Eşim bebeğimizi herkesten kıskanıyor

Anvera

Üye
Anneler Kulübü
Kayıtlı Üye
11 Şubat 2025
85
244
8
Merhabalar, biz eşimle ailelerden uzak bir şehirde çalışıyorduk, 7 ay önce bebeğimiz oldu. Hep hayal ettiğimiz gibi ben ücretsiz izin aldım eşim de üzerine düşen herşeyi yapıyor severek bakıyoruz, ara ara zorlansak da idare ediyoruz. Ben ücretsiz izne ayrılmadan önce bir eğitim kazandım eşim de o şehre tayin istedi ve temmuzda tayin oldu. Bu süre zarfında ailelerimiz bebegi sadece 2 kere gördü. Evi kapattık eşim yeni şehre taşıyana kadar ben ve bebeğim sırayla hem daha rahat etmek için hem de vakit gecirsinler diye ailelerin yanında kalacağız. Eşim de mehil izninde bizimle sonra haftasonları gelecek. Ne olduysa bu sürede oldu. Ben aslında biraz çekiniyordum kayınvalidem ve kendi babam biraz fazla fikir beyan eder iki tarafta da sıkıntı yaşar mıyım diye bence ben çok iyi idare ettim. Bazen bisey diyorlar ama kibar bir şekilde sınır çiziyorum konu kapanıyor. Ama eşim resmen terör estiriyor herkese. Ailelerden kendi ailesi de dahil çocuğu kıskanıyor kimseye vermek istemiyor gibi davranıyor. Korkar uzaktan sevin, aman düşürmeyin, onu vermeyin, bunu yapmayın, bağırmayın, sessiz konusun, ışığı açmayın, ses yapmayın. Yani söyledikleri yanlış degil ama o kadar panik ki artık dalga konusu olduk. İnsanlar korkarak kucağına alıyor bebeğimi. Ben zaten primer sorumluluğu asla başkasına vermem ama biraz da onlar severken ilgilenirken rahatlamak istiyorum ya kendi alıyor ya hemen bana sesleniyor seni istiyor diye. Defalarca konuştum bak insanları kırıyorsun böyle olmaz, onlar da aylardır bekliyor sevmek icin diye yok tamam diyor yine aynı. Dedelerine bebek arabasını sürdürürken bile tetikte kalıyor. Üzülüyorlar haklı olarak ben de kendimi kötü hissediyorum nasıl çözebilirim bunu ?
 
Aynı eşim, her an tetikte bekliyordu, öyle tutmayın böyle yatirmayin, sürekli müdahale ediyordu insanlar artık kızmaya başlıyordu iyi ki bir çocuğun var diye. Hiç kimseye güvenmiyordu, dikkat etmezlerse düşerse çarparsa, sağlıksız şeyler yedirirlerse diye artık takıntı halindeydi, 2 yaşına kadar çok kastı da son 6 aydır çok hafif değişim var onun haricinde Aynı benden başka kimseye güvenmiyor, kıskanmıyor aslında aşırı korumacı davranıyor. En ufak birsey olsa sanki onun canı yanmış ki adam kahroluyor üzüntüden, çocuğun kendi halinde sakince birseylerle oyun oynaması bile onu üzüyor, cocuk mahsunlasti diyor, abartma diyorum ya bırak kendi kendine oynasın birazda, hayal kursun oyun üretsin karışma diyorum da oyalıyorum. Değişmiyor ya bazı şeylerde esneme oluyor ama ağırlıklı kalıcı.
 
Aynı eşim, her an tetikte bekliyordu, öyle tutmayın böyle yatirmayin, sürekli müdahale ediyordu insanlar artık kızmaya başlıyordu iyi ki bir çocuğun var diye. Hiç kimseye güvenmiyordu, dikkat etmezlerse düşerse çarparsa, sağlıksız şeyler yedirirlerse diye artık takıntı halindeydi, 2 yaşına kadar çok kastı da son 6 aydır çok hafif değişim var onun haricinde Aynı benden başka kimseye güvenmiyor, kıskanmıyor aslında aşırı korumacı davranıyor. En ufak birsey olsa sanki onun canı yanmış ki adam kahroluyor üzüntüden, çocuğun kendi halinde sakince birseylerle oyun oynaması bile onu üzüyor, cocuk mahsunlasti diyor, abartma diyorum ya bırak kendi kendine oynasın birazda, hayal kursun oyun üretsin karışma diyorum da oyalıyorum. Değişmiyor ya bazı şeylerde esneme oluyor ama ağırlıklı kalıcı.
Ay resmen kendi eşimi gördüm okurken, Allah yardımcımız olsun 🤦‍♀️
 
Biraz ayaklansın hele 2 yaşa gelsin geçer bence en azından azalır. Bu tavırları siz yapsanız kimse takmazdı eşiniz diyince yapmıyolarsa iyi bir bakıma bence.
En azından bi şeyler ağzına tıkmazlar bebeğin yada öpmezler
 
Çocuğumuz 5 yaşında eşim hala aynı 😂 ben çözüm bulamadım umarım siz bulursunuz
 
Bence çok güzel bir şey 😅 ben eşleriniz olan kişiyim eşim de siz 😆😆 az daha zorlasam bebeğimin yanından yavaş geçin rüzgar hasta edecek diyebilirim sjdjdkdk ama yemin ederim istemsiz oluyor birisi severken oynarken öyle kalbim çarpıyor ki sanki her an düşürecekler ya da bebeğimin başına bir şey gelecek gibi hissediyorum. Sadece eşime ve kendime güvenebiliyorum. Ayrıca yalan söylemeyeyim bazen kıskanıyorum da. Kendimi törpüledim insanlara bir şey demiyorum ama kendimi yiyip bitiriyorum 🥲 yani eşiniz bir şey demese kendini yer bitirir istemsiz oluyor. Mesela bebeğimle müstakil evde bahçeye çıkıyorlar en fazla 5 dakika sabredebiliyorum sonra hemen peşlerinden gidiyorum. İnanılmaz uykum oluyor beni düşündüklerinden sevmek bakmak istiyorlar veriyorum 5 dakika olmadan zımba gibi kalkıyorum oysa bebeği vermesem bebeği uyutmaya çalışırım asla uykum açılmaz daha bir sürü şey. Normal değil biliyorum tek temennim bebeğim büyüdükçe bu durumu almam. Birde sabah uyandığımda inanılmaz özlüyorum ya da biri severken hadi sev bitir bebeğimi geri ver diyesim geliyor. Geçen biri bebeğimi hafif yukarı kaldırdı heyecanla hayırr diyerek yerimden öyle bir hopladim ki ama refleks djdjdj oysa ben bebeği uçak gibi hareket ettiriyorum evde gezdiriyorum. Başkasına güvenemiyorum
 
Merhabalar, biz eşimle ailelerden uzak bir şehirde çalışıyorduk, 7 ay önce bebeğimiz oldu. Hep hayal ettiğimiz gibi ben ücretsiz izin aldım eşim de üzerine düşen herşeyi yapıyor severek bakıyoruz, ara ara zorlansak da idare ediyoruz. Ben ücretsiz izne ayrılmadan önce bir eğitim kazandım eşim de o şehre tayin istedi ve temmuzda tayin oldu. Bu süre zarfında ailelerimiz bebegi sadece 2 kere gördü. Evi kapattık eşim yeni şehre taşıyana kadar ben ve bebeğim sırayla hem daha rahat etmek için hem de vakit gecirsinler diye ailelerin yanında kalacağız. Eşim de mehil izninde bizimle sonra haftasonları gelecek. Ne olduysa bu sürede oldu. Ben aslında biraz çekiniyordum kayınvalidem ve kendi babam biraz fazla fikir beyan eder iki tarafta da sıkıntı yaşar mıyım diye bence ben çok iyi idare ettim. Bazen bisey diyorlar ama kibar bir şekilde sınır çiziyorum konu kapanıyor. Ama eşim resmen terör estiriyor herkese. Ailelerden kendi ailesi de dahil çocuğu kıskanıyor kimseye vermek istemiyor gibi davranıyor. Korkar uzaktan sevin, aman düşürmeyin, onu vermeyin, bunu yapmayın, bağırmayın, sessiz konusun, ışığı açmayın, ses yapmayın. Yani söyledikleri yanlış degil ama o kadar panik ki artık dalga konusu olduk. İnsanlar korkarak kucağına alıyor bebeğimi. Ben zaten primer sorumluluğu asla başkasına vermem ama biraz da onlar severken ilgilenirken rahatlamak istiyorum ya kendi alıyor ya hemen bana sesleniyor seni istiyor diye. Defalarca konuştum bak insanları kırıyorsun böyle olmaz, onlar da aylardır bekliyor sevmek icin diye yok tamam diyor yine aynı. Dedelerine bebek arabasını sürdürürken bile tetikte kalıyor. Üzülüyorlar haklı olarak ben de kendimi kötü hissediyorum nasıl çözebilirim bunu ?
Babalar böyle kızım 10 buçuk aylık emeklemeye yeni başladı terör estiriyor evde. Eşim de aman düşer tut bak bak kötü olur dikkat et al ordan diyip duruyor. Sonuç olarak sakınan göze çöp batıyor defalarca kez kafasını vurdu kızım. Çok dillendirmek istemiyorum anladınız.
Anne olarak nefes almalıyız evet bende takıntılıyım ama amann annem nasıl bakarsa baksın ya öyle tutmuş dert değil. Babamı uyarırım bak sağlam tut diye anlamaz. Bisikletinden bırakma derim. Kucağından kayar atıyor kendini diye uyarırım normal ama annemi uyarmam.
Ek gıda haliyle uyarmakta sakınca yok ama ben biraz relax olmak istiyorum ya. Evet ben yetiştiricem kimse kafasına göre müdahale edemez ama çocuğum keşfetmeli. Popo üstü düşsün napıyım. Kafasını koltuğa vursun öğrensin yani. Balkon eşiği var eşim bacağı acır alsana dedi almadım kendi atladı kızım. Acısa ıhhh diyor zaten. Gelişimleri için şart bu. Sürekli kontrol edemeyiz onların iyilikleri için. Ben ara ara yalnız bırakırım oynasın diye bazende yanına otururum. Ee ağlıyor kucağıma aldığımda olur. Eşimde aman annen şöyle yapmasın aman baba sessiz ol yer milleti. Çözümü yok baba pimpirikliği.
Siz rahat olucaksınız. Anne sizsiniz siz yetiştireceksiniz evladınızı. Baba koruyucu görevinden pimpiriklenebilir dert değil bana göre.
 
Merhabalar, biz eşimle ailelerden uzak bir şehirde çalışıyorduk, 7 ay önce bebeğimiz oldu. Hep hayal ettiğimiz gibi ben ücretsiz izin aldım eşim de üzerine düşen herşeyi yapıyor severek bakıyoruz, ara ara zorlansak da idare ediyoruz. Ben ücretsiz izne ayrılmadan önce bir eğitim kazandım eşim de o şehre tayin istedi ve temmuzda tayin oldu. Bu süre zarfında ailelerimiz bebegi sadece 2 kere gördü. Evi kapattık eşim yeni şehre taşıyana kadar ben ve bebeğim sırayla hem daha rahat etmek için hem de vakit gecirsinler diye ailelerin yanında kalacağız. Eşim de mehil izninde bizimle sonra haftasonları gelecek. Ne olduysa bu sürede oldu. Ben aslında biraz çekiniyordum kayınvalidem ve kendi babam biraz fazla fikir beyan eder iki tarafta da sıkıntı yaşar mıyım diye bence ben çok iyi idare ettim. Bazen bisey diyorlar ama kibar bir şekilde sınır çiziyorum konu kapanıyor. Ama eşim resmen terör estiriyor herkese. Ailelerden kendi ailesi de dahil çocuğu kıskanıyor kimseye vermek istemiyor gibi davranıyor. Korkar uzaktan sevin, aman düşürmeyin, onu vermeyin, bunu yapmayın, bağırmayın, sessiz konusun, ışığı açmayın, ses yapmayın. Yani söyledikleri yanlış degil ama o kadar panik ki artık dalga konusu olduk. İnsanlar korkarak kucağına alıyor bebeğimi. Ben zaten primer sorumluluğu asla başkasına vermem ama biraz da onlar severken ilgilenirken rahatlamak istiyorum ya kendi alıyor ya hemen bana sesleniyor seni istiyor diye. Defalarca konuştum bak insanları kırıyorsun böyle olmaz, onlar da aylardır bekliyor sevmek icin diye yok tamam diyor yine aynı. Dedelerine bebek arabasını sürdürürken bile tetikte kalıyor. Üzülüyorlar haklı olarak ben de kendimi kötü hissediyorum nasıl çözebilirim bunu ?
Babalar böyle kızım 10 buçuk aylık emeklemeye yeni başladı terör estiriyor evde. Eşim de aman düşer tut bak bak kötü olur dikkat et al ordan diyip duruyor. Sonuç olarak sakınan göze çöp batıyor defalarca kez kafasını vurdu kızım. Çok dillendirmek istemiyorum anladınız.
Anne olarak nefes almalıyız evet bende takıntılıyım ama amann annem nasıl bakarsa baksın ya öyle tutmuş dert değil. Babamı uyarırım bak sağlam tut diye anlamaz. Bisikletinden bırakma derim. Kucağından kayar atıyor kendini diye uyarırım normal ama annemi uyarmam.
Ek gıda haliyle uyarmakta sakınca yok ama ben biraz relax olmak istiyorum ya. Evet ben yetiştiricem kimse kafasına göre müdahale edemez ama çocuğum keşfetmeli. Popo üstü düşsün napıyım. Kafasını koltuğa vursun öğrensin yani. Balkon eşiği var eşim bacağı acır alsana dedi almadım kendi atladı kızım. Acısa ıhhh diyor zaten. Gelişimleri için şart bu. Sürekli kontrol edemeyiz onların iyilikleri için. Ben ara ara yalnız bırakırım oynasın diye bazende yanına otururum. Ee ağlıyor kucağıma aldığımda olur. Eşimde aman annen şöyle yapmasın aman baba sessiz ol yer milleti. Çözümü yok baba pimpirikliği.
Siz rahat olucaksınız. Anne sizsiniz siz yetiştireceksiniz evladınızı. Baba koruyucu görevinden pimpiriklenebilir dert değil bana göre.
Bence çok güzel bir şey 😅 ben eşleriniz olan kişiyim eşim de siz 😆😆 az daha zorlasam bebeğimin yanından yavaş geçin rüzgar hasta edecek diyebilirim sjdjdkdk ama yemin ederim istemsiz oluyor birisi severken oynarken öyle kalbim çarpıyor ki sanki her an düşürecekler ya da bebeğimin başına bir şey gelecek gibi hissediyorum. Sadece eşime ve kendime güvenebiliyorum. Ayrıca yalan söylemeyeyim bazen kıskanıyorum da. Kendimi törpüledim insanlara bir şey demiyorum ama kendimi yiyip bitiriyorum 🥲 yani eşiniz bir şey demese kendini yer bitirir istemsiz oluyor. Mesela bebeğimle müstakil evde bahçeye çıkıyorlar en fazla 5 dakika sabredebiliyorum sonra hemen peşlerinden gidiyorum. İnanılmaz uykum oluyor beni düşündüklerinden sevmek bakmak istiyorlar veriyorum 5 dakika olmadan zımba gibi kalkıyorum oysa bebeği vermesem bebeği uyutmaya çalışırım asla uykum açılmaz daha bir sürü şey. Normal değil biliyorum tek temennim bebeğim büyüdükçe bu durumu almam. Birde sabah uyandığımda inanılmaz özlüyorum ya da biri severken hadi sev bitir bebeğimi geri ver diyesim geliyor. Geçen biri bebeğimi hafif yukarı kaldırdı heyecanla hayırr diyerek yerimden öyle bir hopladim ki ama refleks djdjdj oysa ben bebeği uçak gibi hareket ettiriyorum evde gezdiriyorum. Başkasına güvenemiyorum
Bacım yapma ya ben anama bırakıp aktüel geziyorum az relaxxx sjdjdjdk
 
Korkar uzaktan sevin, aman düşürmeyin, onu vermeyin, bunu yapmayın, bağırmayın, sessiz konusun, ışığı açmayın, ses yapmayın. Yani söyledikleri yanlış degil
çocuğa en büyük kötülük aslında ilerde fanus tan çıkmış balığa dönecek. Sese alışsın insana alışsın söyledikleri basbaya yanlış.
 
Ya bizim bir ailecek görüştüğümüz kisinin baba figuru boyleydi. Biz gorusmeyi kestik yani nedense irite etti bizi bir sure sonra. Bize birsey demiyordu zaten bizde cocukla temas etmiyordukta tek odak noktasi cocuga bisey olacak uzere pinpiriklilik olunca asiri itici gelmisti
Valla işte bundan korkuyorum iki tarafın da ilk torunu zaten onlar ayrı ayrı şehirlerde biz baska yerdeyiz. Kendi tatilimiz, iki aileye de zaman paylaşımı falan derken herkes çok kısıtlı görüyor. Çocuğum sevgi ile büyüsün istiyorum :(
 
Yorumlar geldikçe umutlarım tükeniyor 😅
Gormemisin çocuğu olmuş diyesim geldi okuyunca direk 😁 ben de çok dalga geçerim açık konusayim 😁 eşim de böyle başkaları seviyor alıyor diye bu kadar yapmaz ama çok pimpirikli ve bu çocuğu da kötü etkiliyor, ilerde sizin çocuğunuzu da etkileyecek...herşeyden korkan aman birsey olur diye çekinen bir çocuk olma ihtimali çok yüksek, eşim parka gideriz cocugn peşinden ayrilmazdi aman düşer vs vs çocuk da anlıyor tabi o da birşey denemeye, bir oyuncağa binmeye korkar oluyor....şimdi büyüdü diğer çocuklara bakıyorsun her hareketi yapıyor falan bizim kız hala korkuyor eşim de neden denemiuor birşeyi falan dedi, dedim senin yüzünden herşeyde korku asiladin çocuğa diye şimdi haklisn yanlış yaptım vs diyor, çocuğu jimnastiğe verdik, başka konularda çok çekingen vs diye oyun terapisine götürdük, sadece büyükleri kırmiyor eşiniz çocuğu da etkiliyor, benim eşim şuan çok pişman ikinci olacak asla böyle yapmayacağım diyor , bazen elinde olmadan yine yapıyor hemen kaş göz yapıyorum anliyor
 
Bence çok güzel bir şey 😅 ben eşleriniz olan kişiyim eşim de siz 😆😆 az daha zorlasam bebeğimin yanından yavaş geçin rüzgar hasta edecek diyebilirim sjdjdkdk ama yemin ederim istemsiz oluyor birisi severken oynarken öyle kalbim çarpıyor ki sanki her an düşürecekler ya da bebeğimin başına bir şey gelecek gibi hissediyorum. Sadece eşime ve kendime güvenebiliyorum. Ayrıca yalan söylemeyeyim bazen kıskanıyorum da. Kendimi törpüledim insanlara bir şey demiyorum ama kendimi yiyip bitiriyorum 🥲 yani eşiniz bir şey demese kendini yer bitirir istemsiz oluyor. Mesela bebeğimle müstakil evde bahçeye çıkıyorlar en fazla 5 dakika sabredebiliyorum sonra hemen peşlerinden gidiyorum. İnanılmaz uykum oluyor beni düşündüklerinden sevmek bakmak istiyorlar veriyorum 5 dakika olmadan zımba gibi kalkıyorum oysa bebeği vermesem bebeği uyutmaya çalışırım asla uykum açılmaz daha bir sürü şey. Normal değil biliyorum tek temennim bebeğim büyüdükçe bu durumu almam. Birde sabah uyandığımda inanılmaz özlüyorum ya da biri severken hadi sev bitir bebeğimi geri ver diyesim geliyor. Geçen biri bebeğimi hafif yukarı kaldırdı heyecanla hayırr diyerek yerimden öyle bir hopladim ki ama refleks djdjdj oysa ben bebeği uçak gibi hareket ettiriyorum evde gezdiriyorum. Başkasına güvenemiyorum
Benim de cocugm var ezberden konusmuyorum ama bunlar sağlıklı değil, tamam herkesin bebeği kendine güzel ama şöyle düşünün sıradan bir bebek abartmayın ya, bizm halkimDa var bu sanki bu kadar abartma....bence bir yardım alın bu konuda çünkü zamanla cocugunuzun psikolojisinibve sosyal hayatını da etkileyeceksiniz, bebeklikten bile anlıyorlar bırakın sosyal zekası gelişsin cocugun
 
Gormemisin çocuğu olmuş diyesim geldi okuyunca direk 😁 ben de çok dalga geçerim açık konusayim 😁 eşim de böyle başkaları seviyor alıyor diye bu kadar yapmaz ama çok pimpirikli ve bu çocuğu da kötü etkiliyor, ilerde sizin çocuğunuzu da etkileyecek...herşeyden korkan aman birsey olur diye çekinen bir çocuk olma ihtimali çok yüksek, eşim parka gideriz cocugn peşinden ayrilmazdi aman düşer vs vs çocuk da anlıyor tabi o da birşey denemeye, bir oyuncağa binmeye korkar oluyor....şimdi büyüdü diğer çocuklara bakıyorsun her hareketi yapıyor falan bizim kız hala korkuyor eşim de neden denemiuor birşeyi falan dedi, dedim senin yüzünden herşeyde korku asiladin çocuğa diye şimdi haklisn yanlış yaptım vs diyor, çocuğu jimnastiğe verdik, başka konularda çok çekingen vs diye oyun terapisine götürdük, sadece büyükleri kırmiyor eşiniz çocuğu da etkiliyor, benim eşim şuan çok pişman ikinci olacak asla böyle yapmayacağım diyor , bazen elinde olmadan yine yapıyor hemen kaş göz yapıyorum anliyor
Evet çok duyuyor bu cümleyi 😂 bunların hepsini paylascam onunla da cocuk icin olumsuz olacak şeylerden çekinir muhtemelen. Kendi halledemezse destek alsın.
 
Bizm yeni ebeveynlerde bu konu çok abartılıyor, bebeklere kötülük yapılıyor bence gelişimlerini, sosyal becerilerini etkiliyor aynı hatayı eşim de yaptı, şimdi pişman ama biz asla ailelerden vs sakinmadik...dedeler vs almış sevmiş kisitlamadik çocuk bunları da yaşamalı....5-6 yıldır bebeklerle çalışıyorum gerçekten tamam her annenin evladı kendine güzel, özel ama kimse de dünyanın 8. Harikasini doğurmuyor hepsi sıradan bebej hepsi aynı şeyleri yapıyor, zaten çocuğunuz okula başlayınca anliuorsunz sıradan bir çocuk olduğunu ama kabul etmeyenler de var tabi ogretmenlerw Allah yardım etsin 😁
 
Evet çok duyuyor bu cümleyi 😂 bunların hepsini paylascam onunla da cocuk icin olumsuz olacak şeylerden çekinir muhtemelen. Kendi halledemezse destek alsın.
Kesinlikle destek alsın, biİm cocuk kaç yaşına geldi eşim istemeden hala yapıyor, kızıyorum ben...ben rahat bir insanimdr, dalarım ama eşim hiç öyle değildi, çocuğu kötü etkiledi yaşamış biri olarak söylüyorum, şuan da pişman zaten ki sizinkinin yarisi kadar yapardı, o zamanında destek alsaydı çocuğum şimdi oyun terapisi almazdı belki, oyun terapisi olmasa olur muydu evet olurdu ama ilkokul vs çok acımasız biraz da aktif olması gereken bir yer, yine kızımız için yaptık onu
 
Küçükken tamam ama büyüdükçe bu durum can sıkıcı bence baba biraz daha böyle cesaret verici olmalı bence hani denir ya fazla ebeveynlige maruz kalmak diye uzmanlar arasında yani çocuk böyle oldu mu cesaretsiz korkan bir çocuğa dönüşüyor en basiti yürümeye başlarken bile. Benim eşimde bazen fazla korumacı davraniyor ben çocuğun yapabilcegin şeyleri kestirip ona göre cesaret veriyorum eşim aman düşer aman eder diyor hatta bazen atişiyoruz. Kızım mesela cesaretli herşeyden korkmuyor ama oğlum öyle değil geçer inşallah yani eşiniz yaptığı fazla bı relax olsun yani
 
Back
X