Biz küçükken kardeşimi o kadar çok düşürdük ki ablamla, annemlerin haberi yok çoğundan. Annem bilse herhalde cinnet geçirirdi, bebekler çok fazla küçük ufak kaza geçiriyorlar. Ben bayılırdım kardeşimle oynamaya, annem sürekli kucağına alma diye uyarsa da annem çıkar çıkmaz kucağıma alırdım, çok hareketli bir çocuk olduğu için de zapt edemezdim. Bir defa evin içinde bebek arabasına bindirmiştim, kendi başına inmeye kalktı. Tutamadım kafasının üzerine düştü, gözü morardı, babam yasak koymuştu o zaman yanına yaklaşmama yasağı. Kaç defa öperken morarttım çocuğun yüzünü, nasıl öpüyorsam. Ama ben de küçüktüm, farkında değildim yaptıklarımın. Şimdi düşünüyorum biri benim çocuğuma yapsa çıldırırım. Ama şu da var ki düşmeden, küçük ufak kazalar geçirmeden çocuk büyümüyor. Bir tanıdığımız bebek arabasındaki bebeği yürüyen merdivenin en üstünden aşağı düşürmüştü, bebek kafasını çarpa çarpa en aşağı merdivene kadar düşmüş. Annesi de babası da gayet eğitimli insanlar, nasıl oldu hala anlayamıyorlar. O bebek şimdi ilk okula gidiyor maşallah hiç bir şeyi yok. Siz de biraz dikkat edin, dalgınsanız özellikle uzak durun bebekten. Asla kucağınıza filan almayın. O da babası sonuçta verdiği tepki de haklı...
