en büyük acı eski mutlulukları özlemek derler, doğrudur...
ama dejavu etkisi "eski mutlulukları yaşattığı" için içimi çoşkuyla doldurur.
90'lı yılların izmir'i, hele hele mandalina bahçeleri ve sazlıkların apartmanlardan çok olduğu bornova'sı düşünüldüğünde mutlu çocukluk yaşayan son kuşak biz miyiz diye düşünüyorum.
lise yıllarımda daha gelişmiş bir bornova vardı, süvari caddesinde dizili kafelere oturmak bizim için büyük bir büymüşlük göstergesiydi...küçük parkın gelişmesiyle dejenerasyon da başladı sanki ya da ben yaşlanmaya ve muhafazakarlaşmaya başladım. yine de çiçek kokulu sokaklar ve bahar havası her zaman eşsiz izmir'de...
We use cookies and similar technologies for the following purposes:
Do you accept cookies and these technologies?
We use cookies and similar technologies for the following purposes:
Do you accept cookies and these technologies?