehir yatağını bulsun, kor düşsün dağlarına, ceylanlar suya insin,sesime bakıpta ağlıyorum sanma, seni özleyince böyle olsun birazda, canım aldın can evimden vurdun ya sende, küstüm sana faydası yok geri dönsende...Sende vefasız çıktın, sende hayırsız çıktın, sende vicdansız çıktın, adın batsın.."

Ah şu şiirler...!
denemeye devam hayat devam edecek.bak buraya yazarken cok guzel döktürüyorsun belki de gerçekten sevdiğin şeyleri yapmadıgın çin bu isteksizlik
 
şımartılmaktan çok hoşlanıyorsunuz en en temel sorun bu kendinizle ilgili bunu aştığınızda taşlar takır takır yerine oturacak. ben sizin konularınızı takip ediyorum takip ettiğim kadarıyla evliykende böyleydiniz. insan yalnız doğar ve yalnız ölür dış etkenlere bu kadar bağımlı olmaya ya da açık olmaya gerek yok.yaşadığınız şeyler hiç kolay değil ama bence size sorun çıkartan yaşadıklarınız değil.
 
Sen bendeki sorunları dinlesen.
Valla bazen kimseye haber vermeden kaçmak gitmek istiyorum.
Sıkıldım artık.
 
İnsanları sev ya da sevme
Yeni birileriyle ister tanış ister tanışma ama sporu ne yap ne et sev.
Demek kilon var bak inceldikçe,sıkılaştıkça fikirlerin değişmeye başlayacak üstelik içten dışa bi değişim bu bahsettiğim anlıyor musun?
Duruşun,bakışın bile değişecek,ses tonun herşeyin ya herşeyin
Dinle beni!
Sporu asma bak sana bi hatunun adını yazıcam onunla iletişime geç gym_chef insta'da var sevda uysal tamam mı ruhuna da üfler bu hatun onu takip et. :KK76:
 
Onlar acınacak halde değiller ki?
Ben kimseye bakıp "oh iyiki kanser değilim, kör değilim, sakat değilim" diyerek mutlu olacak biri değilim. Herkesin imtihanı kendine. Benim imtihanım böyle, ben acımı yaşıyorum. Bana daha yetmedi demek ki.
Bir de bi aralar hastanede çalışıyordum yani Aslında hastanede çok vakit geçirmem gerekiyordu iş gereği o zamanlar ben kendimi unuttum çok şey gördüm,tanıklık ettim,dinledim sana söylenmek isteneni ben anladım.

Biraz şükre ihtiyacın var biraz maneviyat aslında birçoğumuz için bu sözlerim yanlış anlama hepimizin ihtiyacı var :KK19:
 
Her dakika kahkalar atacak kadar mutlu da olsak,her daim ağlayacak kadar mutsuzda fark etmiyor hayat çok kısa ve birgun bitiyor.Allah ömür versin ama şu anda hepimiz 80 yaşına geldiğimizde bu günleri özleyeceğiz. Nerde o eski sağlık,nerde o bitmeyen enerji ve düştüğümde isyan bile etsem ayağa kalkma azmi diye dert yanacağız. Şu günlerin kıymetini bil.
Ve neyi farkettim biliyormusunuz şu an.senin umudun bitmemiş. Bitseydi buraya konu açıp bunları yazmak bile içinden gelmezdi,kimsenin seni anlamasını bile beklemez kendin bile kendini bu kadar iyi anlamazdin.insan sustuğunda ve şikayet etmekten vazgeçtiğinde tükenir. Sen tükenmedin o yüzden harekete geç ve ileriye bak.geçmiş bitti..
 
Sizi kendinize getiricek ufak bir sarsıntı yada ufak bir umut lazım.
Çünkü tutunucagınız dalınız yok. Ailenizde dahil.
 
Kuzenim atandı, yaşça küçük, henüz hayatının baharında.
Atanması halamlar için devasa bir olay oldu haliyle ama bizimkiler için bile gurur kaynağına dönüştü. Babam yeğeni atandı diye insanlara mutlulukla ve gururla bahsediyor.
Bense etrafımda olup biteni sessizce izliyorum.
Küçük kuzenim için sevinirken kendim için bol bol yas tutuyorum. Babası kendisinde gururlanacak bir şey bulamadığı için yeğenleriyle gururlanmak zorunda kalan, annesi her fırsatta lafları itinayla sokan, iş bir türlü bulamayan, basit işlerde çalışmakta bir türlü yakıştırılamayan, boşanmış, hayatta bir şeyi de başardım diye kimsenin önüne koyamamış, bir zavallı olduğum için...
Kurslara yazıldım, keyif vermiyorlar ama gidiyorum. Yeni insanlarla tanışmaktan nefret ediyorum ama yine de gidiyorum. Onlara boşandığımı söylemekten tiksiniyorum ama gidiyorum.
Sırf bir şeyler yapmış olmak için.
Diyete başlayamıyorum. Bu gün başlıyorum ertesi gün yine bozuyorum. Spor yapmaktan nefret ediyorum tüm hücrelerimle hemde. Yine de yapmaya çalışıyorum.
Bana diyorsunuz ki kendi hayatına bak Müge. Neresine bakayım? Napayım bununla? Neresinden tutulur bu hayatın? Olmadı bu hayatım, bir daha istiyorum ben.
Geleceğe dair ufacık bir hayalim yok, umudum yok...
Her şey bomboş geliyor, yaşamak için sizde tonla olan sebepler bende yok. Hiç bir şey heyecanlandırmıyor beni, keyif vermiyor. Ne hayal edeyim?
Son dört senemi de ben zayıflama, iş bulma ve çocuk yapma gibi saçma sapan hayallerle geçirmiştim zaten.
Şimdi hepsi boş saçma ve gereksiz geliyor. Her şeye geç kalmış hissediyorum.
Bir işe girsem nolacak? Eminim üç günde ondanda sıkılırım ben.
"Uçurumun kenarındayım hızır, bir gamzelik rüzgar yetecek, ha itti beni ha itecek" diyor ya şair. Öyleyim. Sanki bir uçurumun kenarındayım...
Bana diyorsunuz ki bakma onlara. Nereye bakayım? B.mbok olan hayatıma mı? Yaşamak için kalmayan enerjime mi.. Kuzeninin atanmasına bile içten dolu dolu sevinemeyen bir Müge ye mi bakayım?
Sanki benim bütün mutluluklarım onlara yüklenmiş.
Yine bir efkar gecesindeyim. Benim yerime de sigaraları yakarsanız ne mutlu olurum. Zira bu evde rahat rahat sigara bile içemiyorum....

Ben içimi döküyorum, kendime yazıyorum, bir gün dönüp bu yazıları okuyup neler çekmişim be diyeceğim. Sizlerde sabredip okuduysanız, mıncırdım çok.

"Beni özleyince bir nehir yatağını bulsun, kor düşsün dağlarına, ceylanlar suya insin,sesime bakıpta ağlıyorum sanma, seni özleyince böyle olsun birazda, canım aldın can evimden vurdun ya sende, küstüm sana faydası yok geri dönsende...Sende vefasız çıktın, sende hayırsız çıktın, sende vicdansız çıktın, adın batsın.."

Ah şu şiirler...!

Pek yorum yapmasamda actigin her konuyu okudum diyebilirim

Yanlis anlama ne senin nede bir baskaainin acisini kucumsemem kucumseyemem gercekten son zamanlarda yasadigin seyler insanin psikolojisini yıpratacak cinsten ama naparsak yapalim bu hayat gececek ucundan tutsajta tutmasakta

Suanda isin bosanma konusu haric yasadigin tum swyleri anlamaya vakif sayilirim bende artik hayat gececekse gecsin birseyler icin cirpinip durnaktan pes edecegim dedim ve kendimce bazi kararlar aldim

Misal kiloluyum ve veremiyorum son 10 yildir hayatim diyetlerle geciyor diyebilirim ama artik karar verdim anacim kilo vermek degil saglikli veslenmek olacak oda kimseye guzel gorunmek icin degil yarin obur gun sagligimdan olmayayim baskalarina muhtac kalmayayim diye

Bende zor bin bela okul okumus emek vermis biriyim ama bu ulke duzeninde bana emegimin karsiligini almak dusmuyor onceden cok uzulurdum kahrolurdum cok sukur suan calismasamda kit kanaatte olsa baba evinde yiyecegim bi lokmam var diye dusunuyirum gelecegi gelwcek zamanda dusunurum diye
Belki son zamanlarda biraz polyanacilik oynuyorum gibi mutlumuyum hic degilim kafamda deli sorular var halletmeye xalisiyorum gucum yettigince benden sana tafsiye sende degismeyen seyleri farkli sekillerde kullanmaya calis belki zor olacak ama her turlu bu hayat avucumuzdan akip gidecek o halde ne yapabilirsek kar

Bu arada kotu bi evlilik tecrubesi yasamis olman insanlara utana sikila anlatacagin hrsey degil ce olnamali bence senin durumunda binlerce kadin var onemli olan gecmisin degil gelecegin olmali neyse cok konustum daha cok konusurdumda kafani sisirmeyeyim
 
Ben konu ozelinde yazmayacagim.
Zor seyler yasamissiniz fakat bazi insanlar melankolik takilmayi sever ve bundan mutlu olurlar. Siz mutlu degilseniz iyi bir psikolojik destege ve gerekirse destek ilaclara ihtiyaciniz var diye dusunuyorum.
Yani su an hayatta ki amaclarinizdan biri olan isi buldugunuzda bile "ne olacak ki uc gunde ondan da sikilirim" diyorsaniz hayatta kendi adiniza istediginiz hicbir sey yoksa problem var.
Ben boyle iyiyim diyorsaniz tamam ama kendinizden, su an ki dusunme aginizdan ve hicbiseyden mutlu olamayacaginizi dusunmekten rahatsizsaniz, destek alin.
Burda herkes vah muge cok zor seyler yasamissin, ah canim beni cok duygulandiriyorsunlar sana bisey katmaz.
Ben zamaninda cok psikolojik desgek aldim iyi ki almisim bu yuzden rahatlikla oneriyorum dia kapinin dis mandali olarak degil. Ilac kullanimindan da cekinmeyin. Sadece gerektiginde kullanila bu tarz ilaclar saglikli dusunemeyen ve hic objektif bakamayan beyninizi sadece normalde olan kivamina getiriyor. Yani daha cozum ureten ve herseye karamsar bakmayan bir beyin. Yani ilac degil yine siz koyuyorsunuz hayatinizi yoluna.
Bir de ezik olmayin hele de ayni evde laf sokmalar vs siz annenizi uzun, ustesinden nasil gelirsiniz bilmem ama hep alttan alan ve uzulen sen olmak zorunda degilsin
Umarim en kisa surede bu asiri melankolik ruh halinizden sikilir ve adimlar atarsiniz kendi iyiliginiz icin


Müge bir ara iyiydi, morali düzgündü ,enerjikti yüzü gülüyordu.Doktorun umduğu gibi çıkmaması sonrasında da özelliklede eski eşinin şaşalı bir şekilde evlenmesi ,kızın hamile olduğunu öğrenmesi onu moralmen yıktı.Eşinden çocuk sahibi olmak en büyük arzusuydu.Aslında olmaması onun için hediye ama farkında değil.Dipte hissediyor

Kendisinin hayalini kurduğu şeylere o kızın sahip olmasını hazmedemiyor.

Uçurumun kenarında gibiyim diyor.Boşluğa düşmüş.Kendi ayağa kalkmıyorsa bir yakının onu kolundan tutup psikiyatriste götürmesi destek olması lazım.
 
Son düzenleme:
şu yaşadığın buhranı seviyorsun sanırım sen.
yoksa kimse bile isteye kendini diplere itmez.
hepimizin kırılma noktaları oluyor ve bir yerden bir şekilde başarıyoruz.
yirmi sekiz yaş çokta geç kalınmış bir yaş değil.
çocuk yaşta annesini kaybetmiş kendi çocukken küçük kardeşine bakıp evin üstesinden gelmiş,
annesinin hastalığı döneminde sabah yediden dörde kadar bir işte dört buçuktan da gece on bir buçuğa kadar başka bir işte çalışmış,
yetmemiş hem çalışmış hem iki üniversite bitirmiş,
on bir yıl bi adama inanıp bir sabah uyandığında tüm ailesi, yakın çevresi ve evinin karşısındaki direğe çıplak resimleri asılmış, sokağa çıkamayacak hale gelmiş ve ayakta kalmak için savaş vermiş bi kadınım ben.
kendini sev.
kendini mühimse.
Hayat mücadeleniz takdir edilecek gibi. Ne güzel soylemissiniz.
Bende çok Üzgünüm zor bi dönemden geçiyorum. Kendime asla acimak istemiyorum umarım da acimam
 
Müge bir ara iyiydi, morali düzgündü ,enerjikti yüzü gülüyordu.Doktorun umduğu gibi çıkmaması sonrasında da özelliklede eski eşinin şaşalı bir şekilde evlenmesi ,kızın hamile olduğunu öğrenmesi onu moralmen yıktı.Eşinden çocuk sahibi olmak en büyük arzusuydu.Aslında olmaması onun için hediye ama farkında değil.Dipte hissediyor

Kendisinin hayalini kurduğu şeylere o kızın sahip olmasını hazmedemiyor.

Uçurumun kenarında gibiyim diyor.Boşluğa düşmüş.Kendi ayağa kalkmıyorsa bir yakının onu kolundan tutup psikiyatriste götümesi destek olması lazım.
Ben konularini biliyorum evet ve agir seyler yasadigini inkar etmiuorum. Ama boyle gitmez hayat iste. Kisi kendini farkedip psikiyatriste gitmedikce baska birisinin kolundan tutup psikiyatriste goturmesinden cok verim alinabilecegini de dusunmuyorum kendi tecrubelerimden. Dr a gitmek icin BEN BU DEGILIM, BU HALIMDEN RAHATSIZIM AMA BISEY DE YAPAMIYORUM deyip biseylerin bilincine varmak lazim destek icin

Baskalari hayatlarimizi mahvetsin diye gelmedik bu dunyaya. Su an sorun ona yapilanlar degil, kocasi simdi evli bebek bekliyorlar elden bisey gelmez. O oyle bi hayat kurdu artik mugenin de kendine ait bi hayat kurmasi lazim. Su an kendinin degil baskalarinin hayatini yasiyor bir nevi. Ama herkes kendinden mesul iste kimse siz mutlu olasiniz diye biseyler yapmayacak maalesef.
 
Back
X