yazılanları sonuna kadar okuyamadan dayanamadım ve senin konula ilgili bişeyler yazmak istedim. yaşadıklarım biraz olsun ışık olur belki sana diye..
canım, hiç kimse okuluyla bişey ispat etmiş olamaz. ama bir gerçek de vardır ki bulunduğumuz ortamlar bize çok şey katar ve gelişmemize sebep olur.
2 ay öncesine kadar 3. yılını doldurmak üzere olan bir ilişkim vardı. ben üniversitede, hem de iyi bir üniversitede güzel ve zor bir bölüm okuyordum. o ise lise mezunuydu. açık öğretimden üniversite okuyordu ama bitirmeye pek niyetli deildi. neyse işte çok sevdim. aileme anlattım ister istemez tereddütleri oldu ileri de aranızda sorun olur mu diye. hatta bunu ona da sordular ve ne dedi biliyor musun? " ben onun çalıştığı ortamı beğenmezsem çalıştırmam ki onu.." " ben asgari ücrete bile çalışsam bize yeter vs.." kör aşığım ya söyledikleri hiç batmadı bana.
ona karşı hiç bir hatam olmadı ama en büyük hatayı kendime yaptım. onun yanında olabilmek için okulumu aksattım. bir iki derken bu benim için çok büyük bir kayıp oldu ve 2 yıl boyunca okulda birkaç ders hariç hiç bir dersimi veremedim. bu durrumu o dahil kimseye de anlatamadım. bu süre içerisinde, ben okula derslere gittiğim zaman bana sürekli msj atar beni arar. her akşam da sorguya çekerdi " hiç erkekle konuştun mu, yanına kimse geldi mi? vs.." ( ki ben insanlarla çok iyi anlaşabilen biriydim, onun yüzünden asosyal oldum..)
neyse benim okulu bitiremediğim ortaya çıkınca ben bu şartlarda seninle yapamam. sen okulun bitmediği için bir işe girip çalışamazsın tek benim maaşımla da ev geçinmez. yapamam artık dedi ve terk etti beni..
benim 3 yılımı, geleceğimi, mesleğimi, herşeyimi uğruna heba ettiğim adam ( kendi salaklığım yüzünden belki ama onun içindi herşey ) beni diplomam olmadan kabul etmedi. ben onunla birlikte olayım asgari ücrete razıyım derken o, benimle benim param olmadan yaşamayı kabul etmedi. ve beni çok sevdiğini, bir gün benden ayrlırsa asla başkasıyla yapamayacağını söyleyen adam, şimdi arkadaşlık sitelerinde, kızların peşinde koşturup duruyor..
ve biliyor musun, en büyük yanlışı aileme yapmış olmam rağmen bütün bu olanlar ortaya çıktığı zaman yanımda bana destek olan bitek onlar oldu. ki ben erkek arkadaşımın ailesini de kendi ailem gibi görüyordum. beni bir arayıp da neler oluyor diye bile sormadılar..
herkes aynı olacak diye bir şart yok ama malesef böyle şeyler de yaşanabiliyor. bana geçen sene sorsalardı ailem karşı çıksa da onunla evlenirim, asla ondan vazgeçmem diyordum. şimdi ailemin lafından asla çıkmam diyorum..
tabi ki kararı verecek olan sensin. sen benim hatalarımı da yapmazsın benden daha aklın başında biri gibi duruyorsun ( en azından 9 aylık ilişkin de bunları sorgulayabiliyorsun )ama çok iyi düşün canım. ben şanslıyım ailem bana hiç arkasını dönmedi, af çıktı okuluma geri de dönebiliyorum. ama her zaman şans yanımızda olmayabilir..
biraz uzun oldu canım ama düşünmene yardımcı olur belki dedim..
yapar iinaşşalh canımm inş..:)))
) her neyse insanların yüzdesi okuması gerekiyo demişler ama siz ve 1 arkadaş daha var çocuğu itmişsin,ezmişsin bilmem ne bilmem ne..Ben zaten çıkmazdayım ailem ne der diye siz kalkmışınız uslubün yanlış..kötü konuşmuşsun..Bunu söylediğimde gayet kırmadan söyledim diye kaç defa yazdım ben hala nasıl itici olabiliyorum..?!! okumazsan ailem onaylamaz cümlesinde ne var..? ki ben bunları düzgün dille söledim.Ayrıca karakterimi sana sorucak değilim ben gayet düzgün bir karakterim war bu seni bağlamaz.Senin karakterin nasıl ki sen utanıyosun sevgilinden diyerek nereye şıçrayacağını şaşırmışsın..Öyle bi konumu var,ben çok sewiyorum diye yazmışım heryere...afedersnz demicem kesinlikle ister küfrü yakıştır ister yakıştırma bağlamaz konuyu g*tyle okumak bu olsa gerek..!
