Yok sorun değil elbette
biraz uzun ama. Tanıştık ortak bi tanidik ısrarı ile. Hiç bana göre değildi görücü usulü falan. Sırf yakamdan düşsün araci olan kisi diye tanışıp daha konuşmam nolcak dedim gittim tanıştık sohbet muhabbet derken umduğum gibi olmadı. Güzel gitti görüştük sevgili olduk sonra. Arada saçma tartışmalar oldu her ilişkide olduğu gibi ama aramızda Bi sorun yoktu. Ama her buluşmada annesi arardı. Evden de gelse disardan da gelse. Başta normal diye düşündüm ben de annemle arkadaş gibiyim onlar da öyledir sandım. Zaman içinde baktım ki kadın yüzünden hic özel anımız yok. Her ortamda saçma sapan şeyleri bahane ederek araması sinirlerime dokunmaya başladı. Beraber olduğumuzu biliyor ama arıyor. O kadar sacma ki mesela komşular geldi oğlu kanepede zıpladı sinirlerim bozuldu. Başka gün de canim leblebi çekti dönüşte al diye aradım falan. Sürekli ben de burdayım demeye çalıştığını anladım artık. Rahatsız olduğumu uygun dille söyledim o da evin tek çocuğu ve babası olmadığı için herseyle mecbur ilgilendiğini idare etmemi söyledi. Yazik dedim tekmis ben saftirik bi de kendimi suçladım. Sonra bir iki kez kıskançlık gibi şeylerden ayrıldık barıştık. O surecte bi kez annesi yuzunden tartışıp benden ayrildigini itiraf etti. Ama pişman olmuş rest çekmiş benden başkasını istemiyormuş hayal dahi edemiyormus yalvardı yakardi. Seviyordum baristim. Çok baskı yaptı evlenelim artık diye aileleri tanıştırdık söz yüzüğü taktik. Bu arada kadınla tanışınca işin rengi daha da değişti. Benim saçım uzun diye saçını uzatmalar, onun saçı mi güzel benimki mi diye sormalar, ben tek kalınca korkarım memlekete donerim diye ağlamalar (amaci bizimle yaşa dedirtmek). Sevgilim evde farklı konuşuyor bana baş başa farklı. En son aramızı bozmak için yalan soyledi. Yüzleştik yalanı ortaya çıktı cevap veremeyince bayılma numarası yaptı. Sevgilim de yalan da olsa anneme güvenmek zorundayım dedi şok oldum. Gel yüzüğünü al dedim bitirdim. Sonrasında birkaç ay sonra yine peşimde koşmaya başladı yüz vermeyince damarıma basmak icin herseyi yaptı ama oyuna gelmedim hiç tepki vermedim. Pes etti en son şükür. Ben bu süreçte salak gibi hala sevdiğim için sürekli ağladım ama asla taviz vermedim dik durdum mantığımı kullandım. Beynimde biten olay elbet bir gün kalbimde de bitecek dedim ve öyle de oldu. 2 yıl sonra hiç aklımda yokken ve artık kimseyle olmaz derken şu an evli olduğum kişi ile tanıştım. Ve iyi ki o olmamış dedim mutluyum çok şükür Rabbime
mantığına kulak ver pişman olmazsın. Evlenince hicbirsey düzelmez aksine katlanarak daha da artaca
