- 14 Şubat 2011
- 1.983
- 1.553
- 133
- Konu Sahibi philosophy
-
- #1
Eleştiri, durumun iyi ve kötü yanlarını görüp söyleyebilmektir.Elestirilmekten kimsenin hoslanacagini zannetmiyorum esasında ama ben bunu çok takiyorum sanırım, söylediklerimin aksini söyleme ihtimalini düşündükçe birilerinin söylemekten vazgeçiyorum bazen, biliyorum ki eleştiri biri bize fikrimizi sorduğunda yapılacak bişey ama toplumda böyle değil,mesela özellikle sosyal medyada ,twitter ,instagram gibi yerlerde insanlar fotoğraflarını,düşüncelerini paylasiyor,altına densiz de olabilen yorumlar geliyor,savunma da su.Canım bunu paylasiyosan eleştirilere de açık olacaksın(!) Işte ben olamiyorum.başıma gelen bişey değil bu,gozlemledigim bisey,siz ne düşünüyorsunuz? insanları eleştirirken dozumuz ne olmalı,birilerinin gerçekten sormasakta hayatımıza müdahaleye hakkı var mı? Yoksa da karşılaşılan bu durumla nasıl basedebiliriZ,sinirlenmemek mümkün mü?sinirlenmeyen var mi yada benim bukadar sinirlenmemin altında yatan sebep mukemmeliyetcilik mi egoistlik mi ne ?
Fikriniz eleştirilebilir, buna kapalıysa karşımdaki kişi onu da yapmam. Facebook vs. Bana herkesin içten olduğu yerler gibi gelmiyor zaten. Millet beni görsün çabası, bir kendini ispatlama çabası... Ne bileyim herkes değil belki ama yapmacık işte...o yüzden ordaki eleştiriler de önemli kavramıma girmemeli.Elestirilmekten kimsenin hoslanacagini zannetmiyorum esasında ama ben bunu çok takiyorum sanırım, söylediklerimin aksini söyleme ihtimalini düşündükçe birilerinin söylemekten vazgeçiyorum bazen, biliyorum ki eleştiri biri bize fikrimizi sorduğunda yapılacak bişey ama toplumda böyle değil,mesela özellikle sosyal medyada ,twitter ,instagram gibi yerlerde insanlar fotoğraflarını,düşüncelerini paylasiyor,altına densiz de olabilen yorumlar geliyor,savunma da su.Canım bunu paylasiyosan eleştirilere de açık olacaksın(!) Işte ben olamiyorum.başıma gelen bişey değil bu,gozlemledigim bisey,siz ne düşünüyorsunuz? insanları eleştirirken dozumuz ne olmalı,birilerinin gerçekten sormasakta hayatımıza müdahaleye hakkı var mı? Yoksa da karşılaşılan bu durumla nasıl basedebiliriZ,sinirlenmemek mümkün mü?sinirlenmeyen var mi yada benim bukadar sinirlenmemin altında yatan sebep mukemmeliyetcilik mi egoistlik mi ne ?
Elestirilmekten kimsenin hoslanacagini zannetmiyorum esasında ama ben bunu çok takiyorum sanırım, söylediklerimin aksini söyleme ihtimalini düşündükçe birilerinin söylemekten vazgeçiyorum bazen, biliyorum ki eleştiri biri bize fikrimizi sorduğunda yapılacak bişey ama toplumda böyle değil,mesela özellikle sosyal medyada ,twitter ,instagram gibi yerlerde insanlar fotoğraflarını,düşüncelerini paylasiyor,altına densiz de olabilen yorumlar geliyor,savunma da su.Canım bunu paylasiyosan eleştirilere de açık olacaksın(!) Işte ben olamiyorum.başıma gelen bişey değil bu,gozlemledigim bisey,siz ne düşünüyorsunuz? insanları eleştirirken dozumuz ne olmalı,birilerinin gerçekten sormasakta hayatımıza müdahaleye hakkı var mı? Yoksa da karşılaşılan bu durumla nasıl basedebiliriZ,sinirlenmemek mümkün mü?sinirlenmeyen var mi yada benim bukadar sinirlenmemin altında yatan sebep mukemmeliyetcilik mi egoistlik mi ne ?
Kesinlikle aynı şeyi düşünüyorum, ben sormadikca kimse fikrimi söylemem ne gerek var derim benim fikrim derim ama herkesi yonetemeyiz çok doğru ben içimde nasıl asmaliyim ve sakince karsilamaliyim bu durumu diye düşünüyorum.seninle aynı şeyleri hissediyorum ama bununla birlikte yanlış düşündüğümü de düşünüyorum
bence de ben rica edersem insanlar beni eleştirmeli ve eleştirirken yapıcı olmalı, yıkıcı değil
ben de başkasını pek eleştirmem, haddim değil diye düşünürüm
ancak bir insanın yararına olacaksa onu kırmadan eleştiride bulunmaya çalışırım, ama sen böylesin sen şöylesin şöyle yap diyerek değil, bir de şu şekilde de düşün, şöyle yapmak da şu yönden yararlı olabilir falan derim
gelelim neden kendime kızdığıma :)
milyarlarca insan var ve biz hiçbirini yönetemeyiz
sadece kendimizi yönetebiliriz
durum buysa ve insanların bir kısmı densizse ve bu değişmiyorsa kendimizi yiyip bitirmeye gerek yok
ne kadar çok insana kızıyorsak öfkemiz ne kadar çoksa bu etraftaki insanlardan kaynaklanmıyor
kızgınlığımızın ve öfkemizin boyutu tamamen bizim egomuzla alakalı
psikiyatrist uğur koşar "Allah de ötesini bırak" kitabında diyor ki: "insanlar size sadece iğne batırır, size zarar veremez, sizin öfke vb duygularınız ise kendi içinizden gelir. Ayrıca siz kalbinizi kıranlara kırılmaktan, kırık kalplere merhem olan Allah'ı unutuyorsunuz" bu kitabı tavsiye ederim
eğer merak ederseniz, son açtığım konuda bu konuyla da ilgili çarpıcı tespitleri var uğur koşarın
Evet birileri eleştirecek diye neden vazgeçer bir insan dimi? Temelinde ne yatıyor bunun acaba ?Forum için konuşuyorsak haddini aşan pek çok eleştiri geliyor, o konuda haklısınız.
Ama diğer yerler, özellikle sosyal platformlarda eleştiriler de olumsuz yorumlar da illa ki gelecektir. Örneğin Facebooka bir fotoğraf koyuyorsanız buna sadece olumlu yorumlar gelmek zorunda değil, biri bir şeyi beğenmemiştir, doğru düzgün bir şekilde beğenmediğini ifade eder.
Birileri aksini söyler diye düşündüklerini söylemekten vazgeçmeniz ise apayrı. Herkes sizinle aynı fikirde olmak zorunda değil, her zaman birileriyle fikriniz uyuşmayacak.
İnsanların hakkınızda düşündüklerini umursamamayı başarınca bunların hepsi geçecek : ) Siz kendinizi biliyorsunuz, sevdiğiniz insanlar biliyor. Diğerleri bilmese de olur, boşverin takmayın herkesin söylediğini. Kapalı kapılar ardında olanı kısıtlı sayıda insan bilir.
Elestirilmeyi göze alarak açtım bu konuyuEleştiriye tahammülüm yok diyorsun;(;(;(;(
biz nasıl eleştirecegiz seni peki?
Ama benim için geçerli değil bu
Kuzum birileri seni elestirmezse doğruyu yanlışi görmekte zorlanırsin bilgine!
We use cookies and similar technologies for the following purposes:
Do you accept cookies and these technologies?
We use cookies and similar technologies for the following purposes:
Do you accept cookies and these technologies?