Merhaba kızlar,
Sevgilim askerdeydi mezun oldu sonrasında askere gitti. Geldi bı sure önce, çok olmadı geleli. Birkaç yere iş başvurusu yaptı. İş bulamazsam diye düşünüyor sürekli annesiyle yaşıyor bı anneme yük oluyormusum gibi hissediyorum diyor. Ona her seferinde diyorum daha geleli kısa bı zaman oldu şimdiden bı kafaya girme elbette bulursun dur az bı dinlen diye. Ama kendini felaket kaptirmis durumda. Dahası askere gitmeden özgüveni iyiydi kendine çok güvenirdi şimdi takmış kafasına çok kilo aldım ne kadar süre oldu saçım sakalım uzamadi diye. Veee acayip takıntılı birisine dönüştü. Askerlikten önce umursamayacagi seyleri şimdi çok umursar oldu en ufak şeyi bile takıyor kafaya. Takıntılari bana da garip gelse de takintilarinin normal olduğunu anlatmaya çalışıyorum. Belki bu şekilde kafasında basite alır da az da olsa takintilarindan kurtulur diye. Çok fazla düşünmeye başladı bı şeylere gülerken bile kafasında hep bı şey var gibi. (Önceki halini bildiğimden anlaşılıyor bu) Bakışlarında hep bı tedirginlik var. O böyle oldukça canım acayip sıkılıyor ve hiç destek olmuyormusum gibi geliyor. Bana çok fazla karışmaya başladı bu aslında sorun ama diğer anlattiklarimin yanında halledilmeyecek bı şey değil.
Korkum şu, bu takıntılar kalıcı değil biliyorum ama bu şekilde kendini iyice yiyip bitirmesinden endişeleniyorum. Kendime çok kızıyorum yanında değilmişim yetemiyormusum gibi geliyor sürekli.
Sevgilim askerdeydi mezun oldu sonrasında askere gitti. Geldi bı sure önce, çok olmadı geleli. Birkaç yere iş başvurusu yaptı. İş bulamazsam diye düşünüyor sürekli annesiyle yaşıyor bı anneme yük oluyormusum gibi hissediyorum diyor. Ona her seferinde diyorum daha geleli kısa bı zaman oldu şimdiden bı kafaya girme elbette bulursun dur az bı dinlen diye. Ama kendini felaket kaptirmis durumda. Dahası askere gitmeden özgüveni iyiydi kendine çok güvenirdi şimdi takmış kafasına çok kilo aldım ne kadar süre oldu saçım sakalım uzamadi diye. Veee acayip takıntılı birisine dönüştü. Askerlikten önce umursamayacagi seyleri şimdi çok umursar oldu en ufak şeyi bile takıyor kafaya. Takıntılari bana da garip gelse de takintilarinin normal olduğunu anlatmaya çalışıyorum. Belki bu şekilde kafasında basite alır da az da olsa takintilarindan kurtulur diye. Çok fazla düşünmeye başladı bı şeylere gülerken bile kafasında hep bı şey var gibi. (Önceki halini bildiğimden anlaşılıyor bu) Bakışlarında hep bı tedirginlik var. O böyle oldukça canım acayip sıkılıyor ve hiç destek olmuyormusum gibi geliyor. Bana çok fazla karışmaya başladı bu aslında sorun ama diğer anlattiklarimin yanında halledilmeyecek bı şey değil.
Korkum şu, bu takıntılar kalıcı değil biliyorum ama bu şekilde kendini iyice yiyip bitirmesinden endişeleniyorum. Kendime çok kızıyorum yanında değilmişim yetemiyormusum gibi geliyor sürekli.
Son düzenleme: