Konu sahibi arkadaşım herşeyden önce sende sevgi yok gibi geldi bana eğer ki sen sevmiş olsaydın buraya bu başlıkla konu açmazdın.
Ben Engelli Bir Kadınım..... Hemde ileri derecede işitme engelliyim ve işitme cihazı kullanıyorum.
Konu sahibi arkadaşım eğer ki sevmiyorsan bence hiç evlilik işine girişme derim. Biz engelliler zaten hayata 1-0 yenik başlıyoruz, hayatın her dönemecinde kendimize göre birtakım zorluklarla başa çıkmaya çalışıyor bazen başarılı oluyor bazen de olamıyoruz. Bizim hayatımız bu kadar zorluklarla geçerken bir de evlendiğimiz kişinin engelimiz yüzünden bizlere zorluk çıkarması zaten kısa ve zor olan bu hayatı bize iyice içinden çıkılmaz hale getirir, siz kendinizi düşünüyorsunuz ama birde olaya bizlerin tarafından bakın ne olur. Sevmiyorsanız bırakın kendisini seven değer veren ve engelini sorun etmeyecek birini bulup evlensin.
Bizde eşimle birbirimizi severek evlendik ve çok şükür eşim 14 yıldır benim engelimle ilgili tek bir kelime etmedi ve bana eksik kaldığım her konuda yardımcı oldu mesela 2 çocuğumuz var, geceleri ağlayan bebişlerimizle hep eşim ilgilendi çok zorda kalmadıkça da beni asla uyandırmadı.
Engelli insanla evlenirmiydiniz diye sormuşsun ya bende zamanında eşime sormuştum bu soruyu "etrafında bu kadar kız varken neden beni tercih ettin" diye önce bana bön bön bakmış ne alaka bu soru sen kız değilmiydin ne farkın vardı diğer kızlardan demişti. Ben de onların bir engeli bir özürü yoktu dediğimde "Ben senin kulağında cihaz olduğunu bile unuttum hiç aklıma gelmiyor ki " demişti. Sevgi engeli unutturur, göstermez hissetirmez.
Ama sen sevmemişsin arkadaşım bırak o engelli dediğin insan kendini sevecek sayacak engelini aklına bile getirmeyecek bir bayanla evlenip mutlu olsun. Bir engelli insan hayatın bunca zorlukları ve mutsuzluklarının yanında bari evliliğinde yüzü gülsün ve mutlu olsun.
tebrik ederim sizi.çok güzel anlatmışsınız.
zaten bu bayan arkadaşımızın buraya bu konuyu açması çok yanlış.o zaten onun engeline takılmış.
üniversite yıllarında bir arkadaşım vardı.küçüklüğünde çocuk felci geçirmiş,belden aşağısı tutmuyordu.
sınıftaki bütün arkadaşları tarafından seviliyor,namazı abdestinde çok dürüst ve iyi kalbli bir arkadaşımız.hatta engelli dergilerine şu anda makaleler yazıyor.
onun engelini hiç görmezdik.birgün ona sordum,
hiç koltuk değneklerini atmayı hayal ettin mi diye?
verdiği cevap çok ilginçti,
ben onlarsız hayal bile kuramıyorum.nasıl siz bacaklarınız olmadan bir hayal kuramıyorsanız.bende koltuk değneklerim olmadan yaşayamam gibi geliyor.onlarla bir bütünüm ve onları çok seviyorum demişti.
Yani engeli ile yaşamaya alışmıştı.onun en büyük sıkıntısı engeli olmayan düşüncesiz insanlardı.yolda giderken bön bön bakan,abuk sabuk konuşan,çocuklar tarafından söylenen sözler onun canını sıkılmasına yetiyor,çok kırılıyordu.
Biz hiçbir engeli olmadığı halde gurur abidesi gibi hayata bakan bizler,şükretmeyen bizler,kibirli bir şekilde hayatını sürdüren bizler.
bir de kalkıyoruz onların engeli hakkında atıp tutuyoruz.
Allah korusun sapasağlam olan eşiniz evlendikten sonra engelli olsa onunla ayrılacak mısınız?
Yorum yazan arkadaşlar bir engelli arkadaşımız gibi düşünemeyeceği apacık.lütfen biraz daha dikkatli yazalım yorumlarımızı.
