Çeşitli fikirler gelmiş, iyi niyetli olduğum için çok da eleştiri almışım.
Dün gece eşim saat 1'de işten geldi ve sabah 4'e kadar uzun uzun konuştuk.
Onu anladığımı ama bunun benim hakkım olduğunu anlattım. Gerekçesinin benimle ilgisi olmadığını ve bana haksızlık ettiğini de açık açık izah ettim. Hiç sinirlenmeden, kavgacı bir tutum içine girmeden, tehdit savurmadan ve duygusal olarak zayıf görünmeden.
Empatinin önemini iyi biliyorum.
Ben onu anlıyorum, içindeki iyi tarafı da görüyorum. Siz uzaktan uzağa, gerçekten iyi niyetle sayısız fikir verdiniz ama yapıcı olan yaklaşımlar sayesinde biz eşimle ortak bir dil konuşmaya başladık.
Tek kaygısı oğlu değilmiş. Eşim boşanmış bir ailenin çocuğu, kendi de ilk eşinden boşanmış. Bunlar hafife alınacak şeyler değil. Bizim ilk tanıştığımız dönemde, şiddetli bir tartışma sonucu ben ondan ayrılma kararı almıştım daha yol yakınken. O zaman çok üzülmüştü ve konuyu affedip tatlıya bağlasak da, zihninde o kaybetme korkusu kalmış.
Bunları anlattı. Ya sen de gidersen, ya bir çocuğum daha dağılmış bir ailede ortada kalırsa vb kaygılarını dinledim.
Hayat ne getirir bilmiyorum ama ben seni yarı yolda bırakmak için yola çıkmadım, elimden geldiğince de her konuda yanında durdum, o zamanlar az tanıyorduk birbirimizi, eski travmalarımın izleri tazeydi, ilişkimizin dinamiğini oturtmamıştık dedim.
Onu anladığımı gördüğünde, onun da beni anladığını ve bunu istemediği için değil, korktuğu için böyle dile getirdiğini anlattı ve benden özür diledi. Bu yumurta dondurma konusunu da, güzellikle nasıl söyleyeceğimi öneren üyemizin cümlelerine benzer cümlelerle ona anlattım. Onu da anladı çünkü karşımdaki insan, körü körüne savunduğum biri değil, sevgisine inandığım biri.
Daha sayamayacağım kadar çok şey konuştuk bu konuda. Hepsi yapıcı şeylerdi.
Biz şimdi; süreçte yaşanacak olası aksamalar ihtimaline karşımhem yumurta dondurma işlemini yapacağız, hem tedavi olacağız ve hem de doğal yollarla çocuk sahibi olmak için de korunmayı bırakacağız. Korunan kendisiydi bu güne kadar. İlk zamanlar daha yeniyiz diye acele etmedik, yazın da tatillerden sonra karar vermiştik çocuk konusuna.
Sonra o sorunlar baş gösterince, korkuları arttı demek ki.
Öfkeyle bu güne kadar hiçbir sorunumu çözemedim, o nedenle hep şunu savunacağım.
Üslup her şeydir.
.
Ve benim eşim dün gece hiçbir söze gerek bırakmadan, korunmaktan vazgeçti.
Sürekli kendini düşünmeyip eşini düşünüyorsun benzeri cümleler de okudum ama bu hayatın içinde olan benim. Onu en iyi ben tanıyorum. Bunalımda olduğum için çözümü tek başıma göremiyorum dedim, bu nedenle de sizlerden yardım istedim. Faydasını da gördüm. Çünkü gerçekten insan üzüldüğünde, çok basit çözümleri göremeyebiliyor.
Bu konuda bana her birinizin cümleleri ışık tuttu, her birinize ayrı ayrı son kez teşekkür ediyorum.
Dilerim bir gün müjdeli haberlerle de kucaklaşırız.
Herkese sağlık dolu bir hafta sonu diliyorum.
