İşte ondan ben karşıyım sevgili ailesi ile tanışmaya siz artık varmış bir hayır diyeceksiniz hakkaten varmış valla göbek atın sakin zerre üzülmeyin ayrılık acısı ne yemeniz lazım o acıyı nasıl birşeyden kurtulmuşsunuz varya Anneniz Kadir gecesi doğurmuş deriz biz .Sizin bununla evliliğiniz elm sokaginda kabus filminin son versiyonu olurdu inanın
Kıyısından donmussunuz kusuruma bakmayın fikrim sabit ben eski sevgilinizi de uygun bulmadım size tek aile değil sorun aileniz üzülür geçer siz bu eski sevgili ile mutlu mesut çocuk buyutemezdiniz dönün okuyun yazdıklarınızı okurken yazmadiklarinizida düşünün ben sizi pek uygun bulmadım fikrim beni bağlar elbette 4 sene sevgili olmak da iyi evlilik garantisi değil bence
Daha iyisi olur 5 sene çıkıp 3 ayda boşanan var neler neler gördük inşallah daha huyu huyuna suyu suyuna gönlüne ailene denk görgü önemli üslup önemli soydur çeker demişler ciddi karar bu çok sevindim ben olmadığına
Bu forumda takıldıysanız kimse zaten eşinden mutlu değil herkes sevip evlenip sonra bin bir tane sorunla uğraşıyor yani o kadar aşık olmak falan fasafiso evlilik düşünüyorsan bu adam sorumluluklarını yerine getirir mi bana bir şey olsa arkamda durur mu saygısını kaybeder mi bunlara takılın sevgilimsiz yapamam moduna girmeyin evlilik bir mantık işi olabilecek en mantıklı kararı alın dönüşü emin ölüm gidişinden çok daha maliyetli oluyorGunaydin herkese, iyi haftalar,
Konumun iliskiler kisminda olmasi gerektigini biliyorum fakat daha fazla insana ulasip daha fazla gorus alabilmek icin buraya actim. Tasimak senin taktirine kalmis sevgili @Mune
Telefondan girdigim icin yazim hatalarim olabilir, simdiden kusura bakmayin.
Yaklasik 4 yillik iliskimi gecen haziran ayinda noktaladim. (Ben 30 erkek arkadasim 28 yasinda) durust olmak gerekirse iyi bir insandi, manevi anlamda cok sevilip sevdigim bir iliski yasadim. Ilk basta sorunlarimiz cok maddiyata dayaliydi, ozel gunlerde kaliteli zaman gecirmek istiyor, guzel anilar biriktirmek, ayda bir kere bile olsa guzel bir mekanda guzel bir yemek yiyelim istiyordum. Bulusmalarimiz genelde evlerimize yakin kafelerde oluyordu. Erkek arkadasim genelde borclarindan cok yakiniyordu, arabasina ve bilgisayarina, ses sistemlerine vb seylere para harciyordu. Ben de borcu oldugunu bildigim icin bir ben bir o hesap odeyerek bulusuyorduk.
Benimle evlenmek istedigini soyluyordu, ben ise daha isimi tam oturtamamis, calissam bile genelde asgari ucret aldigim icin evlilik gibi bir yukun altina girmek istemedigim icin olumsuz konusuyordum. Kendisi benim ailem ile tanisti, ailem de cok sevdi, ben onun ailesiyle tanistim, ilk deneyimimdi, guleryuzlu ama mesafeliydim. Ozel gunlerde erkek arkadasim surekli ailesine mesaj atip bayram seyran kutlamami istedi, hastalikta ziyaret ettim. O da ayni seyleri yapti tabii. Onun haricinde ailesiyle her gun iletisimimiz olmadi. Yine de kardesiyle iliskinin basindan beri iyi bir enerjiye sahip olamadim. Erkek arkadasim baslarda soguk oldugumu adim atmam gerektigini soyledi, yaptim da, fakat karsi taraftan karsilik alamayinca biraktim. Sonucta is ciddiye binerse ben onlarin ailesine gelecektim, onlarin beni benimsemesini istedim.
Simdi anliyorum ki bizim sorunumuz ne maddiyat ne baska birseymis. Erkek arkadasim benim ve ailesi arasinda iyi bir kopru gorevi gorememis. Her ne kadar benim arkamda durdugunu soylese de ayrildiktan sonra ailesinin beni arayarak sorunu bir de benim tarafimdan dinlemek istemediler, ne yazdilar ne ilgilendiler. Gecen gun erkek arkadasimla tekrardan bulusup sorunlarimizi konusmak ve neler yapabilecegimizi dusunmek icin bir araya geldik, ailesiyle ilgili dusuncelerimi belirttim. O sirada bana bir mesaj gosterdi, bence galeyana gelip acti, erkek arkadasim kardesine beni ozledigini yazmak istedigini ama neden yazmamasi gerektigi konusunda fikir istedigini yazmis. Kiz kardesi de benim icin seviyesizce ithamlarda bulunmus. (Zehirlendigin bir yemegi bir daha yer misin, yirtik donu bir daha giyer misin?) Vb mide bulandirici seylerdi. Terbiyemi bozmadim, sessiz kaldim. Bulusmayi bitirdim ve eve geldim.
Erkek arkadasimi hala seviyorum fakat sorunumuz sadece sevgiyle halledilebilecek birsey degil. Ilerisi icin dusundugumde ezilmek, uzulmek, boyle bir ailede cocuk yetistirmek istemiyorum. Yine de neler yapilabilir, erkek arkadasimla bir yola ciksak, atlatabilir miyiz bilemiyorum. Bir araya gelirsek (su an ihtimal dahilinde degil ama nasip), nasil bunlarin ustesinden gelebilirim? Ya da gelecekte farkli biriyle ayni problemleri yasarsam kacmak yerine nasil savasabilirim? Tesekkurler
daha mesafeli olurdum. ben sandım ki benim annemle, ailemle ilişkim nasılsa onlarla da öyle olacağız. ama yok o tamamen hayal. o yüzden mesela bazı söylediklerini “olsun bunları ailem söylese alınmazdım” diyerek unuttum, cevap vermedim.
Bu hissettikleriniz çok normal ,hak ettiğiniz ilişkiyi yaşamanızı dilerim
ama illa yaşamak için kendinizden feragat etmeyin, sınırlarınızı net çizin yoksa iki güzel söz, bir iki sex için tüm hayatınızı mahvedersiniz......
Arkadaşlar! Erkek arkadaşlarınızın ailesi samimi olmayın. Mümkünse nişana kadar tanismayin bile. Ne kadar çok muhabbet tez ayrılık getirir. Evlenene kadar, hatta evlenince bile bir parça yabancı size bu insanlar. Neden bu kadar meraklısınız iç içe girmeye. Artık şu ilişkileri iki kişi yaşamayı öğrenin yahu! Yok ayrilinca arayıp sormamışlar, ne münasebet ne ogullarina sorsunlar ne de bana. Biz yaşamışız, biz öyle uygun görüp ayrılmışız. İşte arada mesafe olmayınca boyle terbiyesizlikler yapma hakkını kendilerinde buluyor insanlar, çünkü biz izin vermiş oluyoruz.Gunaydin herkese, iyi haftalar,
Konumun iliskiler kisminda olmasi gerektigini biliyorum fakat daha fazla insana ulasip daha fazla gorus alabilmek icin buraya actim. Tasimak senin taktirine kalmis sevgili @Mune
Telefondan girdigim icin yazim hatalarim olabilir, simdiden kusura bakmayin.
Yaklasik 4 yillik iliskimi gecen haziran ayinda noktaladim. (Ben 30 erkek arkadasim 28 yasinda) durust olmak gerekirse iyi bir insandi, manevi anlamda cok sevilip sevdigim bir iliski yasadim. Ilk basta sorunlarimiz cok maddiyata dayaliydi, ozel gunlerde kaliteli zaman gecirmek istiyor, guzel anilar biriktirmek, ayda bir kere bile olsa guzel bir mekanda guzel bir yemek yiyelim istiyordum. Bulusmalarimiz genelde evlerimize yakin kafelerde oluyordu. Erkek arkadasim genelde borclarindan cok yakiniyordu, arabasina ve bilgisayarina, ses sistemlerine vb seylere para harciyordu. Ben de borcu oldugunu bildigim icin bir ben bir o hesap odeyerek bulusuyorduk.
Benimle evlenmek istedigini soyluyordu, ben ise daha isimi tam oturtamamis, calissam bile genelde asgari ucret aldigim icin evlilik gibi bir yukun altina girmek istemedigim icin olumsuz konusuyordum. Kendisi benim ailem ile tanisti, ailem de cok sevdi, ben onun ailesiyle tanistim, ilk deneyimimdi, guleryuzlu ama mesafeliydim. Ozel gunlerde erkek arkadasim surekli ailesine mesaj atip bayram seyran kutlamami istedi, hastalikta ziyaret ettim. O da ayni seyleri yapti tabii. Onun haricinde ailesiyle her gun iletisimimiz olmadi. Yine de kardesiyle iliskinin basindan beri iyi bir enerjiye sahip olamadim. Erkek arkadasim baslarda soguk oldugumu adim atmam gerektigini soyledi, yaptim da, fakat karsi taraftan karsilik alamayinca biraktim. Sonucta is ciddiye binerse ben onlarin ailesine gelecektim, onlarin beni benimsemesini istedim.
Simdi anliyorum ki bizim sorunumuz ne maddiyat ne baska birseymis. Erkek arkadasim benim ve ailesi arasinda iyi bir kopru gorevi gorememis. Her ne kadar benim arkamda durdugunu soylese de ayrildiktan sonra ailesinin beni arayarak sorunu bir de benim tarafimdan dinlemek istemediler, ne yazdilar ne ilgilendiler. Gecen gun erkek arkadasimla tekrardan bulusup sorunlarimizi konusmak ve neler yapabilecegimizi dusunmek icin bir araya geldik, ailesiyle ilgili dusuncelerimi belirttim. O sirada bana bir mesaj gosterdi, bence galeyana gelip acti, erkek arkadasim kardesine beni ozledigini yazmak istedigini ama neden yazmamasi gerektigi konusunda fikir istedigini yazmis. Kiz kardesi de benim icin seviyesizce ithamlarda bulunmus. (Zehirlendigin bir yemegi bir daha yer misin, yirtik donu bir daha giyer misin?) Vb mide bulandirici seylerdi. Terbiyemi bozmadim, sessiz kaldim. Bulusmayi bitirdim ve eve geldim.
Erkek arkadasimi hala seviyorum fakat sorunumuz sadece sevgiyle halledilebilecek birsey degil. Ilerisi icin dusundugumde ezilmek, uzulmek, boyle bir ailede cocuk yetistirmek istemiyorum. Yine de neler yapilabilir, erkek arkadasimla bir yola ciksak, atlatabilir miyiz bilemiyorum. Bir araya gelirsek (su an ihtimal dahilinde degil ama nasip), nasil bunlarin ustesinden gelebilirim? Ya da gelecekte farkli biriyle ayni problemleri yasarsam kacmak yerine nasil savasabilirim? Tesekkurler
şu sevgililerin de kendini evli sanması da moda oldu 
