- Konu Sahibi visnemevsimi
-
- #1
Merhaba kızlar,
Kapı komşumun bir kızı var çok azimli ve akıllı bir kız üniversite mezunu hayata dört elle sarılmış ufak bir engeli var desteksiz yürüyemiyor ancak özbakımını yapabiliyor bir talibi var şu an ancak ailesinin ve kendisinin aklında soru işaretleri var bu kadar okumuş olmasına rağmen karşımdaki fiziksel sağlığı yerinde biri olursa başıma kakar sonra durumumu gibi bir ön yargısı var ben böyle aşk hikayeleri duydum ama annesi de gerçek hayat öyle değil üzerler çocuğumu diyor siz ne düşünüyorsunuz böyle gördüğünüz bir örnek var mı açıkcası ısrar edip sonra mutsuz olması durumunda vicdan azabı cekmek beni korkutuyor
Hiçbir engelim yok. Maddi açıdan iyi sayılırım. 33 yaşındayım kendi evim ve arabam var (tamamen kendi birikimlerimle elde ettiğim)Nişanlım güneydoğu gazisi. İki bacağı yok. Mayına basmış. Maddi durumu da benimle hemen hemen aynı. İlk gördüğüm anda aşık oldum. Bir ay kadar beraber olduk. Onun başka engelli ve evli arkadaşları vardı. Karılarının eşlerinden şikayetleri beni o kadar korkuttu ki hayatımdaki en büyük hatayı yapıp kaçtım. Aradan yıllar geçti. O başkalarıyla oldu. Ben başkalarıyla oldum. Günün birinde tekrar karşılaştık ve herşey yeniden başladı. Şimdi çok pişmanım kaçıp gittiğime. Meğer seviyorsan, anlaşıyorsan hiçbirşey o kadar zor değilmiş. Hatta çoğu şey çok daha güzel inanın bana. Ben çoğu zaman unutuyorum nişanlımın bacaklarının olmadığını. Aklıma bilee gelmiyor o derece... Şimdi bir senedir birlikteyiz. Hayatımın en güzel bir senesi. Fark ettim ki bazı hanımlarımız gazilerimizin maaşlarının iyi olduğunu düşünerek evlenmişler. E sevmeyince, çıkar için evlenince haliyle zor gelmiş onlara. Ben de onlar zorlukları anlattıkça "Bunlar daha bir aylık evli, kadın bu hale gelmiş" deyip kaçıp gitmişim. Ha bu arada bir arkadaşım bunu anlatığımda bana şunuu demişti 'zorluklardan korkup kaçtıysan zaten aşık olmamışsın o zaman" Halbuki ben, zorlukların o aşkı öldüreceğinden, günün birinde diğer arkadaşlar gibi eşimin engelinden şikayet edeceğimden korkup kaçmıştım. Şimdi çok muttluyuz. Bizim gibii ailelerle dostuz. Ve görüyorum ki yirmii yıllık evli olanlar bile şikayet etmiyorlar eğer seviyorlarsa. Biraz uzun oldu yorumum, sanki konuyu bben açmış gibi oldum ama sözün özü şu; eğer adam kadını, kadın adamı seviyorsa hiç sorun yok. Emin olun zorluk çekerler ama kalkıp da adam kadının yüzüne vurmaz. Ayrıca bu bir ayıp değil, günah değil yüze vurulsun. Allahın verdiği birşey... Ama duygulardan emin olmak lazım.
Sizi tebrik ediyorum kalbinizin guzelligi ve engel tanimayan sevginiz icin. Vatanini korumak ugruna gazi olmus biriyle beraber hayat arkadasi olmakta ayrica bir gururdur.
Sizi tebrik ediyorum gerçekten diyecek birşey bulamıyorum gözlerim yaşardı okurken :) Rabbim bir yastıkta kocatsın.. :)Hiçbir engelim yok. Maddi açıdan iyi sayılırım. 33 yaşındayım kendi evim ve arabam var (tamamen kendi birikimlerimle elde ettiğim)Nişanlım güneydoğu gazisi. İki bacağı yok. Mayına basmış. Maddi durumu da benimle hemen hemen aynı. İlk gördüğüm anda aşık oldum. Bir ay kadar beraber olduk. Onun başka engelli ve evli arkadaşları vardı. Karılarının eşlerinden şikayetleri beni o kadar korkuttu ki hayatımdaki en büyük hatayı yapıp kaçtım. Aradan yıllar geçti. O başkalarıyla oldu. Ben başkalarıyla oldum. Günün birinde tekrar karşılaştık ve herşey yeniden başladı. Şimdi çok pişmanım kaçıp gittiğime. Meğer seviyorsan, anlaşıyorsan hiçbirşey o kadar zor değilmiş. Hatta çoğu şey çok daha güzel inanın bana. Ben çoğu zaman unutuyorum nişanlımın bacaklarının olmadığını. Aklıma bilee gelmiyor o derece... Şimdi bir senedir birlikteyiz. Hayatımın en güzel bir senesi. Fark ettim ki bazı hanımlarımız gazilerimizin maaşlarının iyi olduğunu düşünerek evlenmişler. E sevmeyince, çıkar için evlenince haliyle zor gelmiş onlara. Ben de onlar zorlukları anlattıkça "Bunlar daha bir aylık evli, kadın bu hale gelmiş" deyip kaçıp gitmişim. Ha bu arada bir arkadaşım bunu anlatığımda bana şunuu demişti 'zorluklardan korkup kaçtıysan zaten aşık olmamışsın o zaman" Halbuki ben, zorlukların o aşkı öldüreceğinden, günün birinde diğer arkadaşlar gibi eşimin engelinden şikayet edeceğimden korkup kaçmıştım. Şimdi çok muttluyuz. Bizim gibii ailelerle dostuz. Ve görüyorum ki yirmii yıllık evli olanlar bile şikayet etmiyorlar eğer seviyorlarsa. Biraz uzun oldu yorumum, sanki konuyu bben açmış gibi oldum ama sözün özü şu; eğer adam kadını, kadın adamı seviyorsa hiç sorun yok. Emin olun zorluk çekerler ama kalkıp da adam kadının yüzüne vurmaz. Ayrıca bu bir ayıp değil, günah değil yüze vurulsun. Allahın verdiği birşey... Ama duygulardan emin olmak lazım.
tebrik ederim canım kardeşimbenim de eşim engelli. ikimiz de çalışıyoruz yani kendi ayaklarımız üstünde duruyoruz. birbirimizle maddi sevbeplerden evlenmedik.
severek aşık olarak evlendik.
anlattığınız tereddütleri ailelerimiz yaşadı ama biz hiç tereddüt etmedik ve 7 senedir mutlu giden bir evliliğimiz 2 çocuğumuz örnek bir aile hayatımız var çok şükür.
eğer engelleri siz engel olarak görürseniz gerçekten engeldir.
ben çoğu zaman farkına bile varmıyorum eşimin engelli olduğunun. hatta onun özel olduğunu düşünüyorum.
konuya dönecek olursak kızın annesi endişeli olmakta haklı ama evlenmek isteyen genci tanımalı ve sonra karar vermeliler.
bu arada yine çok yakın bir arkadaşım bayan var o da eşim gibi çocuk felci geçirmiş eşi ise engelli değil. onlar da çok mutlu.
hayat gerçekten güzel ve anlamlı yeter ki engel beynimizde olmasın.
Arkadaşlar ne guzel şeyler anlatmışsınız ancak hep bayanlar anlatmış bir erkek de umarım böyle duyarlı olur erkekler de :)
Bir bayan arkadaşımız belki eşi için yazar o zaman bilmiyordum formu pek kullanamıyorum:)
Şu an burada bir erkeğin yorum yapması, forum kurallarına aykırıMalum erkek üye yasak:113:
We use cookies and similar technologies for the following purposes:
Do you accept cookies and these technologies?
We use cookies and similar technologies for the following purposes:
Do you accept cookies and these technologies?