o anlattıkların sadece bi kısmı sen düşün artık :)
amann olsunn diyip geçmedim tabiki, ilk başta bende çok yiyip bitirdim kendimi. balayım ağlamakla geçti, eşimede çok söylendim ilk bi kaç gün bu nasıl bi sorumsuzluktur die ki k.validemler uzakta olduğu için siz alın düğünden sonra hallederiz dediler. herşeyi eşim annem ben yaptık, annem kendi üstüne düşenin fazlasını yaptı bi başına ( babam yok vefat etti ) geri kalanı kredi kartlarıyla senetlerle aldık. evdeki perdeden, toplu iğneye kadar kendim yaptıım. etrafımdakiler kız vermediniz damat aldınız dedi. akrabalarım böyle şeymi olur die anneme sölendiler. sağolsun canım annem onlar mutlu olsun borç ödenir napalım dedi.
bende söylendim ama baktım ki eşimin yapabileceği bişi yok, ne yapsın gidip gırtlaklarına mı sarılsın ödeyin borcu diee...kendi kendime kızıp söylenip popomun üzerine oturuyorum yine. yaptığım tek şey laflarımla eşimi üzmek oluyor.
o dönemde benden 2 ay önce evlenen bi arkadaşım boşandı hemde 3,5 aylık evliyken görsen herşeyi 4-4 lük oldu, evi ,arabası takıları. ama gel görki huzurları yoktu. benim durumumuda biliyodu ve bana dediki '' Bal10 5 kuruşunuz olmasın ama huzurunuz olsun, o parayla saatın alıncak bişi değil ''. o gün dank etti bende. birdaha o gün bugün para borç adını ağzıma almadım. eşim benim bu efddakarlığımı görünce daha bi sıkı sarıldı bana. Mutluluğumuza mutluluk kattık, birlikte herşeyi aşabileceğimizi anladık.
bende senin gibi yalnız olduğumda aklıma düşüyor, kızıyorum sinirleniyorum ama sonradan diyorum ki olsun eşimin canı sağolsun.
sende bu şekilde telkin etmeyi dene kendini. bak ozaman herşey çok daha güzel olur.