bence de çok seviyo canım benim yaa ben de senin yaşadıklarına benzer şeyler yaşadım geçen sene hergün her dakika ağlıyodum psikolojik destek aldım ilaç bile kullandım bu yüzden.o kadar çok ağlıyodum ki sonunda bana zırlama bile demişti.hergün aynıydı kavgalar gözyaşları ta ki birgün kavga ettikten sonra kendi kendime yemin edene kadar ayrılmıştık.ve ben bu sefer aramıcam msj atmıcam die yemin ettim hatasını kabul etmeden beni bi daha üzmiceğine garanti vermeden barışmıcam dedim.3gün boyunca hiç aramadı ben de tabi. 3 günün sonunda kendime çok şaşırdım çünkü kafamdan da silmeye başlamıştım tabi bu 3 gün boyunca en yakın arkadaşlarımla hiç ayrılmadık gezdik tozduk beraber uyuduk.insan o zaman yalnız olmadığını bişeylerin üstünden kolayca gelebileceğini anlıyor.ve ben o zmn hiç ağlamadım sevgilimin bana yarardan çok zarar verdiğini anlamıştım.yeni insanlarla tanıştım ve yaklaşık 1 hafta sonra sahilde arkadaşlarımla otururken yanımıza çocuklar geldi sohbet etmeye başladık birinden etkilendiğimi hissetmiştim tam o gece sevgilim aradı beni çok sevdiğini nie aramadığımı fln sölüuo tabi ne özür ne bişi ben barışmak istemediğimi söyledim gerçekten de istemediğimi hissettim bundan sonraki 1 hafta boyunca sürekli aradı abisine arkadaşlarına arattı sürekli her dakka arıyodu dönmem için ağlıyodu değerimi anlamıştı ama artık çok geçti benim için çünkü sahildeki çocukla görüşüyoduk ve hoşlanmaya başlamıştım sevgilim çok uzak bi şehirdeydi ağlıyarak yanıma geleceğini söylüyodu her aradığında bende bi damla bile gözyaşı yoktu gelmesini istemiyodum en sonunda sahildeki çocuğu sölemek zorunda kaldım söyler söylemez çıldırdı yanlış yapıyosun pişman olucaksın her insan sana düzgün yaklaşmaz zarar verir fln filan asıl şimdi daha çok yanına gelmek zorunda hissediorum kendimi dedi ve 18 saatlik yoldan geldi(önceleri yazın özlediğimde gel diodum ve o yol çok uzun geliodu)ertesi gün geldi karşıladım bi yere oturduk gözleri kıpkırmızıydı ve çok zayıflamıştı akşama kadar konuştuk ben affetmek istemiyordum ama onun beni ne kadar çok sevdiğini anlamıştım o karşımda gözleri dolu dolu otururken ben de ağlamamak için zor tutuyodum kendimi aslında.ve en sonunda ağlıyarak ellerimi öptü ve herşeyin çok güzel olacağına beni bi daha hiç üzmiceğine söz verdi.sensiz yaşıyamıyorum dedive barıştık sevgilim yanımdayken de dier çocuğa msj attım artık görüşmek istemediğimi söyledim.otobüste gelirken o kadar çok ağlamış ki lenslerden dolayı gözü mikrop kapmıştı ve o olaylardan sonra bi daha asla beni ağlatmadı..hatta şimdi durumlar biraz da tersine döndü gibi=)1 seneki önceki benim yerimde o var şimdi artık o beni el üstünde tutuyo ve barıştıktan hemen sonra bana çok güzel bi şekilde evlenme teklifi etti inanamadım.çünkü hiç romantikliği yoktu çiçek bile almamıştı.gerçek bi ayrılık herşeyi değiştirebiliyo.ama çok pişmanım şu an o günleri ona yaşattığım için başka bi insanı onun yerine koymaya çalıştığım için kesinlikle kimse onun yerini tutamaz şimdiki aklım olsa yapmazdım zaten onu çoook seviyorum.ama bazen de ders vermek gerekio.artık hiç ağlamıyorum ve ÇOOOK MUTLUYUM.uzun bi yazı oldu canım kusura bakma sıktım belki seni ama paylaşmak istedim umarım herşey düzelir
valla genelde ben suclu oldugum ıcın bızde oyle bı duurm olmuyoo..
hep ben kuserım sonra gıdıp ben barısırımmdelikafadulden
ahh ben bıraz cenemı tutsam hersey guzel olacak ama kocaman bı dılım varr durmazkıı:mymeka: