Arkadaşlar merhaba öncelikle. Erkek arkadaşım 23 ben 22 yaşındayım. Az önce erkek arkadaşımı aradım kapanmış odaya ders çalışıyor. görüntülü konuşuyorduk birden annesi geldi odaya ders çalışırken elinde telefon gördüğü için kızdı (hatırlatayım yaş 23) yani Benimde garibime gitti açıkçası bi soğudum on yaşında çocuk değilki kızıuorsun. Hemen kapattık telefonu. Bu arada 5 yıldır beraberiz.
Neyse zaten ben evlenip yuvamı kurmak istiyorum şimdi adını koysak istemeydi sözdü nişandı derken 25 yaşımı bulacak evlenmek için ideal bir yaş ama erkek arkadaşım daha üniversiteyi 4 yıllığa tamamlıcam sonra askere gidicem işimi kurucam anca öyle adını koyarız diyor. Bana göre değil açıkçası
seviyorum değer veriyorum ama fikirlerimiz uyuşmuyor ben bu sene mezun oluyorum.
Erkek arkadaşım çocuk gibi bana hiç onunla kendimi tanıştığımızda 17 yasımda kalmış gibi hissediyorum.
heleki bu son olayda hepten soğudum. Kocaman çocuğa bağırmak nedir ya bana kendi annem 1 kere bagırmamıştır heleki elimde telefon gördü diye
sizce gayet normal mi yoksa ben mi abartıyorum ?
TEPKİM DERS ÇALIŞMASINA DEĞİL!! Çalışsın tabiki
TEPKİM ANNESİNE BU SEBEPTEN BAĞIRDIĞI İÇİN
tuhafıma gitti yani
Oğluşu da anam yapınca iyi, karım yapınca kötü mü diyecekti. 
ben evlenelim evlenelim nikah kıyalım diye darlamıyorum ama ben ileriye dönük fikirlerimi söylüyorum o ileriye dönük fikirlerini söylüyor. Bakış açımız uyuşmuyor yani ayrıca evlenmeyi bir kenara atın kaldıki bir annenin 23 yasında kazık kadar adama bağırması bir bana mı tuhaf geldi şimdi
