Ben arkadaşınızı tebrik ediyorum. Çünkü toplumumuzda bu durumu dert edebileceğini belirtmek dahi ayıplanıp hemen kabus dolu “teyzemin oğlunun sevdiği de öyle yaptıydı” hikayeleri sıra sıra dizilirken size kendini açıp acaba yapabilir miyim demesi alkışlanacak bir hareket.
Ki çok haklı da çünkü bizler Türkiye’de yaşıyoruz!. Ve o teyzemin oğlunun bilmem nesi olayını anlatan şahıslar yolda arabalarını engellilerin yollarına parkediyorlar, asansöre biniyorlar onlara yol vermiyorlar, kınıyorlar, acır gözlerle bakıyorlar, çocuklarını engelli bir çocuğun okuduğu sınıftan protesto için alıyorlar! Engellilerin maaşını alıp çatır çatır yiyorlar ve daha nice nicesi.
Bizim insanımız normal değil ki; eğer böyle şeyler olmasaydı kız da emin olun acaba yapabilir miyim’ diye düşünmeyecekti.
Çünkü ilk darbeyi çevresinden alıyor zaten. “Bak bunun kocası sakat, zavallı kız ne zorluklar çeker Allah bilir vs gibi iğrenç kocakarı şahıslarının sözlerini düşünüyordur.
Ama eğer ki ben sevdiğimle kimseyi takmadan hayata onun sevdiği olarak devam edeceğim ve asla da kötü hiçbir şeyi görmeyeceğim diyorsa yapsın.
Çocuğundan çıkar, senden çıkar ayrılma diyenleri de düşünmesin. Allah karına göre dağ verir. Herkesin imtihanı ayrı. Eğer kalkıp onu üzecekse ayrılmak en mantıklısı ama yok üzmeyecek ve onu eksik hissettirmeyecekse ayrılmasın.
