Herkese merhaba,
cok büyük olmayan ancak icten ice üzüldügüm ufak bir derdim var
20 yillik dostum yaklasik 9 ay önce bir anda benimle iletisimini kopardi. Benden uzaklastigi dönem ise, benim aslinda yanimda olmasini en cok isteyecegim "dugun hazirlik" zamanimdi. Kendisi gecen sene agustos ayinda evlendi, benim nisanim da onun dugununden 10 gün sonraydi. Ben onun hayatinin iyi-kötü her asamasinda yaninda oldum. Biraz fazla arastirmaci oldugum icin de hayatinda ki her adimla ilgili tüm konulari bana danisir, kendimce bildiklerimi iletirdim. (is kurmaktan, hukuki ya da muhasebesel islemlere, sosyal medya kullanimindan evlilik sürecine her türlü konu). Ancak ben nisanlanirken hic destek alamadigim gibi, evlenmeden 6 ay önce de iletisimini kesti.
Cocuklugundan beri arkadaslayla görüsmeme karari aldiginda hep bu yöntemi uygular, birden bire iletisimi kesip karsi tarafinda soru sormasini istemezdi. Ola ki karsi taraf arar, yazar, görüsmek isterse de "öff anlamiyor istemiyorum görüsmek iste" gibi cümleler kurdugu icin, kendimi o duruma düsürmeden kisa bir mesaj atmistim. Ancak elle tutulur bir yanit, sebep alamadim. "iyiyim, sagol, sen de kendine cok dikkat et degerlisin" gibi kisa bir yanitti.
Cok ama cok yakin iki dosttuk, deli doluyduk. Birlikte her seyi paylasir, birlikte yurtici-yurtdisi tatillere gider, arkadasligimiza cok önem verirdik. Dügün günümde yine de belki gelir diye ümit ettim cunku benim onun oldugum gibi o da benim nikah sahidim olacakti, ancak malesef
Dedigim gibi oturup kalkip onu düsünmüyorum ancak insan ister istemez hem kiziyor hem üzülüyor.
Öylece icimi dökmek istedim sadece, belki sizlerin de vardir böyle yasanmisliklari, okuyunca bir nebze iyi gelir diye paylastim.
Tesekkür ederim
cok büyük olmayan ancak icten ice üzüldügüm ufak bir derdim var
20 yillik dostum yaklasik 9 ay önce bir anda benimle iletisimini kopardi. Benden uzaklastigi dönem ise, benim aslinda yanimda olmasini en cok isteyecegim "dugun hazirlik" zamanimdi. Kendisi gecen sene agustos ayinda evlendi, benim nisanim da onun dugununden 10 gün sonraydi. Ben onun hayatinin iyi-kötü her asamasinda yaninda oldum. Biraz fazla arastirmaci oldugum icin de hayatinda ki her adimla ilgili tüm konulari bana danisir, kendimce bildiklerimi iletirdim. (is kurmaktan, hukuki ya da muhasebesel islemlere, sosyal medya kullanimindan evlilik sürecine her türlü konu). Ancak ben nisanlanirken hic destek alamadigim gibi, evlenmeden 6 ay önce de iletisimini kesti.
Cocuklugundan beri arkadaslayla görüsmeme karari aldiginda hep bu yöntemi uygular, birden bire iletisimi kesip karsi tarafinda soru sormasini istemezdi. Ola ki karsi taraf arar, yazar, görüsmek isterse de "öff anlamiyor istemiyorum görüsmek iste" gibi cümleler kurdugu icin, kendimi o duruma düsürmeden kisa bir mesaj atmistim. Ancak elle tutulur bir yanit, sebep alamadim. "iyiyim, sagol, sen de kendine cok dikkat et degerlisin" gibi kisa bir yanitti.
Cok ama cok yakin iki dosttuk, deli doluyduk. Birlikte her seyi paylasir, birlikte yurtici-yurtdisi tatillere gider, arkadasligimiza cok önem verirdik. Dügün günümde yine de belki gelir diye ümit ettim cunku benim onun oldugum gibi o da benim nikah sahidim olacakti, ancak malesef
Dedigim gibi oturup kalkip onu düsünmüyorum ancak insan ister istemez hem kiziyor hem üzülüyor.
Öylece icimi dökmek istedim sadece, belki sizlerin de vardir böyle yasanmisliklari, okuyunca bir nebze iyi gelir diye paylastim.
Tesekkür ederim