Aslında yaklaşık bir yıllık üyeyim fakat konum biraz mahrem olduğu için yeni üyelik alma ihtiyacı hissettim. Geleyim benim derdime.
Önce kendimi tanitayim. 20 yaşında, 33 aylık evli ve 22 aylık bir kız çocuğu sahibiyim. Neden bu kadar erken evlendin, daha kendim büyümeden çocuk sahibi oldun? dan çok daha öte bir problemim var aslında problem değil de kafa karışıklığı. Karakter olarak da ne para ne pul sadece huzur ve mutluluğun peşinden koşan anı yaşayan carpe Diem tarzını benimsemiş bir kadınım. Herşeye olumlu bakarım çok nadir ağlarım sürekli gulumserim. Ve en önemlisi şu yaşadığım anın bir daha asla geri gelmeyeceginin farkindaliginda ve kıymetini bilerek yaşarım.
Şimdi de eşimi tanitayim
Benden 8 yaş büyük, sürekli birseylerin kaygısı içerisinde, herseye olumsuz bakan, genelde canını sikacak birsey bulan ve nadir gülen bir insan. Gezmek tozmak asla sevmez. Tüm aktivitelere ne gerek var şimdi evde oturmak varken gözüyle bakar.
Olumlu yanları yok mu? Tabiki var
Maaşını alınca kurusuna kadar elime sayar, gittigime gezdigime karışmaz, arada yalan söylese de sadiktir falan.
Evliligimiz başından beri problemli ve ben son 1 senedir boşanmak istiyorum fakat bunu ona net bir şekilde soyleyemiyordum. Derken biriyle tanıştım. Beni gerçekten sevdigine inandığım biri. Ve gerçekten bu dünyada birlikte mutlu olabilecegime inandığım tek kişi. Onu gerçekten seviyorum. Evli oldugumu biliyor.Fakat eşimi aldatmak istemediğim için yaklaşık 20 gün önce aldım karşıma konuştum.
'Su şu şu sebeplerden dolayı seninle mutlu değilim. Seni sevmiyorum. Senin negatifliginle gencligimi tüketmek istemiyorum ve senden boşanmak istemiyorum' özetinde konuştum.
'Gel anlaşmalı bosanalim ikimiz de yipranmaalim ikimiz de mutlu değiliz diye'
Nuh diyor peygamber de diyor fakat ben asla bosanmam da diyor. Ne dersem diyeyim boşanmaya kabul etmiyor. Tüm aksilik huysuzluklarina da kaldığı yerden devam ediyor. Hiç demiyor ki 'bu kadın benden bosanmak istiyor bir kendime çeki düzen vereyim de bosanmayalim' diye
Neyse ben 'sevdiğim adam' la görüşmeye başladım 'sahilde cafe de oturduk dağ Bayır gezdik saatlerce telefon görüşmesi falan yaptık günden güne ben ona baglaniyorum o bana.
Bu arada eşime de ısrarla bosanmak istediğimi söylüyorum o da ısrarla ben bosanmam demeye devam ediyor. Fakat tüm aksilik huysuzluklar devam.
En son 3 gün önce yine bosanma mevzusunu açtım yine Hayır dedi
Ben de 'madem öyle ben de çekişmeli bosanma davası açarım' dedim. Ve bir avukat bulmak için dışarı çıkmak üzere hazirlanmaya başladım. Iste asıl ilginç kısım burdan sonra başlıyor
Ben tam cikacakken eşim dedi ki
'Ben senin neden bu kadar ısrarla bosanmak istediğini biliyorum. Sen beni aldatiyorsun. Ben gerizekalı değilim. Basından beri biliyordum ama kızımız için susuyordum.
Ben şok oldum 'ne olursa olsun bosanmak istiyorum' .dedim o saskinlikla ve ben daha 1. Şoku atlatamamisken 2. Bomba patladı yüzüme
'Ne yapıyorsan yap kimle gorusursen görüş karışmıyorum. Ama asla boşanmayacagim' dedi
Neden dedim. Bosanirsak kızımız perişan olur ondan dedi. Bu konuşma yaklaşık yarım saat sürdü ve ben kendimi tabiri cazise evden attım.
Şimdi kafa karışıklığım şu ki
- eşimle kızımız için evli kalıp 'sevdiğim adam' la görüşmeye devam mı etmeliyim
-yoksa çekişmeli bosanmayla da olsa bosanmali miyim?
Bir dipnot geçeyim: eşim kizimiza karşı da aşırı sabırsız yaramazliklarina tahammül göstermez bağırır çağirir. Hayatımda biri olmadan önce de sırf kızım bu psikolojisi bozuk babayla beraber buyumesin diye bosanmak istiyordum.
Merak edenler için 'sevdiğim adam' in yorumu
- içinde evlat olan bir yuvanin dagilmasini istemem. Fakat ben senin başka bir adamla evli olusuna katlanamiyorum.
Ha '20 günde ne ara bu kadar aşık oldunuz' diyecekler için. 20 gündür sadece konuşuyoruz onun öncesinde aylardır birbirimizi uzaktan görüp takip ediyoruz ve kalabalık ortamlarda ortamla birlikte (birebir degil) sohbet ediyoruz.
Soru olanların sorularını cevaplamaya ve tüm eleştirilere açığım. Fakat rica ediyorum kırıcı değil yapıcı olmaya gayret edin.
Önce kendimi tanitayim. 20 yaşında, 33 aylık evli ve 22 aylık bir kız çocuğu sahibiyim. Neden bu kadar erken evlendin, daha kendim büyümeden çocuk sahibi oldun? dan çok daha öte bir problemim var aslında problem değil de kafa karışıklığı. Karakter olarak da ne para ne pul sadece huzur ve mutluluğun peşinden koşan anı yaşayan carpe Diem tarzını benimsemiş bir kadınım. Herşeye olumlu bakarım çok nadir ağlarım sürekli gulumserim. Ve en önemlisi şu yaşadığım anın bir daha asla geri gelmeyeceginin farkindaliginda ve kıymetini bilerek yaşarım.
Şimdi de eşimi tanitayim
Benden 8 yaş büyük, sürekli birseylerin kaygısı içerisinde, herseye olumsuz bakan, genelde canını sikacak birsey bulan ve nadir gülen bir insan. Gezmek tozmak asla sevmez. Tüm aktivitelere ne gerek var şimdi evde oturmak varken gözüyle bakar.
Olumlu yanları yok mu? Tabiki var
Maaşını alınca kurusuna kadar elime sayar, gittigime gezdigime karışmaz, arada yalan söylese de sadiktir falan.
Evliligimiz başından beri problemli ve ben son 1 senedir boşanmak istiyorum fakat bunu ona net bir şekilde soyleyemiyordum. Derken biriyle tanıştım. Beni gerçekten sevdigine inandığım biri. Ve gerçekten bu dünyada birlikte mutlu olabilecegime inandığım tek kişi. Onu gerçekten seviyorum. Evli oldugumu biliyor.Fakat eşimi aldatmak istemediğim için yaklaşık 20 gün önce aldım karşıma konuştum.
'Su şu şu sebeplerden dolayı seninle mutlu değilim. Seni sevmiyorum. Senin negatifliginle gencligimi tüketmek istemiyorum ve senden boşanmak istemiyorum' özetinde konuştum.
'Gel anlaşmalı bosanalim ikimiz de yipranmaalim ikimiz de mutlu değiliz diye'
Nuh diyor peygamber de diyor fakat ben asla bosanmam da diyor. Ne dersem diyeyim boşanmaya kabul etmiyor. Tüm aksilik huysuzluklarina da kaldığı yerden devam ediyor. Hiç demiyor ki 'bu kadın benden bosanmak istiyor bir kendime çeki düzen vereyim de bosanmayalim' diye
Neyse ben 'sevdiğim adam' la görüşmeye başladım 'sahilde cafe de oturduk dağ Bayır gezdik saatlerce telefon görüşmesi falan yaptık günden güne ben ona baglaniyorum o bana.
Bu arada eşime de ısrarla bosanmak istediğimi söylüyorum o da ısrarla ben bosanmam demeye devam ediyor. Fakat tüm aksilik huysuzluklar devam.
En son 3 gün önce yine bosanma mevzusunu açtım yine Hayır dedi
Ben de 'madem öyle ben de çekişmeli bosanma davası açarım' dedim. Ve bir avukat bulmak için dışarı çıkmak üzere hazirlanmaya başladım. Iste asıl ilginç kısım burdan sonra başlıyor
Ben tam cikacakken eşim dedi ki
'Ben senin neden bu kadar ısrarla bosanmak istediğini biliyorum. Sen beni aldatiyorsun. Ben gerizekalı değilim. Basından beri biliyordum ama kızımız için susuyordum.
Ben şok oldum 'ne olursa olsun bosanmak istiyorum' .dedim o saskinlikla ve ben daha 1. Şoku atlatamamisken 2. Bomba patladı yüzüme
'Ne yapıyorsan yap kimle gorusursen görüş karışmıyorum. Ama asla boşanmayacagim' dedi
Neden dedim. Bosanirsak kızımız perişan olur ondan dedi. Bu konuşma yaklaşık yarım saat sürdü ve ben kendimi tabiri cazise evden attım.
Şimdi kafa karışıklığım şu ki
- eşimle kızımız için evli kalıp 'sevdiğim adam' la görüşmeye devam mı etmeliyim
-yoksa çekişmeli bosanmayla da olsa bosanmali miyim?
Bir dipnot geçeyim: eşim kizimiza karşı da aşırı sabırsız yaramazliklarina tahammül göstermez bağırır çağirir. Hayatımda biri olmadan önce de sırf kızım bu psikolojisi bozuk babayla beraber buyumesin diye bosanmak istiyordum.
Merak edenler için 'sevdiğim adam' in yorumu
- içinde evlat olan bir yuvanin dagilmasini istemem. Fakat ben senin başka bir adamla evli olusuna katlanamiyorum.
Ha '20 günde ne ara bu kadar aşık oldunuz' diyecekler için. 20 gündür sadece konuşuyoruz onun öncesinde aylardır birbirimizi uzaktan görüp takip ediyoruz ve kalabalık ortamlarda ortamla birlikte (birebir degil) sohbet ediyoruz.
Soru olanların sorularını cevaplamaya ve tüm eleştirilere açığım. Fakat rica ediyorum kırıcı değil yapıcı olmaya gayret edin.