Eğitim farkı çok üzdü bizi..

mihrmh .!.:

eşimle 6yıl önce tanıştık.ben bir okulda öğretmendim o ise lise mezunu . şirkette çalışan satış personeliydi.okula bilgisayar ağı kurulacaktı onun için gelmişti.öğretmen arkadaşların vasıtasıyla tanıştık.1yıl çıktık.o lise mezunuydu.annem olay çıkardı cehenneme dönen bir yıl yaşadım.doğu hizmetim yüzünden doğuya gitmemek için nikah yapalım dedim.annem kıysmeti kopardı bir lise mezununa maaşını yedir diye mi bunca zahmete katlanıp okuttuk seni dedi.üstelik annemde öğretmendi.çevremden utanırım nasıl söylerim kızım gitti lise mezunuyla evlendi diye dedi.babam biraz daha ılımlı diye ondan boşanmaya kalktı senden yüz buluyo bu dedi.
doğu hizmeti için doğuya gitmem gerekiyodu gitmemek için nikah yapalım dedik. annem kıyameti kopardı.iş yerini bastı patronlarına rezil etti.olmadık şeyler yaptı ailesine bile.evde cehennem hayatına devam.bense gitgeller yaşıyordum lise mezunu bir adam acaba beni ezer durumunu ,evlenince kompleks yapar mı diye.çok zor günlerdi.bir gün evet birgün hayır bırakmalıyım derken.doğuya gitmek zorunda kaldım.ocakta eş durumundan geri memleketime döndüm.
şimdi 6 yıllık evliyiz.4 yaşında bir kızımız var.6 yılda çook kavgalar ettik boşanmak üzereyken direkten döndük.şimdi mutluyuz.yalnıııız,
eşin olacak adamın helede böyle bir pozisyondaysa aile durumu ailenin güngörmüşlüğü dolayısıyla eşinin görgüsü çoook önemli.benim eşimin babası banka müdürü emeklisi annesi de güngörmüş bir kadındı.erkekle evleniyorsun ailesiyle değil ama kavgalarda ailenin eşinin üzerindeki etkisi ve ailesinden aldığı eğitim paaat diye karşına çıkıveriyor.çünkü kavgalarda ona göre davranıyor.ya medeni oluyor yada .....siz kavga ettiğinizde ailenin tavrı sana çoook yansıyor.ya sana karşı dolduruyor yada eğitimli ve gün görmüşse karına yuvana sahip çık deyip evlerine gelen oğullarını karının yanına git diye evlerine bile almıyolar.(Benim kayınvalidem gibi.)
gireceğiniz sosyal ortamlara gelince buradada eşinin güngörmüşlüğü çoook önemli.eşinin birikimi yoksa kendinden sınıfsal olarak üstün olarn kişilerin karşısında kendini küçük hissederse sana saldırır.hıncını senden alır .ben bunları yaşamadım çünkü eşim değil ama ailesi (anne ve babası)babasının işi dolayısıyla üst düzey kişilerle muhatap oldukları için eşimde de o yönde bir birikim olmış ve girdiği her sosyal ortama uyum sağlayabilmişti.ama ben her kavgamızdan sonra şunu içimden söylerdim keşke kendim gibi biriyle evlenseydim bu elimde değil.ister istemez bunu düşünüyorsun.şimdi bunlar sana çok uzak geliyor belkide ama eşinin ailesini iyi tanı.yetişme ortamına iyi bak.bu çoook önemli.eşinin birikimi(güngörmüşlüğü) çook önemli.yeri geliyor aldığın maaş fazlaysa bunu bile sorun ediyorlar.direkolarak değil.eşim bana ,senin bana ihtiyacın yok bana boyun eğmiyorsun dediklerimi yapmıyorsun derdi.

Genişletmek için tıkla...

avratkineavrat .!.:

çok teşekkür ederim size..yani hayyattan örneklerle inanın daha çok yardım oluyr bu konuda..bu durumu gerçekten yaayan biliyor..ilk başlarda çevremde "ailenin nasıl birini istediğini bilmiyormuydun baştan düşüseydin" diyen bile vardı..ama o an insanın aklına gelmiyrki anlatmıyorum pazarlıkla aşkmı olur..yani erkek arkadaşım şöyle diyeyim yeiden yetmişe herkesle ii anlaşabiliyor..kendinden yaşça büyük biriyle bile iletişimi mükemmel diyebilirim..onun yanında ben pasif kalıyorum ara ara..benim babamda hiç demez bişey yani anlaşıyolarsa sorun yok gözüyle bakar ama annem ve ablamlar öyle değil işte..onlar görevde tabi meslekli ben henüz olamadım..annemde üniversite mezunuyum diye çevredeklere ne derim derdinde galiba..yani sorduklarında hani kızım üniversşte mezunu damat .. çalışıyo demekten çekiniyor sanırım..çevremizdekiler dedikodu yada dışlamayı seviyorda biraz yani eviyorum akrabalarıda zaten..aslında çoğu kişiyle aynı şeyler yaşıyorum ama annem kabul edemiyor işte içine sindiremiyor ille meslekli damat yani olacak..ablamlarda anlamıyorlar beni annem gibi düşünüyorlar ondan elim kolum bağlı işte..(ilk başta dediğim gibi erkek arkadaşımla uyumluyuz ve gerçekten okumuş sanarsın gösen duruşu bile farklı..ama bunu anlatamamak üzdü işte..annem hatta onu ilk görmüştü biz yeni taşındıımızda okumuş sandı burayada tanıdığına geldi sandı köyde yaşıyor falan hiç belli etmiyor yani yanlışta anlamasın kimse belli etmiyor lafımı onun için konuşuyorum sonuçta..yani sevgili olmak istemeye başlaynca arkadaşlık bile yasaklandı bana öğrenince okumadığını..

Genişletmek için tıkla...

mihrmh .!.:

annenin kabullenmesi çok zor.zor bir dönem seni bekliyor.karşındaki erkeği tanımadığım için mutlu olursun diyemem.çünkü evlilik başlı başına zor.tüm şartlar uyarken bile anlaşamıyorsun değilki baştan uyuşmazlıklar var.
diyebileceğim şuki eşinin yetişme ortamı seninkiyle örtüşmeli.senin imkanların onda da olmalı.yoksa seni anlamaz kısıtlamaya kalkar.sen ne kadar ona uyarım desende uyamazsın.o yüzden kesinlikle aceleye getirme.ben 28 yaşındaydım evlendiğimde 5 yıllık öğretmendim.dönüp arkama baktığımda şunu söyleyebildiğim için pişmanlıığm yok.acele karar vermedim.21 yaşımda üniv.bitirdim.5 yıl hayatımı yaşadım.kendi paramı kazandım kendim istediğim gibi harcadım.gözüm hiç birşeyde kalmadı.evlenme vaktim gelmişti.evlenmek istedim ve evlendim.
acele edersen eşinle her kavgada pişmanlıkların olur.keşkelerin olur buda seni yer bitirir.geri dönüşü olmayan yollara girersin.sevgi aşk güzel ama mutlu olmak için onu beslemek gerekir.mutlu olmaya tek başına aşk yetmiyor.

Genişletmek için tıkla...