Erkek arkadaşımın depresyonu ve etkilenen ilişkimiz

Malesef özel sektörde durum bu. Herkes yorgun ve uzun saatler çalışmaktan sosyal hayat nerdeyse hiç olmuyor. Tek bir tatil gününde babasının işinde çalışmayı bırakıp kendine ve size zaman ayırmalı. Bu bile bir değişim yaratacak emin olun.
Fakat sadece iş yorgunluğundan değilse bu mutsuzluğu bana biraz da şımarıkça geldi açıkçası. Çünkü onlarca insan bu şartlar altında çalışıyor.
Depresyon doktorun karar vereceği bir teşhis. Altında yatan tek sebep hele ki bir genç için iş temposu olmamalı.
Onlarca insan zor şartlarda çalışıyor diye insan çalıştığı işten mutsuz olamaz mı? Mutsuzluğun şımarıklığı mı olur? Tek sebep iş temposu da olabilir gayet. İnsanlar makine değil sonuçta, zor ve ağır işlerde çalışıp mutsuz olmayacak diye bir program yüklenmiyor kimseye.
 
Erkek arkadaşınız haklı, devlet hastanelerinde 5 dakika sadece ilaç yazma zamanı ayırıyorlar, konuşma terapisi falan yok. İlk gidenlere de çoğunlukla düşük doz klasik antidepresanlardan birini yazıp geçiyorlar. Onlar da iyi gelmiyor zaten. Özel psikologlar da çok pahalı.

Sizin yapabileceğiniz bir şey yok. Eğer gerçekten depresyondaysa yani anlık bir sıkıntı hali değil de sürekli bir depresyona girdiyse sizin çabalarınızın hiçbir anlamı yok. Hatta daha itici görünür sizin onu morallendirmeye çalışmanız. Sabretmeniz gerekiyor.
Biliyorum ben de bu işlere hakimim anksiyete sebebiyle çok gittim. Ama maddiyattan dolayı devam ettiremezse devlet hastanesi hiç yoktan iyidir diye düşündüm bilmiyorum yanlış mıyım.
 
Malesef özel sektörde durum bu. Herkes yorgun ve uzun saatler çalışmaktan sosyal hayat nerdeyse hiç olmuyor. Tek bir tatil gününde babasının işinde çalışmayı bırakıp kendine ve size zaman ayırmalı. Bu bile bir değişim yaratacak emin olun.
Fakat sadece iş yorgunluğundan değilse bu mutsuzluğu bana biraz da şımarıkça geldi açıkçası. Çünkü onlarca insan bu şartlar altında çalışıyor.
Depresyon doktorun karar vereceği bir teşhis. Altında yatan tek sebep hele ki bir genç için iş temposu olmamalı.
İşi fiziksel olarak da yoran bir iş. Güneşin altında çalışıyor bu sıcakta. Bir de çok küçük yaştan beri ilkokuldan beri çalışıyormuş yani onun da bıkkınlığı var ne çocukluk yaşamış ne gençlik yaşıyor.
 
İşi fiziksel olarak da yoran bir iş. Güneşin altında çalışıyor bu sıcakta. Bir de çok küçük yaştan beri ilkokuldan beri çalışıyormuş yani onun da bıkkınlığı var ne çocukluk yaşamış ne gençlik yaşıyor.
Anladım güzelim o zaman çok çok haklı yorgun olması çok normal. Fakat bu gidişatı değiştirmesi gerekiyor erken yaşta sağlığından olabilir.
Bu işi bıraksın demek değil. Mevcut şartlarla kendine oksijen koridoru açmayı bilmeli.
 
Merhaba iyi günler.
Başlıktan da anlaşıldığı üzere erkek arkadaşım sanırım depresyonda. Bunu hal ve hareketlerinden anladım. Hayat enerjisinin kalmadığını hissedebiliyorum ve o da benimle aynı fikirde.
İşi çok yoğun, haftada 6 gün günde 13-14 saat bazen güneşin altında çalışıyor. Dinlenmeye dahi mecali kalmıyor. İşin yoruculuğu onun canını en çok sıkan ve bedenini en çok zorlayan şey. Yıllardır hiç izne de ayrılmamış.
Psikiyatriye gitmesi için onu teşvik ettim, Psikiyatriden değil ama bir psikologtan randevu aldı. Ama ücreti pahalı bulduğu için devam edemeyeceğini söylüyor.
Devlet hastanesine gitmesini söyledim ama ayırdıkları sürenin sorunları için yeterli gelmediğini ve ilaç kullanmak istemediğini söyledi. Kendisine iyi geleceğine ikna etmeye çalıştım ama pek yanaşmıyor.
Bu durum beni de üzmeye ve etkilemeye başladı. Modu hep düşük, yükseltmeye ve keyifli bir şeyler yapmak için teşvik etmeye çalışıyorum ama başaramıyorum. Gülüp eğlenemiyoruz. Haliyle bir süre sonra benim de modum düşüyor. İyi biri kendisi ama bu sorunlarıyla başa çıkması gerekiyor. Bunun için ne yapılabilir sizce ?

Bu kadar yoğun çalışıyor olsam ve hayatımdaki insan beni psikiyatriye gitmem için teşvik etmeye çalışsa ; o insanla yollarımı ayırmayı tercih ederdim.

Adamın binbir zorlukla kazandığı parayı bir psikoloğa ve seanslara değil , kendine harcamaya ihtiyacı var.
 
Bu kadar yoğun çalışıyor olsam ve hayatımdaki insan beni psikiyatriye gitmem için teşvik etmeye çalışsa ; o insanla yollarımı ayırmayı tercih ederdim.

Adamın binbir zorlukla kazandığı parayı bir psikoloğa ve seanslara değil , kendine harcamaya ihtiyacı var.
Ama psikiyatriye ve psikologlara vereceği para da mental sağlığına yatırım olacağı için kendine harcadığı bir para sayılmaz mı ? Ben öyle düşündüm yani. Ama tabii herkesin bakış açısı farklı olabilir saygı duyarım hoşuma da gider.
Bilemiyorum ben bir sorun hissediyorum, çocukluğundan beri sürekli çalışan ve ailevi sorunları olan (onlar bu konuyla ilgili değil gerçi ama uzman desteği almaya teşvik etme sebeplerim arasında) birinin profesyonel biriyle görüşmeye ihtiyacı olabilir, çünkü depresyona girdiğini gerçekten görseniz anlarsınız.
Ha hobilerine, yemesine içmesine de para harcamasını isterim tabii ki ama benim yapabileceğim teşvikten öteye gidemez. Psikolog konusunda da öyle.
 
Sana bakınca bile gülümsemiyor mu
Gülümsüyor, ama genel olarak mutsuz ve bunalmış hissediyor. Biz konuştuğumuzda kendisi de söylüyor bunu zaten. Ama işte benim çabam ve desteğim bir yere kadar işe yarayabiliyor. Çok zor bir hayatı ve ağır travmaları olmuş, onun da dinlenilip anlaşılmaya ihtiyacı var. Ben ne kadar becerebiliyorum bilmiyorum.
 
Anladım güzelim o zaman çok çok haklı yorgun olması çok normal. Fakat bu gidişatı değiştirmesi gerekiyor erken yaşta sağlığından olabilir.
Bu işi bıraksın demek değil. Mevcut şartlarla kendine oksijen koridoru açmayı bilmeli.
Teşekkür ederim. Ben elimden geleni yapmaya çalışıyorum bundan sonrası kendisine kalmış artık çünkü aklıma gelen her çözümü söyledim ve bana anlatmak istediği her şeyi de dinleyip kendimce çözüm üretmeye ve daha iyi hissettirmeye çalışıyorum. Umarım az da olsa becerebiliyorumdur.
 
Merhaba iyi günler.
Başlıktan da anlaşıldığı üzere erkek arkadaşım sanırım depresyonda. Bunu hal ve hareketlerinden anladım. Hayat enerjisinin kalmadığını hissedebiliyorum ve o da benimle aynı fikirde.
İşi çok yoğun, haftada 6 gün günde 13-14 saat bazen güneşin altında çalışıyor. Dinlenmeye dahi mecali kalmıyor. İşin yoruculuğu onun canını en çok sıkan ve bedenini en çok zorlayan şey. Yıllardır hiç izne de ayrılmamış.
Psikiyatriye gitmesi için onu teşvik ettim, Psikiyatriden değil ama bir psikologtan randevu aldı. Ama ücreti pahalı bulduğu için devam edemeyeceğini söylüyor. Devlet hastanesine gitmesini söyledim ama ayırdıkları sürenin sorunları için yeterli gelmediğini ve ilaç kullanmak istemediğini söyledi. Kendisine iyi geleceğine ikna etmeye çalıştım ama pek yanaşmıyor.
Bu durum beni de üzmeye ve etkilemeye başladı. Modu hep düşük, yükseltmeye ve keyifli bir şeyler yapmak için teşvik etmeye çalışıyorum ama başaramıyorum. Gülüp eğlenemiyoruz. Haliyle bir süre sonra benim de modum düşüyor. İyi biri kendisi ama bu sorunlarıyla başa çıkması gerekiyor. Bunun için ne yapılabilir sizce ?
sonuç ne durumda şuan?
hayat ve kendisiyle alakalı sorunları olan birisine siz iyi gelemezsiniz hatta yönlendirmeniz onu dahada depresyona sokabilir,kendi istediğin şekle sokmaya çalışıyorsun beni gibi cümlelerde kurabilir size.Önce sorununu kendisi farkedip sonra adım atmalı bence her insan.
 
Back
X