- 11 Nisan 2015
- 1.400
- 1.257
- 63
- 30
Bu ara kendimi hiç iyi hissetmiyorum,
Nankörlük yapıyorum biliyorum 6 aylık bir kızım var sağlıklı Allahıma şükür eşimle de iyiyiz ama sorun ne mi ?
Nasıl anlatayım bilmiyorum öncelikle kafaya taktığım şey dış görünüşüm. Evlendiğimde 54 kiloydum boyum zaten kısa 1.58 sanırsam, neyse evlendikten sonra 60 kilo oldum. Hiç takıntılı değildim severdim kendimi fakat hamile kaldıktan sonra 75 le doğuma girdim ve ne olduysa ondan sonra oldu
Allahım doğumdan sonra bende bir zayıflık takıntısı anlatamam. Doğumdan çıkınca 67 kiloydum hem emzirerek hem diyet yaparak 47 ye indim. Ama kendimi hiç bi şekilde beğenmiyorum zayıfladıkça zayıflamak istiyorum aynaya bakınca şişman görüyorum kendimi..
Hiç bir şey yemiyorum günde 2-3 kere tartıya çıkıyorum aptal gibi.. Son noktayı annemle babam koydu korktular benim için kızım sen anoreksiya olucaksın hasta olucaksın takıntı yaptın bırak diyeti dediler zorla bıraktırdılar.
Kendime engel olamıyorum ama gerçekten hiç beğenmiyorum kendimi. Giyinip süslenip makyaj yapasım bile gelmiyor. Kendime kıyafet alaşım gelmiyor.. Ne güzel 47 kilosun diyeceksiniz belki ama öyle değil işte.. Eskiden fiziğim güzeldi bel yoktu göbek yoktu çatlak yoktu.
Doğum yaptım ne kadar 47 kilo olsamda 54 Hallerimi arar oldum.. Çocuk doğurmak gerçekten fiZiği değiştiriyor.. Ne kadar zayıflasanız da önce ki fiziğiniz gibi olmuyor..
Size belki dert değil gibi gelebilir ama kafayı yemek üzereyim kilo konusunda hep şişman görüyorum kendimi. Psikiyatriden randevu aldım bir hafta sonraya verdi.. Dayanamadım buraya yazmak istedim.
Zaten normal de sayılmam.. Problemliyim Psikolejik olarak bi kaç sene önce Nasıl söyliyim şiddete meyilliydim. Ağzım bozuktu saldırgandım ama çok şükür bunları aştım
Eşimle maddi problemlerimiz var. Annemle babam yardımcı olmasa çok zorluk çekeriz..
Annemle babamla aram iyi önceye kıyasla.. Anlatsam roman olur o kadar şey yaşadım ki.. Daha önce de doktora gittim fakat ne yazık ki doktor yanlış tedavi uyguladı, 14 yaşındaydım o Zamanlar 18 yaşından küçüklerin kullanmaması gereken ağır ilaçlar verdi eczacı babamı uyarmasına rağmen babam aldı ilaçları kullandım daha kötü olmuştum o Zaman'lar.. Patavatsız, saldırgan bir insan olmuştum.
Bilmiyorum belki bunlar bahane belki ben iyi bir insan değilim ben şımarıkça davranıyorum ama gerçekten kendimi hiç iyi hissetmiyorum.. Emziriyorum doktor ilaç veremez büyük ihtimalle diyor annem.. Gidince bunların hepsini anlatacağım bakalım..
Kızlar var mı benim gibi olan? Çok ama çok sıkıntılı bir lise dönemi geçirdiğimi de eklemek istiyorum.. Kavgacı olduğum için 2 liseden atılmışlığım var, zaten 12 yaşımda babam beni çalışmaya vermişti iş yerinde çok kötü olaylar yaşadım.. Haftalık 20 lira parayla idare etmeye çalışıp WC'leri merdivenleri temizlemek.. Üstüne azar işitip patrondan dayak yemek.. Diğer iş yerlerinde fiziksel olmasa da Psikolejik şiddet gördüm.. Usta- çırak ilişkisi diye söyleyip sürekli hakaretler aşağılamalar..
Uzun oldu okuyanlara teşekkür ediyorum karışık yazmış olabilirim aklım çok dolu.. Daha bir sürü şey var..
Belki beni yargılayabilrisiniz garip bir insan olduğumu düşünebilirsiniz ama her insan aynı değildir karakterim yetişme tarzım farklı.. Küçük yaşta yaşadığım şeylerinde etkisiyle Psikolejim iyi değil bende biliyorum.. Birde Bebek bakmanın yorgunluğu falanda var biliyorum bunları..
Sizce doktor işe yarar mı normale dönebilir miyim? Benim gibi çok kafaya takıpta düzelen var mı? Sağolun her yoruma açığım
Nankörlük yapıyorum biliyorum 6 aylık bir kızım var sağlıklı Allahıma şükür eşimle de iyiyiz ama sorun ne mi ?
Nasıl anlatayım bilmiyorum öncelikle kafaya taktığım şey dış görünüşüm. Evlendiğimde 54 kiloydum boyum zaten kısa 1.58 sanırsam, neyse evlendikten sonra 60 kilo oldum. Hiç takıntılı değildim severdim kendimi fakat hamile kaldıktan sonra 75 le doğuma girdim ve ne olduysa ondan sonra oldu
Allahım doğumdan sonra bende bir zayıflık takıntısı anlatamam. Doğumdan çıkınca 67 kiloydum hem emzirerek hem diyet yaparak 47 ye indim. Ama kendimi hiç bi şekilde beğenmiyorum zayıfladıkça zayıflamak istiyorum aynaya bakınca şişman görüyorum kendimi..
Hiç bir şey yemiyorum günde 2-3 kere tartıya çıkıyorum aptal gibi.. Son noktayı annemle babam koydu korktular benim için kızım sen anoreksiya olucaksın hasta olucaksın takıntı yaptın bırak diyeti dediler zorla bıraktırdılar.
Kendime engel olamıyorum ama gerçekten hiç beğenmiyorum kendimi. Giyinip süslenip makyaj yapasım bile gelmiyor. Kendime kıyafet alaşım gelmiyor.. Ne güzel 47 kilosun diyeceksiniz belki ama öyle değil işte.. Eskiden fiziğim güzeldi bel yoktu göbek yoktu çatlak yoktu.
Doğum yaptım ne kadar 47 kilo olsamda 54 Hallerimi arar oldum.. Çocuk doğurmak gerçekten fiZiği değiştiriyor.. Ne kadar zayıflasanız da önce ki fiziğiniz gibi olmuyor..
Size belki dert değil gibi gelebilir ama kafayı yemek üzereyim kilo konusunda hep şişman görüyorum kendimi. Psikiyatriden randevu aldım bir hafta sonraya verdi.. Dayanamadım buraya yazmak istedim.
Zaten normal de sayılmam.. Problemliyim Psikolejik olarak bi kaç sene önce Nasıl söyliyim şiddete meyilliydim. Ağzım bozuktu saldırgandım ama çok şükür bunları aştım
Eşimle maddi problemlerimiz var. Annemle babam yardımcı olmasa çok zorluk çekeriz..
Annemle babamla aram iyi önceye kıyasla.. Anlatsam roman olur o kadar şey yaşadım ki.. Daha önce de doktora gittim fakat ne yazık ki doktor yanlış tedavi uyguladı, 14 yaşındaydım o Zamanlar 18 yaşından küçüklerin kullanmaması gereken ağır ilaçlar verdi eczacı babamı uyarmasına rağmen babam aldı ilaçları kullandım daha kötü olmuştum o Zaman'lar.. Patavatsız, saldırgan bir insan olmuştum.
Bilmiyorum belki bunlar bahane belki ben iyi bir insan değilim ben şımarıkça davranıyorum ama gerçekten kendimi hiç iyi hissetmiyorum.. Emziriyorum doktor ilaç veremez büyük ihtimalle diyor annem.. Gidince bunların hepsini anlatacağım bakalım..
Kızlar var mı benim gibi olan? Çok ama çok sıkıntılı bir lise dönemi geçirdiğimi de eklemek istiyorum.. Kavgacı olduğum için 2 liseden atılmışlığım var, zaten 12 yaşımda babam beni çalışmaya vermişti iş yerinde çok kötü olaylar yaşadım.. Haftalık 20 lira parayla idare etmeye çalışıp WC'leri merdivenleri temizlemek.. Üstüne azar işitip patrondan dayak yemek.. Diğer iş yerlerinde fiziksel olmasa da Psikolejik şiddet gördüm.. Usta- çırak ilişkisi diye söyleyip sürekli hakaretler aşağılamalar..
Uzun oldu okuyanlara teşekkür ediyorum karışık yazmış olabilirim aklım çok dolu.. Daha bir sürü şey var..
Belki beni yargılayabilrisiniz garip bir insan olduğumu düşünebilirsiniz ama her insan aynı değildir karakterim yetişme tarzım farklı.. Küçük yaşta yaşadığım şeylerinde etkisiyle Psikolejim iyi değil bende biliyorum.. Birde Bebek bakmanın yorgunluğu falanda var biliyorum bunları..
Sizce doktor işe yarar mı normale dönebilir miyim? Benim gibi çok kafaya takıpta düzelen var mı? Sağolun her yoruma açığım
maddi durumumuz iyi değil izin günü bile yapamıyor.. Çok çalıştığı halde borçlar bitmek bilmiyor bıktım artık eve gelen hacizler.. Borçlardan dolayı mahkemelik olması falan üzülüyorum çok.
