benim eşimde çok sinirlenir sinirlendiği zaman bağırır haklıysam bile ne yapar ne eder özür dilettirir,daha 6 aylık evliyim 2 kez kollarım mosmor oldu hırsından sıktı 2 haftadır hala o morluğu geçmedi kollarımın ağrısından bi iş yapamazdım yerinde olsam hiç uğraşmam üstelemem aramda ki bağı koparırım baş edemezsin demedi deme....
gerçekten çok zor bir durum.. açıkcası ben de yavaş yavaş kopuyorum özellikle bugünki olaydan sonra
. büyük konuşmamak lazım.çok rahat bi kişiliği var, insancıl çok da memnunum, bana çok değer verdiğini hissediyorum. ama o bir havacı. hee, arada askerlik damarı tutmuyor mu, tutuyor ama ayarını biliyor.
sen şu an ne yaşadıysan, bi karacıyla aynı duyguları yaşadım bende. o da doğu'daydı. benzer hareketleri vardı, sevgilinin hareketlerine. pes de etmedim. ama bi an baktım ki, ben de kaynıyorum arada. ben o'na iyice benzemeye başlamışım, bunu gördüm. kendi yıpranışıma şahit oldum. mesela sen batı'da olabilirsin şimdi ama eminim sen de farklı sıkıntılarla boğuşuyorsun. ben de şırnak'ta görev yaptım, tek başıma yaşadım ama kimseyi bu kadar üzmedim. tamam, elbette zor ama hiçbirimizin hayatı kolay değil ki? senin de değil. diren, uğraş, çabala ama değiştirsen bile o'nun tamamen bundan arınamayacağını bil. bi de çok seviyor musun, çok güveniyor musun; bunlar da çok önemli.. her şeyi düşünerek, hesap ederk yürü.
tüm bunlardan sonra bizim ilişkimiz kendiliğinden bitti mesela. bir daha da hayatta bi askerle olmam, dedim. şimdi başka bi askerle evliyim
forumda, bir derdim var, başlığına neredeyse hiç yazmamışımdır, okur geçerim. ama senin yaşadıklarını birebir yaşadığım için, bişeyler yazma gereği hissettim. kendimle seni özdeşleştirdim. yazıya dökülmüş halimdin. gelişmelerini takip edicem. umarım her şey güzel olur.
ordu daki disiplin ,otorite ve ve çoğu zaman mantık dışı kuralları da cabası...( daha dün eşim ve silah arkadaşları bulundukları askeri aracın içinde çığın altından kurtarıldı)
bende bir subay eşiyim,yazdıkların benim içinde çok tanıdık..
ne yazık ki ,bu bir meslek hastalığı,ruhları, meslekleri icabı yaşadıkları sorunlar dolayısıyla çok ta iyi değil! haksız da sayılmazlar,benim bile bildiğim,birçok arkadaşımızı doğudaki patlamalarda çatışmalardakaybettik ,bazısı donarak öldü bazısı bir ruhu hasta bir er in kurşunuyla ve onlar yeri geldi en çok sevdiği er'in,en çok sevdiği devre arkadaşının etrafa saçılmış bedenin parçalrını birleştirdi bir naylon poşette
Bir kere en çok görülen bariz sorunları,öfke kontrolsüzlükleri!! ama bunun yanında farklı ruh hastalıkları olmuyor değil..
ben eşimle çocukluğumu paylaştım 15 yaşımdan bu yana evliliğimiz ile birlikte 22 yılı tükettik ,2 çocuk iken başladığımız yolculuğumuza zaman içinde 1 evladımızı ekledik. arkana dön ve git demek dile çok kolay..oysa önemli olan zoru birlikte yaşayıp ,üstesinden gelebilmektir.benim eşim muhteşem bir adam,inanılmaz iyi yürekli ve benim sevgimle büyüyen bir narin çiçek gibi.ben sadece bu yüzden bile gidemezdim,evliliğimi ,çocuğumu bir kenara bırakıp. benim sana diyeceğim sende eminsen ondan,sevginizden herşey aşılır,hangi insan ruhu ben 4/4lüğüm diyebilir.aslına bakarsan hepimizin ruhu bir şekilde hasta..hepimiz birbirimize arkamızı dönersek ,bu insanlığı ,sevgiyi de tüketmek olur.yanında ol,hep konuş herşeyi açıkça paylaşın.dr.gitmesi için destek ol.onun en çok ta sana ve senin verebileceğin sevgine -ilgine ihtiyacı var.küçük yaramaz erkek çocukları gibidir onlar,kocaman bedenlerinde kırılgan ,naif bir kalp taşırlar aslında.sen o bedendeki o kalbi iyileştir,yaralarını sar,ruhu en nihayetinde sukuneti bulacak...
ben herşeye rağmen tüm zorluklarına rağmen (ki bu konuştuklarımız sadece bir kısmı )bir subay eşi olmaktan onur duyuyorum..ordu evindeki yapılan o törenlerdeki saygı duruşu ve istiklal marşı okunuşunda o gördüğüm subayların gözlerinde biriken yaş onların ruhunun aynası benim ve bizlerinde gurur kaynağı ... onlar seçilmiş insanlar,mutlaka bir nedeni var değil mi ?
biraz fazla duygusal ve milliyetçi gelebilir size, ama zamanla size yansıyan ruhların yansıması gibi birşey bu..
bende bir subay eşiyim,yazdıkların benim içinde çok tanıdık..
ne yazık ki ,bu bir meslek hastalığı,ruhları, meslekleri icabı yaşadıkları sorunlar dolayısıyla çok ta iyi değil! haksız da sayılmazlar,benim bile bildiğim,birçok arkadaşımızı doğudaki patlamalarda çatışmalardakaybettik ,bazısı donarak öldü bazısı bir ruhu hasta bir er in kurşunuyla ve onlar yeri geldi en çok sevdiği er'in,en çok sevdiği devre arkadaşının etrafa saçılmış bedenin parçalrını birleştirdi bir naylon poşette
Bir kere en çok görülen bariz sorunları,öfke kontrolsüzlükleri!! ama bunun yanında farklı ruh hastalıkları olmuyor değil..
ben eşimle çocukluğumu paylaştım 15 yaşımdan bu yana evliliğimiz ile birlikte 22 yılı tükettik ,2 çocuk iken başladığımız yolculuğumuza zaman içinde 1 evladımızı ekledik. arkana dön ve git demek dile çok kolay..oysa önemli olan zoru birlikte yaşayıp ,üstesinden gelebilmektir.benim eşim muhteşem bir adam,inanılmaz iyi yürekli ve benim sevgimle büyüyen bir narin çiçek gibi.ben sadece bu yüzden bile gidemezdim,evliliğimi ,çocuğumu bir kenara bırakıp. benim sana diyeceğim sende eminsen ondan,sevginizden herşey aşılır,hangi insan ruhu ben 4/4lüğüm diyebilir.aslına bakarsan hepimizin ruhu bir şekilde hasta..hepimiz birbirimize arkamızı dönersek ,bu insanlığı ,sevgiyi de tüketmek olur.yanında ol,hep konuş herşeyi açıkça paylaşın.dr.gitmesi için destek ol.onun en çok ta sana ve senin verebileceğin sevgine -ilgine ihtiyacı var.küçük yaramaz erkek çocukları gibidir onlar,kocaman bedenlerinde kırılgan ,naif bir kalp taşırlar aslında.sen o bedendeki o kalbi iyileştir,yaralarını sar,ruhu en nihayetinde sukuneti bulacak...
ben herşeye rağmen tüm zorluklarına rağmen (ki bu konuştuklarımız sadece bir kısmı )bir subay eşi olmaktan onur duyuyorum..ordu evindeki yapılan o törenlerdeki saygı duruşu ve istiklal marşı okunuşunda o gördüğüm subayların gözlerinde biriken yaş onların ruhunun aynası benim ve bizlerinde gurur kaynağı ... onlar seçilmiş insanlar,mutlaka bir nedeni var değil mi ?
biraz fazla duygusal ve milliyetçi gelebilir size, ama zamanla size yansıyan ruhların yansıması gibi birşey bu..
yazdıklarınızı hissetmemek mümkün değil.. görmediğim bir yanı gösterdiniz bana.. ben yanındayken hiçbir zaman böyle davranmadı sadece telefonda oldu hep bunlar, onun demesine göre ben onu sakinleştirmeyi başarabiliyorum.. benimde vazgeçmemi engelleyen şey de onun sevgisi ve rahat bir hayat yaşarken normal oluşu..
bazen "sen oradasın evet ama rahatsın" der gibi konuşmalarım oluyor o yüzden onu anlamadığımı düşünebilir, benimde buna dikkat etmem gerekiyor sanırım..
bu arada eşinize de size de çok geçmiş olsun.. bir an düşündüm de....
tekrar çok teşekkür ederim
bende bir subay eşiyim,yazdıkların benim içinde çok tanıdık..
ne yazık ki ,bu bir meslek hastalığı,ruhları, meslekleri icabı yaşadıkları sorunlar dolayısıyla çok ta iyi değil! haksız da sayılmazlar,benim bile bildiğim,birçok arkadaşımızı doğudaki patlamalarda çatışmalardakaybettik ,bazısı donarak öldü bazısı bir ruhu hasta bir er in kurşunuyla ve onlar yeri geldi en çok sevdiği er'in,en çok sevdiği devre arkadaşının etrafa saçılmış bedenin parçalrını birleştirdi bir naylon poşette
Bir kere en çok görülen bariz sorunları,öfke kontrolsüzlükleri!! ama bunun yanında farklı ruh hastalıkları olmuyor değil..
ben eşimle çocukluğumu paylaştım 15 yaşımdan bu yana evliliğimiz ile birlikte 22 yılı tükettik ,2 çocuk iken başladığımız yolculuğumuza zaman içinde 1 evladımızı ekledik. arkana dön ve git demek dile çok kolay..oysa önemli olan zoru birlikte yaşayıp ,üstesinden gelebilmektir.benim eşim muhteşem bir adam,inanılmaz iyi yürekli ve benim sevgimle büyüyen bir narin çiçek gibi.ben sadece bu yüzden bile gidemezdim,evliliğimi ,çocuğumu bir kenara bırakıp. benim sana diyeceğim sende eminsen ondan,sevginizden herşey aşılır,hangi insan ruhu ben 4/4lüğüm diyebilir.aslına bakarsan hepimizin ruhu bir şekilde hasta..hepimiz birbirimize arkamızı dönersek ,bu insanlığı ,sevgiyi de tüketmek olur.yanında ol,hep konuş herşeyi açıkça paylaşın.dr.gitmesi için destek ol.onun en çok ta sana ve senin verebileceğin sevgine -ilgine ihtiyacı var.küçük yaramaz erkek çocukları gibidir onlar,kocaman bedenlerinde kırılgan ,naif bir kalp taşırlar aslında.sen o bedendeki o kalbi iyileştir,yaralarını sar,ruhu en nihayetinde sukuneti bulacak...
ben herşeye rağmen tüm zorluklarına rağmen (ki bu konuştuklarımız sadece bir kısmı )bir subay eşi olmaktan onur duyuyorum..ordu evindeki yapılan o törenlerdeki saygı duruşu ve istiklal marşı okunuşunda o gördüğüm subayların gözlerinde biriken yaş onların ruhunun aynası benim ve bizlerinde gurur kaynağı ... onlar seçilmiş insanlar,mutlaka bir nedeni var değil mi ?
biraz fazla duygusal ve milliyetçi gelebilir size, ama zamanla size yansıyan ruhların yansıması gibi birşey bu..
sizin onun hissettiklerini kısmende olsa hissedebileceğinin farkında ki, siz de onun tarafından seçilmiş kişisiniz...
Onlar,öğretmen ,avukat, doktor ,hemşire vs gibi statülerden önce ,asker eşi olabilecek zihniyeti seçerler aslında.
Çünkü onların durumunu anlayabilmek ,yaşayabilmek her zihniyetine sığamayacak kadar ağır bir yüktür..
çok tşk ederim,ama inanın ben bunlara bile alıştım ,bu ilk ölümün ucundan dönüşü,ilk yürek yanması değildi..düşünün ki ,buna bile alışalabiliyor,işte böylesine zor ve böylesine alışılıyor...dün öyle ki böyle bir vahim olayın ardından eşim bana tel de''canım bana kurşun döktür ''diye takıldı,bende gilerek ona ''merak etme sen gel ben seni kurşuna dizeceğim ''diyerek şakalaşarak bunu da kendi ruhumuzu aydınlatmak adına alt ettik...ve dediğim gibi elele verince her türlü zorluk aşılıyor
