Erkeklere tahammülüm yok, normal miyim?

Hiç evlenmeyebilirsiniz bu normal gayet. Aklınızda bu düşünceler varken çevrenin vs gazına gelip evlenirseniz pişman olursunuz. Teyzem hiç evlenmedi gayet mutlu 50ye yaklastı erkeklere onun da pek tahammülü yok çocuk da sevmez sadece birikim yapmayı istese de kim için yapayımki diye boşluğa düşüyor zaman zaman. Ama tek derdi bu olsun bence. Bir başka tanıdığım hiç evlenmemişti yalnızlık zor geldi sonra 60a doğru ilk evliliğini yaptı. Tabi evlendiği adamın çocukları torunları vardı. Böyle olunca da biraz yabancı gibi kaldı sanki. Bana kalırsa evlilik hiç gerekli bir kurum değil.
 
Biriyle evli kalmak ve hayati paylasmak bana gore asla degildi ve maalesef ki hala degil. 18 yasinda da ayni dusuncedeydim.
Evliyim bu arada.

Evlilik bana gore degil, hic olmadi. Ama napalim sisteme uyduk iste!
 
Biriyle evli kalmak ve hayati paylasmak bana gore asla degildi ve maalesef ki hala degil. 18 yasinda da ayni dusuncedeydim.
Evliyim bu arada.

Evlilik bana gore degil, hic olmadi. Ama napalim sisteme uyduk iste!
Çok mu aşık olarak evlendiniz
 
Severek evlendik evet. Ve o kadar zorlukla evlendik ki.
Normal insanlar gibi yasamak istedim bir muddet sonra.
Normal sekilde evlenip, cocuk yapip bir sekilde hayati gecirmek iste.

Cok manyaktim ben
Deliydim zamaninda.
Her şey zamanında güzel. İnsan arkadaslarının birer birer evlendiğini görünce boşluğa düşüyor. Zamanında çok eğlendiğimiz arkadaşlar gün gelip eşiyle çocuguyla mutluluk pozlarını paylaşmaya başlayınca evlilik fikri oluşmaya başlıyor sanırım.
 
Her şey zamanında güzel. İnsan arkadaslarının birer birer evlendiğini görünce boşluğa düşüyor. Zamanında çok eğlendiğimiz arkadaşlar gün gelip eşiyle çocuguyla mutluluk pozlarını paylaşmaya başlayınca evlilik fikri oluşmaya başlıyor sanırım.
O pozlarin cogu hikaye :KK53:

Ben evlendigim icin memnun muyum? Hayir. Cunku evlilik hicbir zaman bana gore olmadi.
Ama ileride ne olacak peki? Hep bu sekilde kalmayacagiz degil mi?
Iyi ki cocugum olmus. Cok guzel bir duygu. Bir sekilde hayat geciyor cunku.
 
Merak etme çok normalsin.Ben 33 yaşındayım hep kendimi anormal hissettim ama değilmişim.Soyle anlatayım kendimi siz anlayın.Cok mesajlasmayi sevmem ,bunaliyorum ,çok uzuN uzun konuşmayı sevmem,çok konuşan insanları sevmem,ilişkiler anlamında kavgalı gürültülü aldatmali barismali ilişkileri dinlemeyi bile sevmem,ataerkillikten nefret ederim ,giyimime karisilmasina iZin vermem,kitap okurum ,film dizi izlemeye bayilirim. aitlik duygum nerdeyse yok,takım tutmam,bir dine bile mensup değilim.Arkadaslarimin hep yalnız kalacağımı söylerdi ,çünkü burası turkiye ,her erkek kiskanctir,sana gelemez kimse derlerdi.Evlendim,eşim de bana benziyor ,kıskançlık yok ,kavga gurultu yok ,birbirine müdahale yok ,misal o erkek arkadaşları ile buluşmaya gider,benim için sorun değil,ben koşu yaparım o bisiklet sürer,kimse birine yapma etme demez.Birimizin sevmedigi diziye diğeri devam edip bitirebilir ,eşim benden geç yatar problem yok .Sizin gibi düşünen birini bulursaniz çok da mutlu olursunuz,yeter ki başka biri gibi davranmayın,ve sevdiginizi hissettirmeye de ihmal etmeyin.
 
23 yasında bır gencten bunları duymak venı cok sevındırdı. Hayatını gelecegini irdelemen dusunmen sorgulaman cok guzel. Sorgu süpheye sahşp olmak bı ınsandakı en degerlı seydir. Ama bunlarla kendını bunaltmana gerek yok. Tasın evlılık ıcın cok kucuk. Zamanı gelmeyen seyler ıcın endişe etmek sadece kotu vakit gecirmene ve bulundugun anın zayi olmasına sebep olur. Zamana bırak. Bakalım seneye ne dusuneceksın. Belki dusuncenıd egistiren biri olacak. Aynı pencereden baktıgın biriç belkı olmayacak.
 
Merhaba arkadaşlar 23 yaşındayım bugüne kadar doğru düzgün ilişkim olmadı birisiyle uzun süre duygusal yakınlık kuramıyorum sürekli aranmaya, mesajlaşmaya, görüşme buluşma isteklerine gelemiyorum. Normal arkadaşlarımla ve ailemle daha mutluyum. Normal bir günde iş dışında arkadaşlarla buluşur sonra kitap, tv, gazetelere vakit ayırırım, yemek iş yaparım bunlar zaten yeterince zamanımı alırken bir de hayatı iki kişi yaşama ve sürekli birlikte hareket etme düşüncesi bana korkunç geliyor.
Yalnız mutluysan sorun ne diyeceksiniz ama tek düzelik ve hayatını kuramama ve tüm bunların sonucunda yitip giden zaman kaybı ileri de pişmanlık yaratır mı diye de korkmuyorum değil. Çevre baskısı da çabası.

Biriyle evli kalmak, aynı yerde uyumak, hep bir arada olmak korkunç ama hayat boyu yalnız olmak, hayata bağlayan bir uğraşının çocuklarının olmayacak olması da düşündürücü.
Benim durumumda olan ya da olan bir tanıdığı olan var mı? Ne kadar normalim, ileri de değişir miyim, pişmanlık duyar mıyım diye içimi dökmek istedim. Şimdiden teşekkürler.
Tum bunlara kendini hazır hissettiğinde adım atmalisin.Sonucta tek mutluyken yaninda olacak kisiyi ve kendini mutsuz etmek mantiksiz olur.
 
Merhaba arkadaşlar 23 yaşındayım bugüne kadar doğru düzgün ilişkim olmadı birisiyle uzun süre duygusal yakınlık kuramıyorum sürekli aranmaya, mesajlaşmaya, görüşme buluşma isteklerine gelemiyorum. Normal arkadaşlarımla ve ailemle daha mutluyum. Normal bir günde iş dışında arkadaşlarla buluşur sonra kitap, tv, gazetelere vakit ayırırım, yemek iş yaparım bunlar zaten yeterince zamanımı alırken bir de hayatı iki kişi yaşama ve sürekli birlikte hareket etme düşüncesi bana korkunç geliyor.
Yalnız mutluysan sorun ne diyeceksiniz ama tek düzelik ve hayatını kuramama ve tüm bunların sonucunda yitip giden zaman kaybı ileri de pişmanlık yaratır mı diye de korkmuyorum değil. Çevre baskısı da çabası.

Biriyle evli kalmak, aynı yerde uyumak, hep bir arada olmak korkunç ama hayat boyu yalnız olmak, hayata bağlayan bir uğraşının çocuklarının olmayacak olması da düşündürücü.
Benim durumumda olan ya da olan bir tanıdığı olan var mı? Ne kadar normalim, ileri de değişir miyim, pişmanlık duyar mıyım diye içimi dökmek istedim. Şimdiden teşekkürler.
Yaş 28 benim hayatımda kimse yok. Bu saatten sonra olmaz da, sizin en azından aileniz varmış. Benim o da yok .
 
Back
X