merhaba...
1,5 yaşında menejit nedeniyle havale geçirdim...
çok mutlu bir cocuktum... annem topluma katıyordu hep... ama her defasinda dişlandim istenmedim...
4 yaşında ilk cihazimi aldim.. ama cihazlari hep kırıyordum.. babam sürekli yaptırdı.. duymasini sağlasin diye. alışmam için uzun zaman aldi...
normal ilkokula yaşıtlarimla başladim... 7 yaşında... okula almam çok zor oldu... öğretmenler müdürler istemedi duymaz anlamaz diye...
bi arkadaşım oldu yanima. onla bağ kurrdum. ilk arkadaşım o olduğuna sevinmişsen onun beni hiç sevmediği öğrene kadar....
seviyorlar saniyordum sevilmedim... nedeni hiç konuşmadığımdandir...
annem benim için neler yaptı topluma girsin katılsın diye... annemin ayaklarini ellerini öperim... çok uğraşti benim için kavga etti komşularla... bi sürü şey... komşulardan nefret etme nedeni oradan geliyor. anneme kızımı senin kızını oynatmayacagim diyen komşuyu da biliyorum ne zaman görsem nefret ediyorum!!bunu kızı özürlü ve sakat diyen komşuyu da. taniyorum. bilmiyorum o yüzden hiç bi zaman komşularla bağ kuramiyorum!!.
işitme engelliydim ama azimliydim.. güzel konuşmak çok çaba harcadim. çok kitap okudum... çok ders çalıştım.. teşekkürü takdiri ilk lise sonda aldim son belgem olsun diye.. rehabilitasyon egitimi aldim.. konuşma egitimi aldim öğretmenlerimi çok sevdim onlarda beni.. harfleri çıkartmak için tek başına aynanin karşsında çalışmalar yaptım.. Sen çok güzel konuşacaksin dedim hep kendime... sürekli dedim..
oysa ben mutlu çocuktum yine de topluma katıldım.. dişlanmaya alışıktım.. kavga da ettim kendimi savunmak için... bi sürü şey...
üniverstemi normal okulda okudum. üniversite okurken Retinitis pigmentosa (RP rahatszlığı öğrendim dünyayi yıkıldım yine de ayaktayim dimdik...
ama bilmiyorum trawmalarimi unutamiyorum... neden böle oldum diyemiyorum Rabbim böle yaratmiş beni diyorum şükrediyorum...
konuşuyorum onada şükür. elim ayagim tutuyor ona şükür...
arkadaş ilişkilerimi kuramama nedeni güven meselesi.. çok kazik yedim... dişlandim derdimi anlatamadim.. bi sürü şey.
31 yaşındayim... kamuda memurum... Evlendim. ilkokul arkadaşımla...
o ilk arkadaşimdi.. evlenecegimi hissetmemişim. beni hep korumuştu kkonuşmami alay edenlerle... kaderimi ona yazıldı.
çok şükür 6 senelik evliyim 3 yaşında prensesim var.
5 yıl önce oğlumu karinmda kaybettim. o trawmayi unutamadim.. evlat acisi çektim hiç kimse orali olmadi.. anlamak istemedi.
şöle dediler;
DUYMA ENGELLİ BİR ANNE KARNİNDAKİ HAREKETLERİ HİSSSETMEMİŞ!!! öyle diyene Allah islah etsin dedim..
ama BEN BUNLARI UNUTMADIM UNUTAMADIM..
daha anlatacaklarim var.. bi sürü şeyler..
işte hayat hikayem böle...
ENGELLi hiç bişeye ENGEL Degildir..
sonuçta herkes engelli aday adayidir.. başınıza ne gelecegi bilemezsin.
kimseye ÖZÜRLÜ SAKAT diyemezsin... ÖZÜR kendindendir...
SAKAT da diyemezsin.. Sakatlari yoktur.. Rabbim anneleri engellieri özel yaratmişti..
okuyana Teşekkür ederim...
sevgilerimle..
kusura bakmayin..
eksik yadiklarimi mazur görün..
teşekkür ederim:)Bu kadar ruhsuz duygusuz insanın içinde çok şeyler başarmışsın bence
İnsan yaşadıklarını unutamıyor, o konuda haklısın ama yılmamışsın
Hiç bir zorluğu olmadan senin yaptıklarının yarısını bile yapamayan insanlar var
Allah evladınla eşinle çok mutlu yıllar nasip etsin
Anneni de kucaklıyorum, ne güzel evlat yetiştirmiş, elleri öpülesi kadın
çok teşekkür ederim.Konunuzu yeni gördüm ve okudum sizde engel yok siz mükemmel 4-4 lük çok güzel kalbi olan vicdani olan birisiniz
ama ne yazikki karşınıza hep kalbinde engel olan gözleri kusurlu insanlar çıkmış.
Ben azminize kendinize karşı duyduğunuz sevginize hayran kaldım.
Ne güzel bir evlilik yapmış ve evlat sahibi olmuşsunuz.
Ben de karnimda bebegimi kaybettim ama sonra yine bebek sahibi oldum.
Geçmişte yaşadığımız her travma bizi daha da güçlendiriyor. Ama her insan aynı değil.
Burada ne kadar güzel yorum yazmış herkes böyle guzel insanlarda çok.
Eşiniz ve bebeginizle çok mutlu olun insanları bu kadar takmayin herkes kendine layık karakterlidir. Onlar kötü olmaya layikmis dilleri zehirliymis ama o insanların en cok zehri kendine dokunacak ama farkında değiller.
Aslında herşey elinde biliyorsun dimi2 yıl sonra konumu okumak çok tuhaf... çok garip hissettim. ama halaaa dişlanacagim diye insanlara yaklaşamiyorum..
travmam bu... yaşadığım bu...
korkuyorum... tuhaf bakacaklar diye...
yapamiyorum.. ilişkimi sağlamlaşamiyorum... hep bozmuşum...korkuyorum çünkü
Ne yazık ki kısacık ömürlerimizi bunu diyebilecek kadar kötü kalpli insanlarla yaşıyoruzDUYMA ENGELLİ BİR ANNE KARNİNDAKİ HAREKETLERİ HİSSSETMEMİŞ!!!
Çok teşekkür ederim.Aslında herşey elinde biliyorsun dimi
kimsenin yaşadıkları kolay değil
kimisi daha az kimisi daha çok sınav
tabii kime göre az kime göre çık
kendimi seviyorum diyorsundur ama gerçekten seersen kimse de umrunda olmaz
olumlu düşün
Ne güzel eşin var prensesin var
evet yaşadıkların kolay değil hak veriyorum
ama hayat bu işte...
gerçekten hala günümüze önyargili insanlar dolu...Ne yazık ki kısacık ömürlerimizi bunu diyebilecek kadar kötü kalpli insanlarla yaşıyoruz
İnan çok doğrusunuz çok ve en haklısınızÇok teşekkür ederim.
insanlara yaklaşmak zor...çünkü çok önyargili...
evet kendimi seviyorum :) lumlu düşünüyorum hayata olumlu bakiyorum... bunun için verimli günlüğümü açtım...
ama yaşadıklarımı hiç unutamiyorum hiç..
amin Allah razı olsun Allah sanada isteklerini versin hayırlısıyla kat kat arttırsın inş:)İnan çok doğrusunuz çok ve en haklısınız
ama o sizin kalbinizi kıranlar emin olun bu tarafta da öteki tarafta da misli misli alırlar
Hayat bu hepimiz engelli adayıyız
sizin ne güzel anne babanız varmış çok şükür
okumuşsunuz bir çok kişinin olamadığı memur olmuşsunuz
evlenmişsiniz prensesiniz olmuş
bence çok şanslı bir insansınız şansınız artarak devam etsin inşallah
çok teşekkür ederim abla:)Ne güzel!
Allahım evladınla, eşinle beraber sağlıklı ve mutlu ömür nasip etsin inşallah.
We use cookies and similar technologies for the following purposes:
Do you accept cookies and these technologies?
We use cookies and similar technologies for the following purposes:
Do you accept cookies and these technologies?