- 11 Mart 2023
- 1.096
- 1.259
Kızlar merhaba. 5 gün önce sezeryan ile evladımı kucağıma aldım. Sezeryan olduğum günden itibaren afedersiniz kıçımın üstüne oturmak nasip olmadı. Kaynanam il dışından geldi biz hastanede olduğumuz sürece (2-3 gün) evi onlar kullandı. Evime geldiğimde 3 günlük bulaşık duruyordu tezgahın üstünde. Hastaneden çıktım eve geldiğim dakikadan itibaren inanın yarım saat dinlenemedim asla hiçbir şeyle ilgilenmiyor ne yemek ne bulaşık. kahvaltı hazırlıyoruz yiyip kalkıyor akşam yemeği hazırlıyoruz yiyip kalkıyor her şey annemle benim üzerime kaldı. Kayınpeder geldi kendi düşünmüyor akşam ne yenilecek diye benim annem düşünüyor. Sabah koltuğa oturuyor akşama kadar ordan asla kalkmıyor daha bir bardak suyunu bile içemedim, ameliyat oldum geldim ev süpürmek zorunda kaldım bana etmediği bırakmadı. Kızı aradığında odaları kapatıp gizli gizli konuşması ve kapı dinlemesi de cabası. Ben eşimin ailesiyle sıkıntı yaşayan biriyim ama hiç bu kadarı olmamıştı. Zaten kaynanamla tartıştık dün gittiler. Artık yüzlerini görmek istemiyorum, seslerini duymak istemiyorum görüşmek istemiyorum tiksindim hepsinden. Nasıl bir tavır koyacağım evlerine dahi gitmek istemiyorum bu saatten sonra.Gece bebeğim uyumuyor sabaha kadar bir kaç saatlik bölük pörçük uykuyla duruyorum sabah kalkıyorum benden önce kalkmış ama kahvaltı hazırlamam için beni bekliyor. Öyle yani.Dün akşam görüntülü aradılar telefona çıkmadım çıkmadığım içinde eşim bozuldu kısa bir tartışma yaşadık ama şu anda normal davranıyor. Çok beddua ettim bu lohusa halimle yüzü gülmez zaten artık. İsterse secdede sabahlasın benden helallik almadan zor, o kadar yorgun düştüm ki dün gece aklımı kaybetmekten korktum.