- 3 Ağustos 2012
- 5.353
- 15.387
- 448
Merhaba kızlar. 6 aylık bir ilişkim var. Bizimki uzak mesafe ilişkisi. Ayda 1 kez falan görüşüyoruz. O İstanbul'da, ben Ankara'dayım. Hafta sonları geliyor, görüşüyoruz. Yan yanayken hiçbir problemimiz yok. Ama uzaktayken, telefona geçince başlıyor bazı problemler. Aslında ufak tefek şeyler ama sormak istedim sizlere de.
Şimdi en çok kafama takılan şey, erkek arkadaşımın dayısı. Dayısıyla aynı yaştalar, 26 yaşındalar. Biraz uçuk kaçık birisi. Geçenlerde bi telefon konuşmalarına şahit oldum. Erkek arkadaşımı gece 1'de Taksim'e çağırmış. Yanında da kız arkadaşı ve kız arkadaşının kuzeni varmış. Sevgilime "kızlar çok ısrar etti o yüzden çağırdım" dedi. Ben de çok kızdım, sinirlendim. Dayısının kız arkadaşı benden önce sevgilime bir kız ayarlamış, bu da beni işkillendiriyor. "Böyle şeylerden yalnizliktandevrenkiralik rahatsız oluyor, böyle davetlerde bulunma" demesini istiyorum. Ama demiyor. Sanırım fırsat olmadığı için demiyor ama eğer böyle bir şey tekrar olursa nasıl bir tepki vermem gerektiğini bilmiyorum.
Bir de uzaktayken dilime hakim olamıyorum. Daha dün görüştük, İstanbul'a döndü dün akşam. Yanındayken ağzımı açıp tek kelime edemiyorum ona. Ama uzaktayken kızdığımda ağzıma geleni söylüyorum. Bu huyumu yendiğime inanıyorum dünkü görüşmemizden sonra ama, dün oturup biraz konuştuk. Onu yorduğumu, çok bunaldığını söyledi. "Ayrılmak ister miydin" dediğimde de "Bilmiyorum" dedi. Gerçi sonradan istemediğini, beni sevdiğini söyledi ama çok aklıma takıldı. Bugüne kadar hiç ayrılığı düşünmemişti.
Beraber dolaşırken bir kız geçiyordu, ona baktığını gördüm. Sinirlendim. "Biletimi 12'de alacağım" dedi bana. Bunu nasıl dedi hala inanamıyorum. Yanımda 1 saat fazla kalmak için ertesi gün işe 4 saatlik uykuyla gidiyor normalde. Dürüst ol diyorum her konuda. Dürüst olursan her şeyi çözebiliriz diyorum. Önce "bakmadım" dedi, sonra "baktım, gözüm kaydı" dedi. Hiçbir şey anlamıyorum. Demek ki İstanbul'dayken her önüne gelene bakıyor bu adam... En sevmediğim şey, bir de kırk yılda bir görüşüyoruz benim yanımda yaptı...
"Benden daha fazla mutlu olabileceğin biri vardır belki" diyorum. Kesin bir ifadeyle "Yok, ben seninle çok mutluyum" diyemiyor. "Varsa da bu ihtimal için seni neden kırayım" diyor. Dün bunları konuşurken beni sevdiğini hissedemedim. Sanki ayrılmaya cesaret edemiyor gibiydi, anlamıyorum...
Korktum açıkçası, onu kaybetmekten korkuyorum zaten. Ama eğer bu şekilde davranıp benden ayrılırsa yapacak bir şeyim yok. Şimdi aramız iyi, ama dünkü konuşma öyle aklıma takıldı ki içimden geldiği gibi sıcak olamıyorum ona karşı. Siz ne dersiniz, güvenmeli miyim ona, yoksa aklımda şüpheler kalmalı mı hala?
Şimdi en çok kafama takılan şey, erkek arkadaşımın dayısı. Dayısıyla aynı yaştalar, 26 yaşındalar. Biraz uçuk kaçık birisi. Geçenlerde bi telefon konuşmalarına şahit oldum. Erkek arkadaşımı gece 1'de Taksim'e çağırmış. Yanında da kız arkadaşı ve kız arkadaşının kuzeni varmış. Sevgilime "kızlar çok ısrar etti o yüzden çağırdım" dedi. Ben de çok kızdım, sinirlendim. Dayısının kız arkadaşı benden önce sevgilime bir kız ayarlamış, bu da beni işkillendiriyor. "Böyle şeylerden yalnizliktandevrenkiralik rahatsız oluyor, böyle davetlerde bulunma" demesini istiyorum. Ama demiyor. Sanırım fırsat olmadığı için demiyor ama eğer böyle bir şey tekrar olursa nasıl bir tepki vermem gerektiğini bilmiyorum.
Bir de uzaktayken dilime hakim olamıyorum. Daha dün görüştük, İstanbul'a döndü dün akşam. Yanındayken ağzımı açıp tek kelime edemiyorum ona. Ama uzaktayken kızdığımda ağzıma geleni söylüyorum. Bu huyumu yendiğime inanıyorum dünkü görüşmemizden sonra ama, dün oturup biraz konuştuk. Onu yorduğumu, çok bunaldığını söyledi. "Ayrılmak ister miydin" dediğimde de "Bilmiyorum" dedi. Gerçi sonradan istemediğini, beni sevdiğini söyledi ama çok aklıma takıldı. Bugüne kadar hiç ayrılığı düşünmemişti.
Beraber dolaşırken bir kız geçiyordu, ona baktığını gördüm. Sinirlendim. "Biletimi 12'de alacağım" dedi bana. Bunu nasıl dedi hala inanamıyorum. Yanımda 1 saat fazla kalmak için ertesi gün işe 4 saatlik uykuyla gidiyor normalde. Dürüst ol diyorum her konuda. Dürüst olursan her şeyi çözebiliriz diyorum. Önce "bakmadım" dedi, sonra "baktım, gözüm kaydı" dedi. Hiçbir şey anlamıyorum. Demek ki İstanbul'dayken her önüne gelene bakıyor bu adam... En sevmediğim şey, bir de kırk yılda bir görüşüyoruz benim yanımda yaptı...
"Benden daha fazla mutlu olabileceğin biri vardır belki" diyorum. Kesin bir ifadeyle "Yok, ben seninle çok mutluyum" diyemiyor. "Varsa da bu ihtimal için seni neden kırayım" diyor. Dün bunları konuşurken beni sevdiğini hissedemedim. Sanki ayrılmaya cesaret edemiyor gibiydi, anlamıyorum...
Korktum açıkçası, onu kaybetmekten korkuyorum zaten. Ama eğer bu şekilde davranıp benden ayrılırsa yapacak bir şeyim yok. Şimdi aramız iyi, ama dünkü konuşma öyle aklıma takıldı ki içimden geldiği gibi sıcak olamıyorum ona karşı. Siz ne dersiniz, güvenmeli miyim ona, yoksa aklımda şüpheler kalmalı mı hala?