Hanımlar merhaba,
Kendimi hiç sevmediğim olayların içinde buldum. ama aklımdan çıkaramıyorum konuyu.uzak kalmaya çalıştıkça merkezine çekiliyorum.
Elimden geldiğince kısa kesmeye çalışacağım.
Eşim ve ben ailelerimizden uzakta yaşayan, çocuğunu bakıcılara bırakıp uzun saatler dışarılarda ağır şartlarda çalışan bir çiftiz. Gelirimiz Türkiye standartlarında iyi. Yaşlarımız 35. 7 yıldır evliyiz. Kendi emeklerimizle çok şükür iyi bir şeyler yaptık.
Eşimin ailesinin maddi durumu iyi değil.
Babası çok borç yaptı. eve haciz geldi. Eşim gitti toparladı borçları maddi destek oldu. Bayağı yüklü. Bu esnada kardeşi babasının yanında çalıştı işleri toparladılar. Borçlar hafifledi. Eşimin maddi desteği o dönem canımı sıksa da ailesinin ihtiyacı oldu zor günlerinde tabi ki destek olacak diye ses çıkarmadım.
Bu olaydan sonra da eşim bana ailesinin özellikle annesinin ihtiyaçlarını karşılayacağını borç ödediklerini benim anlayış göstermemi istediğini söyledi. İşte market fatura ekstra giderler. Tabi ki dedim. Annen var ortada. Sadece baban olsa neyse ama anneni zorda bırakma dedim.
Bu arada ikimizin de arabası var. Ama ben 2. Araba masraf oluyor diye satmaya karar verdim kendiminkini. Ev peşinatına ayırırız dedim. Sattık birikimimize ekledik.
Sonrasında eşim bana kardeşinin araba almak istediğini yarı parasını vereceğini çünkü annesinin hastane işleri olduğunda toplu taşımalarda zorlandıklarını söyledi. (Arabaları hacizde gitmişti)
Ben burada delirdim bayağı kriz yaşadık. Ama o araba alındı. Benim bekarken aldığım araba satıldı. Onlara araba alındı gibi oldu bunu kaldıramadım. Ama eşim bizim zaten arabamız var bencillik yapma diye beni manipüle etti sanırım. Mevzu annesi falan olunca ben hemen yumuşuyorum nedense bir de. Kadın kocasından çekiyor diye üzülüyorum. Ama bu konuda kardeşi bizi kullanmış gibi hissediyorum hala.
Bu arada eşim oradan maddi desteğini kesti. Evliliğimizde araba yüzünden kriz çıktığını ve onlar için yeterince yardım yaptığını artık çocuğumuz olacağı için de tekrar benimle o noktalara gelmek istemediğini söylemiş ailesine. Bunu sonradan öğrendim. Çünkü aile bana birden cephe aldı. Kısıtlı iletişimimiz koptu. Üzülmedim açıkçası. Sorun çözüldü diye düşünüp rahatlamıştım uzunca bir süredir.
Yeni bir olay pörtledi.
Eşimin kardeşi evlenmek istiyor. Parası yok. Çünkü yıllardır babasının yanında para almadan çalışıyor. Borç ödüyor. Ama bu onun seçimi bence.
ev eşyaları + Kıza takılacak bilezikler + düğün + balayı için bizden destek beklediklerini söylediler. Eşim de minimal bir şekilde çok rahat çözebileceklerini. Bu devirde abartıya gerek olmadığını söyledi. Düğün yapmayın. Vs vs. zamanında biz kendimiz aldığımız için hep eksik gedik spotçulardan bekar evimizden eşyalarla evlenmiştik. Bunu söyledi. Bi başınızı sokun bir yere gerisi gelir. Yapamayacağız diye korkmayın kendiniz halledersiniz diye cesaret veriyor güya.
Bunun üzerine kaynanam en azından bana takılan bilezikleri geri istediğini söylemiş. (bu arada o bilezikler dışında para harcamadılar o dönem ama harcamak zorunda da değiller hediyeyi geri istemeseler yeterdi:) )
Tabi ki bilezikler durmuyor. Ne kdar ediyorsa alıp vereceğiz. Ona okeyim.
Lakin eşim sonrasında düğününü de yapayım kardeşimin son görevim olsun demeye başladı.
Belli ki bu son görev falan olmayacak. Arabasını aldık, şimdi de evlendiriyoruz resmen. Muhtemelen sonra balayına da göndermek isteyecek. Yarın öbür gün çocuğu olunca da okutmaya kalkacaksın bu gidişle dedim.
Ben kendimi bu işler sırasında çok pasif konuma soktum ve artık bu kadar pasif olmamam gerektiğini düşünüyorum. İnsanların mutlu günlerini. Bozmak istemiyorum ama bu düğün meselesi sizce de gemileri yakmayı gerektirmiyor mu? Abartıyor muyum?
Kardeşine de yazık birikim yapamadı babası yüzünden diyorum. Ama sonra da banane bundan diyorum. Ben eşek gibi çalışıyorum. Kendi çocuğumdan kısıp koca herife mi yardım edicem. Herkes nasıl evleniyorsa öyle evlensin değil mi?
Biz evlenirken kimseden destek beklemedik. Marifet diye söylemiyorum zaten zihniyet olarak birilerinden bir şeyler bekleyen insanlar değiliz.
Kusura bakmayın uzun oldu. Hemen cevap yazamayabilirim bebişim var ama okuyor olacağım
Kaynanam diyor ki hay Allah dolar çok çıkacakmış baban insaf etseydi almasaydı o parayı. Yani gerçekten utanma yok bana şu lafı söyleyebiliyor. Dilimin ucuna geliyor babam almasın da siz mi yiyin.
üzgünüm ama izin vermeyin
