Ege'nin Deniz'ine Uzanan Yolculuğum...

CuteMom

Dünya vazgeçenleri değil,azmedenleri hatırlar
Kayıtlı Üye
30 Nisan 2008
45.779
24.642
398
Konuya nasıl giriş yapsam bilemiyorum .

Ancak burası benim 2. çocuğuma uzanan yolda önüme çıkan engellerle savaşma, bazen ağlama , çokça umutlanma , uğraşlarım, tedavilerim, testlerim ile dolacak.

Sonucuna gelirsek bilmiyorum , Allah'ım inşallah bir kez daha nasip ederse belki benim gibi bir çok kadına umut olacak , düşünecek , etrafına daha anlamlı bakacak bilmiyorum işte bi faydası mutlaka olacak.

Öncelikle yazılarımda ilk cocuğum olan Ege için yaptıklarım olacak ki hafızamı tazeliyeyim, atlamayayım ,
Önümdeki süreçte geçmişteki deneyimlerimede oldukça ihtiyaçım olacak.

Dilerim bu sayfanın sonunda tıpkı eskisi gibi mutluluk gözyaşları dökülecek.
 
Ve başlıyorum .

1. Tüp bebek ;

Henüz yeni öğrenmiştik ki normal yollarla cocuk sahibi olamayacağımızı , hayatımın şokuydu . 19 yaşındaydım henüz çok küçüktüm, tüp bebek dediler. Ben oysaki bunu 35 yaşında daha büyük olgun kadınlar yapar sanıyordum , hatta işin içine girene kadar bunun ne olduğunu bile bilmediğimi fark ettim. Hiç bir tavsiye almadan bir kaç araştırma sonucu bahçeçiyi bulmuştum, ve hemen görüşmeler yapılıp tedavi planlandı. Uzun protokolle alman hastanesindeki tedavinin artık opu günündeydim , içeri alındım şurada soyun dediler. Karşımda 5-6 tane kadın yatıyordu hissizdim eşim az evvel ameliyattan çıkmıştı ve sperm bulunmuştu . Yinede o benden oldukca buyuk olan veya oldugunu dusundugum kadınlar karşısında kendimi cok savunmasız hissediyordum ben sadece 45 kıloydum henüz vücut gelişimim bile tamamlanmışmıydı bilmiyorum. Kliniğin en küçük hastası olarak oldukça nazlanarak opu işlemine alındım bu ilk defa anestezi alışımdı cidden bayılacakmıyım bilmiyordum bile.

Opr. bittiğinde bi komplikasyon geliştiğini tuvaletten cıkarken bayılmam üzerine öğrenmiştim . Bunları anlatırken hatırladıgım tek şey o döneme ait kesinlikle çok ağladığım.
3. gün embriyoları transfer edildi, dedim ya küçüktüm ve bazı sebeblerden ötürü transfer anestezi altında oluyordu ne hissediyordum bilmiyorum insanların kolayca yaptığı şey için ilmek ilmek dokunuyordu bu süreç benim için. Besleme çekti ve doktor uyandığımda bir yataktaydım bir süre dinlendikten sonra 12 gün boyunca yatacağım yatağıma annemin evine gelmiştim. En rahat yatak ve en konforlusu burası yatak odası karanlık odaydı. 12. gün saclarımı legende yıkayarak hastaneye test vermeye gittim. Çok kalabalıktı ben kesin hamileydim hissediyordum çok yakındım bu ıhtımale.

Artık çok fazla bekleyince danışmaya gidip sonucumu soracakken adımı gördüm beta hcg 0,01 geri dönüp olmamış diyip tuvalete gidip kendimi oraya kitledim ve saatlerce ağla ağla çıkmadım. Ne kadarda güçsüzdüm doktor beni görüşmeye aldığında ne dediği umurumda değildi büyük kadınların yaptığı şeyi yapmıştım ve cok dikkat etmiştim ama yinede olmamıştı bana ne anlatabilir. bütün hastaneyi hıçkıra hıçkıra ağlayarak terk ettim.

Çalışıyordum ittire ittire, henüz bu sorun çok fazla duyulmamıştı git gide sosyal hayatımdan kopmaya başlıyordum. Nereye baksam bir hamile veya cocuklu biri, nereyi dinlesem 1 aylık evlilerin hamilelik haberi duyuluyordu.
Uzun bir süre Allah'ım neden ben diye sorduğumu hatırlıyorum.

2. Tüp Bebek ;

Apar topar başlanılan tedavide embrıyo oluşumu olmamıştı , bu iş artık rayından çıkmıştı. Hani yaş faktörü hani kesin olacaktı ben banaa anlatılan o bilmem kimin eltisinin 40 yaşında ikizleri oldugu haberine cok uzaktım ben henüz daha 20 yaşındaydım . Ya da yengemin amcasının kızı kadar 32 ye kadar bekleyemezdim. Ben istiyordum ve çok istiyordum.



Asıl beni tamamen yıpratan süreç burada başladı. Artık tamamen herseyi serdim, sigara içmeye başladım çalışıyormuydum ben bile bilmiyorum , evde olduğum zamanlarda kesinlikle kimseyle görüşmüyor perdeleri bile acmıyordum. Bu sorun biraz biraz etrafa yayıldı , bana cokta destek oldular en azından insanları bıktırmadan hergun bır baskasının omzunda aglıyordum.

Ben bana gözleri benzeyen bir cocugum olsun ıstıyorum ya bu kadar cokmu sey ıstıyorum diyordum.Herkes filancanında olmamış tüp bebek olmuş diye haberler geliyordu. Bir arkadaşım belki okur bellimi olur ! Sabır sabır cute bu işte en çok sabra ihtiyacın olacak demişti. Artık neredeyse ağlamadan bir günüm bile geçmiyordu derken çok yakınımın hamile haberini aldım . Film bende koptu bu kıskanmak değil çok masumane bir dilekti, ben hayal ediyorum başkaları yaşıyordu. Bende hamile olsaydım ne olurdu sanki?

Karnıma şal, şapka bağlayıp aynada kendime bakmaya daha sonrasıdna bu sekılde balkona cıkmaya baslamıstım :) Şimdi gülüyorum kesin ben güzel bi hamile olacağım çokta yakışacak diyordum. Ama ya olmazsa ya hiç olmazsa ya hiç ama hiç karnıma tekme yiyemezsem ya ufacık bana benden bir bebecik doguramazsam diyede kendimi aylarca yedim.

Bir kaç defa belkide daha fazla bedenimin gittiği ama ruhen orada olamadığım tatillerim oldu.
Dua da ediyordum ama daha çok kendime üzülmekle geçiyordu vaktim. tatillerin birinde şöyle dua ettim, Allah'ım ben buradayım ama benim aklım başka bir yerde sen biliyorsun Allah'ım lütfen banada nasip et , beni unutma bende varım diye dua etmiştim.

Bu süreçte bir gün anneme anne ben gülemiyorum demem üzerine psikolog görüşmelerim başlamıştı. Hakketten gülemiyordum ama sırıtmak şöyle dursun ben daha genctim ve içimde bi öküz vardı . Etrafımdaki herşeye tepkisizdim. Kliniğin psikologuna gitmeye başladım , ve kararımı verdim hemen tedaviye başlayacağım ve oğlum olursa Adını Umut koyacağım.


Artık Devamı sonra
 
İçimde hala olmamasına dair muthiş bir korku vardı . Psikologla tedavim aşağı yukarı 3 ay kadar sürdü.
Daha sonra daha toparlanmıştım ama içimde yanıp tutuşan annelik arzusunda bir değişim yoktu. Çok istiyordum ve artık neden ben demiyordum.

Bişeyleri eksik yaptığıma karar verip bu seferde hoca'ya gitmeye başladım. Önce tabi televizyonda duyduğumuz büyük medyum mu denir acaba onlara gittik , daha sonra daha mütevazi kişiler ve derken aradığımı buldum. Bana her gün eve ödev veriyordu yaklasık 10 günde bir tekrar görüşüyorduk , korkularıma ve umutsuzluğuma karsı dua demişti, Allah nasip etmeden olur mu hiç ?

Bu seferde Allah bana neden nasip etmiyor diye üzülmeye başladım, ben ne suç ne günah işledimde herkese nasip ettiğini bana etmiyor derdim ? Sahi bu çok ağır geliyor insana ama sonrasında dini bazı ve bir çok kitaplar okudum . Şimdi olmuyorsa daha iyisi olacak derdim ama bunun karşısında hala hiç cocuk sahibi olmayacak insanlarda elbette vardı belkide ben onlardan biriydim.

Bu işin içinden çıkamayacağıma karar vererek dualarıma devam ettim ve teslim oldum. Bir tane sperm ve bir tane sağlıklı yumurtaya ihtiyacım vardı . Hepsi bu kadar. İçimde dile döktüğüm dökemediğim bir çok dua geciyordu. Yüreğim çoşuyor dua ederken ağlıyordum.

Daha iyiydim. Kesinlikle daha iyiydim. Artık cocuk sahibi olamadığımız iyice duyulmuştu. Madem öyle gelsinler dedim, ayan beyan hayırlı bir cocuk için evimde Kuran okutuyordum. Utanmıyordum benim etrafımdaki kişilere ve onların dualarına ihtiyacım vardı .

3. Tüp Bebek ;

Ve aynı gün misafirlerimi evde bırakarak doktor randevuma gittim.Doktor dediki , yaşın çok genç olmaması için bir sebeb yok ama malum spermler bitebilir ve bu son olabilir dedi. Öyleyse dedim bana bişey söyleyin bende yapayım , siz elinizden geleni yaparken bende bişeyler yapmak istiyorum . Psikologtan gelen notlar sayesinde bu sefer ek olarak akupunktur ve nöral terapi almam gerekiyordu.

Ne zaman başlayalım dedi ? Hoca aklıma geldi, teslim ol , teslim ol Allah en iyisini bilir. Siz bilirsiniz madem Şubat 2009 , haberleşiriz nasılsa buralarda olacaksın dendi. İğneden korkuyordum ama yapacak bişeyim yoktu. Akupunktur almaya başladım , öncelikle küpelerimden arındım çünkü o inanca göre bunlar negatif enerji yayıyordu, henüz yeni deldirdiğim piercingide cıkardım, hatta o gün son sigaramıda içtim.

Madem çok istiyordum herşeyi yapacaktım başka yolu yoktu. Akupunkturumu yapan kadın benim hıkayemı hıc telassız dınlıyordu , oda çok hoş , ses yalıtımlı ve acayip rahatlatıcı bir yerdi. Akunpuktur iğneleriyle 30 dk kadar benim için ayarlanmış telkin müziğini dinleyerek uyuya kalıyordum. gün aşırı gitmem gerekti, bu arada hemen o gün yüklüce kişisel gelişim kitapları edindim , mutlaka ama mutlaka bi yerde yanlışım vardı. İlk kitabım secret idi

Televizyon izlememeye hatta o beni her bölümde ağlatan diziyi kesinlikle izlememe kararı aldım, benim stabil bi hayatım olmalıydı ben güçlü bi anne adayıydım , herşey değişmeliydi.

Okuduğum kitaplar ve gördüğüm akunpunktur ve nöral terapi sayesinde daha iyiydim, yüzümde güller acıyordu. Tatile gitmeye karar verdim. ama tatil boyuncada istanbula gelmem gerekiyordu, zaten oldukca maliyetli bi sürecti ama olsun yapardım.

Tatile gittim, ve bütün herşeye uyarak tatilin ilk günü baskılayıcı iğnemi vurulmayada başladım.
son istanbul ziyaretimde ise bi aksilik yaşandı şimdi düşünüyorumda acaba şimdi olsam napardım bilemiyorum.S abah erkenden kuşadasından izmire, oradan istanbula gelirken işte o son gün yanımda hiç para yokken istanbula uçmuş bulundum ama film bitti. Param yokki gideyim , hadi kliniğe kadar gitsem olurda benim yol param bile yoktu.

Önce tamam dedimm ya bitti buraya kadar ,bugün aksarsa herşey bozulacak gibi geliyordu en iyisi dönüş saatine kadar burada beklemek , bir kaç kuzenimi aradım ama aksilik şarjımda bitecek ve benim klinikte olmam gereken saatlere kadar bana yetişemeyeceklerdi ,

Bu sefer gözüme kestirdiğim aslında hiç ama hiç bişey planlamadığım banka şubesinden para isterken buldum kendimi , ne komik ne inanılmaz değil mi? ne olduysa ne olacaksa ne kaybedeceksem ağlayıp anlatıp oradan emanet bir parayla kliniğe gidebildim . Şimdi olsam yapabilirmiydim bilmiyorum doğrusu.

Bu sefer genital bölgeden uzun iğneler yapıldı doğrusunu söylemek gerekirse iğneden korkuyorum , korkuyordum her seans sonrası vücudumda çıkan kanlar beni tiksindiriyordu.

Bu sefer bunların yanı sıra meditasyon almamı önerdi akunpunktur doktorum, tamam dedim onuda yaparım ama önce tatilden dönmeliydim.
Dönüşte zaten genemi yüklenecek diyen patronuma kızgınlıktan o aksam esyalarımı toplayıp sessiz sedasız iştende ayrıldım. Tamamen özgürdüm , haftalardır süren akunpunktur , meditasyon , psikolog ve hoca sonrası birde yüzmeye başladım oh tamam oldu herşey.

Evin heryerini okuduğum kitaplardan begendiğim beni etkileyen sözlerle yazılı kagıtlarla donattım, aklımdan kesinlikle olumsuz birşey geçsede bunu sözel olarak dile getirmemeliydim, gözüm takıldıkca bu yazıları tekrar ettim.
Ben hüzünlü bi hikayenin kahramı olamazdım , bu bana hiç yakışmıyordu.

Devam edecek..






 
Artık tamamen tedavi başlamıştı, yumurta uyarıcılar başlamıştı. herşey kurduğum tüm sistem calısıyordu , artık iğneleri vururken dişlerimi sıkmıyordum.

Bu sefer bütün bu yaşanmışlıklarla bütün tedavi sürecimi fotografladım. Hastanede klınık adı altında, bebek resimleri önünde , bazen ağlarken ( evet yınede agladım) , yumurta toplamaya girerken , transfere giderken, hersey tamamdı. Olmazsa çöpe atarım diyordum ama cok uzulecektım bılıyordum.

Transfer günü geldi cattı bu sefer 5. gün transferi istiyordum ister istemez tüp bebek konusunda fazla sey ogrenmıstım ve burnumu sokmadan olmuyordu. ama 5 .gün trasnferi olmadı zaten hepi topu 3 tane dollenen embrıyom vardı. Normalde bu ısler soyle oluyor yumurtalar toplandıktan sonra spermlerle bır araya gelıyor ve embrıyolog onları sureklı seyredıyor
( yoksa siz hala o dollenme anının vıdeosunu ısteyebıleecgınızı bılmıyormusunuz ! ısteyın bu bızım yasadıgımız seylerden sonra ödülümüz, sevişme mahsulü değil ama aşk bebeği ) ve 1. gün yani ertesi gün eğer sorun yoksa size döllenmeleri devam ediyor şuanda bilmem kaç hücreli diye cevap veriyorlar.

Amaa bir anne adayı için bu kadar kolay değil , 2. gün bu sefer ben aradım , dedim ki iyi günler,
3 tane embriyom vardı hala iyiler mi? merak ediyorum .

Adam önce dumur oldu bu sekılde bilgi alamazsınız bizi oyalıyorsunuz dedi, merak ediyorum bu aksamı rahat gecırecegım dedım , daha sonra bana bılgı verdı gunlerıne uygun bolunuyorlardı.
3. gün sabah erkenden arandık, merhaba akşsam üstü şu saatte burada olun transfer olacak. Eyvahh bebeklerim geliyor diyerek hastane cantamıda ( doğum cantasının kardeşi diyelim) hazırlayıp duş alıp, abdest alıp hastaneye koyulduk.

Çok heycanlıydım , sonrasını bılmıyorum ama bugun bu aksamı 3 tane cocugumla gecırecektım. ne harıka 1 degıl 2 degıl tam 3 tane .

Usg goruntulerını ıstedım rahıme bırakıldıklarında once hayır deselerde, anestezıden ayılırken gogusumde usg kagıdını buldum 3 tane mınık ısık, allahım . Sonra tekrar uyuyorum, cekılen vıdeodan ızlemek delıce, ayrıca arada Allahım bu sefer olsun noluuur olsun dıyede sayıklıyorum. e asansorde baskalarıda var hastane yanı orası , bılıyorum onlarda dua ettıler benım ıcın.

Transfere gırerken sedyede el salladıgım resme bakıyorum nasılda cıgrından cıkmıs olaylar karsısında caresız kaldıgımızı goruyorum.

Bir gece uyurken kendimi memleketimde görüyorum Ege Denizi ne güzelmiş diyorum , Suya giriyorum cıkıyorum o sırada bır bebek mavi gözlü benim oğlum bana koşuyor.

Ve sonuç ;

10.gün hafif gelen bir lekeyle kendimi sonda hissediyorum. Napardım olmazsa yani bu seferde olmazsa daha fazla ne yapabılırdım duygularımı kontrol edemıyordum, aglaya aglaya hastaneye beta hcg vermeye gıttık, orada bekleyemezdım bır an once yatagıma donup saatlerce aglamak ıstıyordum.

Gel eczaneden bı test alalım ya dahada var denılen teklıfe ne akla hızmet evet dedım bılmıyorum. cu nku kesınlıkle hamıle degıldım, gecen seferkı gıbı leke gelmıstı yıne,

Testı yaptım ve basından cekıldım annem bakıyor garıban kadın nerden bılsın ıdrar testını bakıyor yok dıyor tek cızgı, nasıl olur dedım , gıttım basına ben bakarken oradan bı cızgı belırdı , ne yanı bunu bana degılde annneme gosterecek halı yoktuya, al ıste butun emek orada bır bebek bana merhaba anacımmm ıstemıssın geldım dıyordu.
Ne kadar agladım ne kadar cıglık attım ne kadar zıpladım bılmıyorum. Yarım saat ıcınde butun akrabalarım eve dolustu evım sıcacıktı bır bebek varlıgı dusuncesı bıle hepımızı acayıp mutlu etmıstı. Kan sonucumda geldı kesınlıkle hamıleydım, butun doga'ya , butun dusuncelere kendıme ragmen bıle hamıleydım.


İlk 12 hafta hatta 16 hafta evde sürekli bakıldım, 1 bardak suyu bile elime almadım, ayrıca korkuyordum hakketten ıcımde bebek mı vardı ? ya düşerse ya kanarsa diye bütün hayatımı durdurdum.
Sadece arada ogrendıgım kan dolasımınım durmaması gerektıgı yazdı 2009 yazı sıcaktı, balkona cıkıyordum , eyvah nasıl nefes alıyordum hayat oylesıne guzelki.

Ilk ıkılı sonucum temız geldıgınde yelek ormeye basladım , ayrıntılı usg de artık ıgneler ve kan sulandırıcı kesıldı , Kızım olur derken oğlum olacağını öğrendim, adını umut mu koysam , inanç mı koysam derken Ege olmasına karar verdim. Ay yüzlü , yazdan daha güzel, bembeyaz teniyle bana emanet edilen bu cocuga çok iyi bakacaktım.

Erken dogum sancılarım basladı bu seferde Allah'ım bu cocuk benı nasıl üzdü ! Biraz hastanede yattıktan sonra yaklasık 3-5 haftalık bı aradan sonra yenıden yataktayım hemde zorunlu olarak bu sefer, zaten yatmaktan aşırı kilo almıştım , ve çatladım . Çatlak kremlerini reddettim, bana yaşattığı herseyı kabullenmeye razıyım engel olmayacağım demiştim.
Bugünde dogurmadım bugünde dogurmadım derken acil suyum gelerek 36+4 günlükken sezeryanla 3 senelik emeğimi kucakladım. ALLAH oradaydı ve oda bizi kucaklıyordu. Çok tanıdık geldi, hep tanıdığım biri gibi , gözleri bana benziyor

Benim başka cocugum olmaz herhalde, diyerek bütün süreci emdim

Bugün 28 yaşında 6 yaşında bir cocuk annesi olarak Ege'ye bir kardeş daha yapabilirsem belki işte o zaman bu defteri tamamen kapatabilirim kimbilir.
 
Canım benim hikayeni roman okur gibi okudum acının da mutluluğunda en derinine kadar hissettirerek yazmissin.. hayaller o kadar ortak yasananlar o kadar benzer ko.. Rabbim nasip etmis o mukemmel duyguyu yasamayo sana insallah hepimize nasip eder en guzel en hayirli zamanda...
 
Amin canım Allah sizlerede nasip etsin inşallahh
Allah inşallah sağlıkla nasip etsin yavrucaklarımızı
 
Gözlerim dolu dolu hatta sonunu ağlayarak okudum. Rabbimden dilerim ki ege de en kısa zamanda ağabey olur.
 
Okurken cok duygulandim. Allah emeginin karşılığını vermiş. Sana hayran kaldım o yaşta ne kadar güçlü ve sabirliymissin. Allah sana ikinci bebegide nasip eder insallah.
 
Allah size hayırlı güzel bi evlat daha verir inşallah. Guclusunuz siz,Ege'ye nasıl kavustuysaniz Deniz'ede öyle kavusucaksiniz :)
 
sabahvesen .!.:
Gözlerim dolu dolu hatta sonunu ağlayarak okudum. Rabbimden dilerim ki ege de en kısa zamanda ağabey olur.
Genişletmek için tıkla...

minik_mucize .!.:
Okurken cok duygulandim. Allah emeginin karşılığını vermiş. Sana hayran kaldım o yaşta ne kadar güçlü ve sabirliymissin. Allah sana ikinci bebegide nasip eder insallah.
Genişletmek için tıkla...

piremsesd .!.:
Allah size hayırlı güzel bi evlat daha verir inşallah. Guclusunuz siz,Ege'ye nasıl kavustuysaniz Deniz'ede öyle kavusucaksiniz :)
Genişletmek için tıkla...

Bütün umudum bu geçmişle başarıya ulaşmış olmam , ama o dönem çok güçlü sayılmazdım hem çok küçüktüm , hem çok sabırsızdım . Dilerim bu sefer Ege'nin Deniz'ini getirebilirim.
 
2. Hamilelik ;
4+2 günlükken mecburi olarak sonlandırıldı.

3. Hamilelik ;

Bu kez evliydim , evde ay ben hamileyim galiba diyerekten hiç bir şeye dayandırmadan şakalaşıyordum. Yeni kendi evimize geçmiştik, borçlarımız vardı. Ben ise en azından Ege'ye bakabildiğim süre kadar bakabilmek isterdim. Ve 2. defa korunurken hamile olduğumu yine yaptığım testle öğrendim. Teste uzun bi süre bakamadım , gördüğümde eşime ben hamileyim diyerekten ağladığımı hatırlıyorum. Daha sonra caresiz bu durumu kabullendim, sonra şöyle düşündüm.

Allahım bütün yaşanmışlıklara ragmen ben tedbir almışken gönderdim teşekkür ederim, çok üzüldüm geçmişte bana ödül geldi teşekkür ederim Allahım.

Bilmiyorum neden sürekli yatarak bi hamileilik geçirdiğimden dolayımı nedir hamile olmuş olmam beni çok korkuttu hatta bir kaç hafta beni tebrik edenlere verdiğim karşılık ağlamak oluyordu. İstemiyor değildim, kimseye kızgında değildim ben geçmişimi affettim ve tüp bebek süreci beni terbiye etmişti, ama kesinlikle hazır değildim bunu biliyordum.

Doktora geç gittim, herşey normaldi kalp atıslarını gördüğümde dayanamadım ağladım. Doktorlarda tüp bebekten sonra bu şekilde hamile kalmam ilginç geliyordu. Bir kaç hafta sonra bazı sorunlarım olmaya basladı ama bu sırada ben hamılelıge ayak uyduramıyordum, oglum kucuktu ve onu kucaklıyordum bana ıhtıyacı oldugu her konuda onun yanındaydım, ev ısıde yaptım kovada kaldırdım. Tamam dedım hersey gecmıste kaldı bak ben bomba gıbıyım, derkenn once kanlı akıntılar sonra kanamalar sonra yataga yenıden gırısım benı soke ettı. once dusuk tehlıkesı dendı , sonra bu hafıf kanamalar gunde 3-4 pedlık olmaya sonrada kan bosalmalarına dondu.

Ilk kan bosalmasında uyuyordum yatak odasındaydım geceydı, uyandım ve yatagın ıslak oldugunu hıssettım, esımı kaldırdım ve komple yatagın kan golu oldugunu gördük kalksan kalkamıyorum battanıyeler ıcınde hastaneye yetıstırıldım. sebeb yok , sebeb dusuk rıskı bebek ıyı. Bu sekılde kan bosalmalarını yaklasık 5 kere yasadım, hastanede yattım , sebeb bulamadıkca ben ıyıce korkmaya basladım ve araştırma hastanesine gittim, oldukca eski ve soguk olan hastanede acil olarak yatırıldım. Bu sırada egeyı gormeyelı 3 gün olmustu , dayanacak gucum yoktu. Hep ağlıyordum ben ne yapacağım benım yanımda kım kalacak ege ne olacak, ben ne olacagım. Hemşirelerde ketun tuvalete kalkacagım kolumda serum serumu kım tutsunda pantolonumu ındıreyım Anneme gel diyemiyorum sanki bu dünyada cehennemi yasıyor gibiydim.

Akşam artık 1 gün bile yatmadan hastaneden imza karşılığı çıktım. Doktor eşime bakın hayatı riski var , bu cocugu aldırın anneye bişey olabilir , kan değerleri düşebilir, kanama anında bilincini acık tutun şoka girmesin demiş.

Oradan cıkıp yeniden özel hastaneye gittik , bebek yasal sınırları çoktan gectiği için alınamıyordu, yasaktı ve o zaman bu yasa yenı cıktıgından olabildiğince denetlendıklerınden bahsetti. Oradada 1-2 gün yattık sonra eve döndük. Artık tamamen yataga baglıydım, yatarak yemek yıyor sacımı toplamaya kollarımı kaldırsam kan bosalıyordu. Bacaklarım dızden kırık bır sekılde yatıyordum dermanım kalmamıstı artık bacak aralarımda yastıklar duruyordu Egeyle bır yandan yatagın kenarından arabalarla oyun oynuyordum.

Egeyi çok özlüyordum, eksi günlerimizi evdeki neşeli gecen yorucu kahvaltıları , parka gitmeyi dışarı gitmeyi çok özlemiştim, Ege her aksam kalamıyordu evde dayısında veya ananesınde kalıyordu kanamalara baglı . Çok özlemiştim.

Bu sırada bu yasadıgım seyın dusuk rıskı deıgl plesantamın asagı yerlesmesıyle ılgısı varmıs , detay yok detay bılmıyorum hayatımda ılk defa duyuyordum bunu.

Bu şekilde tam 8 hafta gectikten sonra 16.haftada sonraki gün tüp bebek kliniğimdeki randevudan bir akşam önce kuzenlerim geldi, beni banyo ettirdiler, vucut temizliğim yapıldı saclarınıda maşa yapalım ojede sürelim dediler, banyodan sonra ani kan boşalmasını yeniden başlamıştı bu kez yatsamda durmuyordu oluk oluk akıyordu. acil olarak hastaneye yetiştirildim, sinirlerim bozuldu istemiyorum istemiyorum sonlandırın artık diye bagıra bagıra doktor odasına alındım, kan degerlerımın 6 oldugunu öleceğimi, yasasamda bu bebegı saklıkla doguramayacagımı soyluyordu. velev kı yasadı bu bebek sakat olur beslenemez buyuyemez , acılma yok ama bebegın suyu bıtmıs bu kezde. hıc suyum geldıgını anlamadım cunku her daım kanamam vardı , sız bı devlet hastanesıne gıdın bır raporla bu gebelıgı sonlandırın dedı. Tıbbi olarak bu bebegın sansı kalmamıs dendı.

Sonrakı sabah devlet hastanesıne gıttık doktor evet dedı bebek yasam kosullarını kaybetmıs. Ve 1-2 gün sonra 8.5 saat suni sancıyla henüz yaşayan kızımı veya oğlumu normal doğumla kaybettim.

Bende film yeniden koptu günlerce ağladım, acaba bende istemediğim için ısyan ettiğim içinmi sonlandırdılar acaba dogrumuydu acaba cıdden bıtmesımı gerekıyordu dıye cok uzdum kendımı. Bu sırada zaten hamılelıkte karnım sırtıma yapısmıstı kanamalardan dolayı kılo kaybetmıstım, kendıme ıyı bakmam gerekıyordu. Bu defterı dedı esım, sen ısteyene kadar kapatıyorum asla konusmayacagız bunu dedi ve biz bu olayı oracıkca bırakıp hayatııza döndük.

Eğer yaşasaydı bu ay 2. yaşında olacaktı
 
Son düzenleme:
4. Hamilelik ;

Bu kez isteyerek korunmayarak hamile kaldım . Adetten 2 gün önce yaptığım test negatif cıktı gözlerime inanamadım . kesin vardır kesin suradan cıkacak dedim. Hayatımda yaptıgım butun testler pozıtıf vermıstı bana . Neyse olmadı onca zaman korunduk ha deyınce olurmu hemen dedım.

Adet günü eczaneden gecerken bı test alayım olmazsam yaparım olursam bı sonrakı aya dedim. gün içinde hala adet olmayınca test yaptım ve hayalet cızgıyle hamıle oldugumu ogrendım.

ve akşsam için bir pasta yaptırdım , üzerine yeni okumayı söken oğlum için abii oluyorummm ! yazıyordu.


2 ve ya 3 gün sonra mınıcık bı leke olunca dr gıttım daha cok erkendı ama doktor rahım duvarı kalın beta yapalım dedı sonuc 62 ıdı . cok dusuk muhtemelen kımyasal dedı. bu testler 2 gunde bır tekrarlandı, değer güzel artmıyordu.
1-2 gün sonra dr muayne oldum kese benzerı bısı var ama dıs gebelık ıhtımalınde var dedı. Hah geldı bana yıne eserekler, agla agla maaf oldum . Derken beta toparladı yenıden duzenlı artmaya basladı 1 hafta sonra kese gorundu ama bos, 10 gun sonra bı daha dedı doktor , kese yıne bos kesın bos yanı .
8+2 gunlukken bos kesemı kurtajla aldırdım.

Patolojıye gıttı , sonuc kesın bos gebelık.
 
Son hamileliğide sonlandıralı 3 hafta oldu. Bundan sonrası güncel ,

Sonuç olarak başa döndüm , nerede hata yapıyorum , neyi atlıyorum hatta bi adağım vardıda yerine mi getirmedim , sağlıklımı beslenmedim , sigaradan mı oldu ? Alkol peki ya alkol bu işin neresinde ?

Bu iş için ne yapabilirim, ne kadar fedakarlık edebilirim, ya hastanede yatmam gerekirse bu süreci oğlumuda yanıma alarak nasıl hasarsız tamamlayabilirim gibi bir sürü soru - sorgulama geçiriyorum.

Son hamileliğimin sonlandırılacagı günde şiddettli olarak eziklik duygusu yasadım , ne yapacağım , şimdi ne yapacağım nasıl söyleyeceğim keşke herkesler duymasaydı diye üzüldüm. Kürtaj sonrasi hemen o akşam radikal bir kararla sosyal medyada neredeyse çok çok yakınlarımı ve bu surecımı bılen ve bana destek olan ınsanlar harıcı herkesı takibi bıraktım.

Kontrol oldum doktor bunlar tesadüf olamaz genlere bakmamız gerek dedi, benim vardı sonuclarım ama hay aksi seneler gecmiş ve testler piyasada yok.

Ben hemen o gun gen ıcın kanlarımı verdım. Kromozonlarım normal cıktı,
Şimdi 2 nisanda sonucu gelecek pıhtılasma sonuclarını bekliyorum ,

Buarada doktor bir daha hamiel kalırsam ve saglıkla ılerlerse 3 ay'da rahımı dıkeceklerını soyledı . Ne kadar agladıgımı sıze anlatamam . Ama şuanda bunuda kabul ettım kabul ıcımı bı tuhaf edıyor ama kabul bunada eyvallah, buda gececek hadi bakalım
 
Ege'yi çok seviyorum. Zihnimde bir çocuk daha yapmayı bir süre ihanet gibi düşündüm, Ege'nin pabucu dama atılmamalı ne olursa olsun diye ona karşı olan o anne cocuk bagından farklı oluşan o yol arkadaşı zinciri kırılmasın istedim.

Bu kısmı mesela hiç aşamadım hep kendime bunu sordum , bir cocugum daha olsa sever miyim ? Sevebilir miyim , Ege kadar sevebilir miyim ? Bu sorunun yanıtını bilmiyorum .

Kendimi hiçbir zaman 2 cocuklı bir kadın olarak hayal edemedim.

Benim çok güzel bir hayatım var doğrusu , Ege ortalama yaramazlıkta çok konuşan ve teması çok seven bir çocuk, e mesela sosyal hayatta acayip uyumlu . Eşim yoksa Ege varsa tamam benim canım sıkılmaz, bazen her ikisininde olmadıgı oluyor gün içinde bir yerlere gittiklerinde elimi kolumu nereye koyacağımı bilemiyorum. Rahatımda yani aynı zamanda,

Öncelikle buradan başlayacağım artık kendimi bugünden itibaren 2 cocuklu bir kadın olarak hayal etmeye çalışacağım. Gözlerimi kapatıp kesinlikle uyumadan 4 kişilik aile hayatını hayal edeceğim. Bakalım zihnimde nasıl kirli senaryolar var onuda bulmaya calışacağım,

Şimdilik okuyanım yok , ben tarihe notlarımı bırakayım , Ege'nin başarı hikayesinden sonra belki bu hikayemde birilerinin dikkatini çeker bakalım

Buarada yukarıda yazmayı atlamışım bebeği biz mi yapacağız, yoksa tüp bebek mi olacak şuanda belli değil , bu beni korkutmuyor . Benim için sorun değil
 
sunflower .!.:
hakkında hayırlısı olsun CuteMom ne güzel bir çocugun var, 2. si nasibinde yoksa zaten olmaz.
çok fazla düşünmeden yapman gerekenleri yap gerisi tevekkül :)
Genişletmek için tıkla...

Teşekkür ederim.

Evet olmayabilir , ancak ben bu sefer zihnim bedenim duygularım herseyımle hazır olacagım Allah'ın ol dediği yerde inşallah. Bakalım nasıl bir serüvenin içinde bulacağım kendimi
 
cutecim rabbin yeniden anne olmaya nasip etsin banada etsin inş..
pirthlaşmayi 2 nisan mi dedin bende o civarinda bekliyorum sonuçlarimi...
ilk bebegimi 7,5 ayllıken hipertansiyondan kaybettim.. bi sürü nedeni vardi hangisini desem bilmiyorum..
7,5 ay oldu 30 martta 8 ay olucak..
egitim araştirma hastanesine gittim bütün testlerimi yaptırmak istedim fakat 3 tüp kan aldilar kolumdan..
ikisi hemoloji biri pirtlaşma.. doktor yazmişti önemli olani.. almamişim keşke olsaydi
bu ay korumaya biraktim yinede hastanede kan aldilar benden..
temiz mi çikicak bilmiyorum günler geçmiyor stresliyim bi anda hemen çiksaa
gebelik mi bat 27 mart. bakalim çikicakmi?
 
Cevap yazabilmek için giriş yapmalı veya kayıt olmalısınız.

Benzer Konular

16 - 22 Aralık 2024 Haftalık Burç Yorumları
2
Yorumlar
23
Görüntüleme
2K
Nhessa
3 - 9 Haziran 2024 Haftalık Burç Yorumları
2
Yorumlar
34
Görüntüleme
3K
Nhessa
Kitaplarda Okuduklarımızı Unutuyorsak Hala Neden Okumalıyız ?
Yorumlar
10
Görüntüleme
3K
Rachelle
Amerikan tarihi
Yorumlar
0
Görüntüleme
3K
Elif
Boğa Burcu 21 Nisan - 21 Mayıs Boğa burcu temmuz ayı yorumu
Yorumlar
0
Görüntüleme
897
Elif
Bu siteyi kullanmak için çerezler gereklidir. Siteyi kullanmaya devam etmek için onları kabul etmelisiniz. Daha Fazlasını Öğren.…