Merhaba arkadaşlar, sizlerin bir konuda deneyimini merak ediyorum.
Eşimle büyük sorunlarımız yok ancak bir sorun var ki beni çıldırtma noktasına getiriyor bazen: surat yapması.
Bazı günler sabahtan akşama kadar asık suratla dolaşıyor. Bir sorun mu var diyorum, yok bir şey diyor. Yanlış bir şey mi yaptım diyorum, hayır diyor. Benimle ilgili bir durum mu var acaba diye kendimi yiyip bitiriyorum. Sonra bakıyorum kendi kendine düzeliyor, soruyorum aklıma gelen sebebi, bundan mı gergindin diyorum hayır alakası yok diyor. Sebebi de bildirme tenezzülünde bulunmuyor.
Bazen işten dönünce suratı asık oluyor, o zaman emin oluyorum işle ilgili canı sıkılmış, soruyorum noldu diye, anlatmak istemiyor. Anlatınca hatırlayıp daha çok canı sıkılıyormuş. Aslında işle ilgili olduğunu bildirmesi bile büyük olay çünkü daha işle ilgili canım sıkıldı demişliği çok nadir.
Annem ve ananem de çoğu zaman babam ve dedemin suratından şikayetçi. Bir şeye sinirlenilir, konuşulur, hadi bir iki saat surat asarsın. Onlar da bir problem olduğunda günlerce suratları asık geziyor evde. Hadi annemler problemin ne olduğunu bilip surat çekiyor, ben ne olduğunu bilmeden çekiyorum bunu. Çoğu zaman benimle ilgili olmuyor bile.
Bu durumu görmezden gelmeye alışmaya çalışıyorum ama yapamıyorum, diken üstünde oluyorum ne yaptım acaba diye. Benimle ilgili değilse de sorumlusunun ben olmadığım meselelerin sonucuna bu kadar maruz kalmak zorunda mıyım? Ben eşime kızdığımda direkt söylerim konuyu sonra geçer gider asmam suratımı. Başka bir şeyle ilgili canım sıkkınsa zaten asla ona yansıtmamaya çalışırım.
Çok uzattım biliyorum ama, sizlerin eşleri nasıl? Ben mi çok büyütüyorum bu durumu? Aileden mi geliyor bu hassasiyet yoksa genel bir sorun mu bu merak ettim çünkü çevremde evli arkadaşım pek yok.
Eşimle büyük sorunlarımız yok ancak bir sorun var ki beni çıldırtma noktasına getiriyor bazen: surat yapması.
Bazı günler sabahtan akşama kadar asık suratla dolaşıyor. Bir sorun mu var diyorum, yok bir şey diyor. Yanlış bir şey mi yaptım diyorum, hayır diyor. Benimle ilgili bir durum mu var acaba diye kendimi yiyip bitiriyorum. Sonra bakıyorum kendi kendine düzeliyor, soruyorum aklıma gelen sebebi, bundan mı gergindin diyorum hayır alakası yok diyor. Sebebi de bildirme tenezzülünde bulunmuyor.
Bazen işten dönünce suratı asık oluyor, o zaman emin oluyorum işle ilgili canı sıkılmış, soruyorum noldu diye, anlatmak istemiyor. Anlatınca hatırlayıp daha çok canı sıkılıyormuş. Aslında işle ilgili olduğunu bildirmesi bile büyük olay çünkü daha işle ilgili canım sıkıldı demişliği çok nadir.
Annem ve ananem de çoğu zaman babam ve dedemin suratından şikayetçi. Bir şeye sinirlenilir, konuşulur, hadi bir iki saat surat asarsın. Onlar da bir problem olduğunda günlerce suratları asık geziyor evde. Hadi annemler problemin ne olduğunu bilip surat çekiyor, ben ne olduğunu bilmeden çekiyorum bunu. Çoğu zaman benimle ilgili olmuyor bile.
Bu durumu görmezden gelmeye alışmaya çalışıyorum ama yapamıyorum, diken üstünde oluyorum ne yaptım acaba diye. Benimle ilgili değilse de sorumlusunun ben olmadığım meselelerin sonucuna bu kadar maruz kalmak zorunda mıyım? Ben eşime kızdığımda direkt söylerim konuyu sonra geçer gider asmam suratımı. Başka bir şeyle ilgili canım sıkkınsa zaten asla ona yansıtmamaya çalışırım.
Çok uzattım biliyorum ama, sizlerin eşleri nasıl? Ben mi çok büyütüyorum bu durumu? Aileden mi geliyor bu hassasiyet yoksa genel bir sorun mu bu merak ettim çünkü çevremde evli arkadaşım pek yok.
demem o ki üsteleme. Söylemiyosa canı bilir sen bak keyfine. Etki tepki işte. Tepki göremeyince bırakır. Çocuk gibi oluyolar bazen hani ilgi çekmek için yere atar ya çocuk kendini aynen öyle. Ki eşim bu zamana kadar tanıdığım erkeklerin içinde en olgun ve realistik olanıdır ona rağmen.
(ben de
)
