Konularınıza bir daha baktım...
Eşiniz annenize gelmemek konusunda çok haklı... Yerden göğe kadar diye bir tabir vardır ya, aynen o kadar...
Kayınvalideniz konusunda yaşadıklarınızı üstü örtülü anlatmışsınız, tam olarak neler olduğunu bilmiyorum.. Belki şunu yapmayı düşünebilirdim;
Eşime "Annenle problemlerim olduğunu biliyorsun. Ancak annemin de sana yaptığını ben unutamıyorum. Ailelerin bu dengesizlikleri yüzünden evladımın psikolojisi, evliliğimin dengesi ile oynamak istemiyorum.. Evladım benim için öncelikli... Beni annene karşı koruyacağına söz verirsen eğer seninle annenlerde kalabilirim. Ancak bu sana verdiğim son şans olur. Ailen, bana karşı ağzından çıkan harflere bile dikkat edecek, ettireceksin. Evladımla ilgili de abartılı ilgi istemiyorum. Senin elin bizim üzerimizde olacak.. Ben de gün içerisinde anneme uğrarım bebekle... Akşam gelirim.."
sizin olayınızda, kayınvalideme giderim. Annemin ayağına kadar gelmiş eşim kabul edilmemiş... E artık yapacak bir şey yok.. Anneniz haklı bile olsa artık haksız konumunda...
İhtimalsiz olarak yapacağım kesin şey ise;
İki taraf da aklını toplayana kadar hiçbirisine gitmem.. Çocuğu görmek isteyen olgun davranacak... Eşimin de çocuğu eşit bölmeye çalışması çok anlamsız gelir zaten, onu da hiç anlayamam... Her ikisine de göstermem, eşimin de saçmalamasının önünü kesmiş olurum böyle... Allah sabır versin, her yanınız çoluk çocuk resmen.. Çocukça davranan adı büyük olan yaşı büyüklere ne yazık ki ben tahammülsüzüm sanırım artık...
ne mantıksızlık aileside cahil belli, Allah sabır versin canım sana,onlarada akıl versin...
neyseki açıklamayı gördüm
