Ya bu yaratıkları seviyoruz falan ama bakın şunu anlatayım da ne mal olduklarını öğren.
Benimki yapmaz etmez deme kesinlikle yapar, yapmıştır. Sonra ona göre üzül.
3,5 sene bir sevgilim oldu. Aman nasıl seviyor beni.. Ben yurt dışındayken bilgisayarın başında uyurdu.
En iyisi oydu belki. İnsanlar hayret ediyordu ya böyle aşk olur mu sevgi olur mu?
Süprizler, fedakarlıklar, gözünün içine bakmalar... Ay nasıl anlatsam... Ama yaşayan bilir işte bişeyler net değildi. İçime sinmiyordu. Nankör diyorlardı bana.
Sonra tabi bişeyler değişmeye başladı. Biz birbirimizi yetiştirdik. Yani aslında ben tecrübeliydim işim konusunda ona öğrettim, hırslandırdım, anlattım, başarılarıma ortak ettim, o da bana çalışma azmi verdi, destekledi, itekledi beni..
Sonra bu başarılı olmaya başladı. Hedefleri değişti, çevresi değişti, bakış açısı değişti. Gurur duydum.
Ama bu sefer onun gelecek planlarına dahil olmamaya başladım. Küçümsenmeye başladım.
Dedim ki... Ne münasebet?
Bir gün önce yalandan bana ölürüm biterim, kapında kölenim diyen adamdan ertesi gün ayrıldım. Israr bile etmedi.
Neden diye sormadı, düzeltelim demedi....
3,5 yıl her günümün geçtiği beraber büyüdüğüm adam, bana yemek ısmarlamaktan, çay ısmarlamaktan bile imtina eden adam, arabasıyla bir gün beni almamış olan adam ayrılmamızın haftasına başka başka kızlarla alemlere gitti. Arabalarla evlere bırakıldılar.
3. haftada benimde tanıdığım bir kızla flörtleşmeye başladı. 4. hafta yiyiştiler. Hala da beraberler.
Bunları da ben araştırmıyorum. O mükemmel ilişkimize tanık olan herkes şaşkınlıkla ve şokla takip ettiler olayı. Onlar anlatıyor bana.
Ama bişey diyim mi iyi ki kurtulmuşum o sülükten iyi ki. Çok az acı çektim sonra hep güldüm.
Bu yüzden erkeklere çok güvenme. Bulur birisini...
Sana dönerse de başkalarını denemiştir baktı olmuyor bare yine buna gideyim demiştir.
Kendini o kadar düşürme. Bırak gitsin. Hayat güzel ve devam ediyor :)