Merhabalar, biz eşimle ailelerden uzak bir şehirde çalışıyorduk, 7 ay önce bebeğimiz oldu. Hep hayal ettiğimiz gibi ben ücretsiz izin aldım eşim de üzerine düşen herşeyi yapıyor severek bakıyoruz, ara ara zorlansak da idare ediyoruz. Ben ücretsiz izne ayrılmadan önce bir eğitim kazandım eşim de o şehre tayin istedi ve temmuzda tayin oldu. Bu süre zarfında ailelerimiz bebegi sadece 2 kere gördü. Evi kapattık eşim yeni şehre taşıyana kadar ben ve bebeğim sırayla hem daha rahat etmek için hem de vakit gecirsinler diye ailelerin yanında kalacağız. Eşim de mehil izninde bizimle sonra haftasonları gelecek. Ne olduysa bu sürede oldu. Ben aslında biraz çekiniyordum kayınvalidem ve kendi babam biraz fazla fikir beyan eder iki tarafta da sıkıntı yaşar mıyım diye bence ben çok iyi idare ettim. Bazen bisey diyorlar ama kibar bir şekilde sınır çiziyorum konu kapanıyor. Ama eşim resmen terör estiriyor herkese. Ailelerden kendi ailesi de dahil çocuğu kıskanıyor kimseye vermek istemiyor gibi davranıyor. Korkar uzaktan sevin, aman düşürmeyin, onu vermeyin, bunu yapmayın, bağırmayın, sessiz konusun, ışığı açmayın, ses yapmayın. Yani söyledikleri yanlış degil ama o kadar panik ki artık dalga konusu olduk. İnsanlar korkarak kucağına alıyor bebeğimi. Ben zaten primer sorumluluğu asla başkasına vermem ama biraz da onlar severken ilgilenirken rahatlamak istiyorum ya kendi alıyor ya hemen bana sesleniyor seni istiyor diye. Defalarca konuştum bak insanları kırıyorsun böyle olmaz, onlar da aylardır bekliyor sevmek icin diye yok tamam diyor yine aynı. Dedelerine bebek arabasını sürdürürken bile tetikte kalıyor. Üzülüyorlar haklı olarak ben de kendimi kötü hissediyorum nasıl çözebilirim bunu ?