Elazığ

Sabah 5.45 de uyanıp elazığli kardeşlerimı düşünmek.. hamile yken annesinı babasını kaybetmiş diğer yavruları düşünmek.. yada yavrusunu kaybetmiş anaları babaları düşünmek. . Bir tek eşyası kalmamış evi barki kalmamış yaşlıları insanları düşünmek. . Allah m sen bir daha bu acıları ülkemize yaşatma uyunmuyor bu acılarlâ ciğerimiz yanıyor sığmıyoruz yatağa yorganà

Amin.
Ben de dünden beri deprem olurken, kiza mi kosacagim, oğlanlara mi? Kizi alıp oğlanların odasına gitsem, 3 u de yanımda olsa, orada hayat üçgeni kurabileceğim neresi var, deprem çantası hazırlayıp bırakayım diye kuruyorum.
Telefonların yatarken sarjlarını kontrol eder oldum
8-9 yaşımdan beri türkiye nin deprem kuşağında olduğunu biliyorum,
Hala tedbirler hiç deprem olmayacak gibi.
Allah a emanet

Ben de şu an onu düşünüyordum. Uğruna üzüldüğümüz, kizdigimiz, kavga ettiğimiz şeyler ne kadar boş aslında. Sahip olduklarımız sonsuza kadar bizim zannedip ailemiz sonsuza kadar bizimle olacakmış gibi
Sabah ne hayalleri olan insanlar şu an yok.
Sevdiklerimizin, sahip olduklarimizin kıymetini bilelim. Sımsıkı sarılalım.

1999 Agustos depremini yaşamış bir çocuğum ben aslında şimdilerde ise bir anneyim. O zamanlarda yaşadığım korkular sinir krizlerini anlatamam her Sarsıntıda sanki Bitmeyecek gibi gelirdi. evimize adım atamazdık garajda,kendimizce kurduğumuz çadırda,kamyon arkasında mı yatmadık. Akrabalarımız bile ulaşamadık. Çok zor du o günler çok korkunç du rüyalarım da korkuyla kabuslar gördüğüm zamanlar var.hala unutamadığım rüyalarım var. İnsanların çığlıklarını unutamıyorum. Bütün bir şehir inlemişdi.Şimdi ise yeniden böyle acıları yaşayacak olmanın korkusu var. Anneyim ben çocuğumu nasıl koruyacağım benim yaşadıklarımı yaşamasın diye. Ya tekrar olursa ben evladımı nasıl korurum derdindeyim ama hala o depremi yaşadıklarımı unutamadım. Allah kimseye böyle acılar yaşatmasın. Allah herkesin yardımcısı olsun.